Verslaafd aan jou(131)
‘Maar nu zou het ook al hartstikke lekker zijn.’
‘Moet je je voorstellen hoe we straks na het eten van geiligheid niet meer weten wat we moeten doen.’
Ik boog me naar hem toe zodat Angus het niet kon horen. ‘Dat weten we toch al niet, of we nu wachten of niet. Dus kunnen we net zo goed niet wachten.’
Maar hij liet zich niet overhalen. Het werd een regelrechte kwelling. Hij wilde dat we elkaar uitkleedden voor een hete douche, waarbij we elkaar streelden en betastten, en daarna hielpen we elkaar in de kleren voor het diner. Hij ging op chic in een smoking, maar zonder vlinderdasje. Zijn spierwitte overhemd stond open bij de kraag zodat er wat blote huid te zien was. De cocktailjurk die hij voor me uitkoos was een champagnekleurig zijden gevalletje van Vera Wang met een strak strapless lijfje en een blote rug. De rok was voorzien van een petticoat en viel net boven de knie.
Ik moest erom lachen, want hij zou wild worden als hij me de hele avond in die jurk zag. Het was een beeldschone japon en ik was er weg van, maar hij was wel bedoeld voor lange, slanke vrouwen en niet voor kleine, weelderige types. Om het nog een beetje fatsoenlijk te houden, liet ik mijn haar los over mijn borsten hangen, maar aan Gideons blik te zien maakte het niet veel uit.
‘Godallemachtig, Eva.’ Hij deed alles op zijn plaats in zijn broek. ‘Bij nader inzien is die jurk toch niet zo geschikt om in het openbaar te dragen.’
‘Het is nu te laat om me om te kleden.’
‘Maar ik dacht dat hij veel meer om het lijf had.’
Ik haalde grijnzend mijn schouders op. ‘Tja, je hebt hem zelf gekocht.’
‘Ik heb me bedacht. Hoe lang kan het nu duren om hem uit te trekken?’
Ik likte met mijn tong over mijn onderlip en zei: ‘Weet ik niet. Probeer het maar uit, zou ik zo zeggen.’
Hij keek me strak aan. ‘Dan komen we hier nooit weg.’
‘Mij hoor je niet klagen.’ Hij zag er verschrikkelijk sexy uit en ik wilde hem – zoals altijd – in me voelen.
‘Kun je er geen jasje of zo overheen dragen? Een parka wellicht? Of een regenjas?’
Ik pakte lachend mijn handtasje van de ladekast en gaf hem een arm. ‘Maak je maar geen zorgen, ze zullen jou zo nauwlettend in de gaten houden dat ik helemaal niet opval.’
Hij keek me nors aan toen ik hem de slaapkamer uit trok. ‘Nee, maar serieus, zijn je borsten soms gegroeid? Ze puilen gewoon uit dat bovenstukje.’
‘Ik ben vierentwintig, Gideon,’ zei ik droogjes. ‘Ze groeien echt niet meer. Zo zijn ze al jaren.’
‘Ja, maar ik hoor ze als enige te zien, aangezien ik ook de enige ben die ze mag aanraken.’
We liepen naar de zitkamer. Ondertussen genoot ik van de ingetogen schoonheid van Gideons huis. De uitnodigende warmte. Het was prachtig antiek ingericht, maar toch verrassend aangenaam. Het schitterende uitzicht vanuit de gebogen ramen vulde de inrichting aan maar overschaduwde die niet.
De combinatie van donker hout, bewerkte steen, warme kleuren en felle kleuraccenten deed duur aan, net als de kunstwerken aan de muur, maar het was wel een smaakvolle uitstalling van welvaart. Ik kon me niet voorstellen dat iemand niet durfde te gaan zitten of iets niet aan durfde te raken. Het was een uitnodigende kamer.
We gingen met de privélift naar beneden en Gideon draaide zich naar me om toen de deuren dichtschoven. Hij sjorde meteen het lijfje omhoog.
‘Als je niet uitkijkt,’ waarschuwde ik hem, ‘trek je de rok boven mijn billen.’
‘Verdomme.’
‘We kunnen een hoop lol hebben. Ik doe net of ik een dom blondje ben dat op je pik en miljoenen aast en jij bent gewoon jezelf, de playboy-miljardair met zijn nieuwe speeltje. Jij hoeft er alleen maar verveeld en toegeeflijk bij te staan terwijl ik tegen je opwrijf en je kirrend vertel hoe fantastisch je wel niet bent.’
‘Ik zie daar de lol niet van in.’ Toen kreeg hij opeens een inval. ‘Wat dacht je van een shawl?’
Toen we aankwamen bij het galadiner ten bate van een nieuw blijf-van-mijn-lijfhuis voor vrouwen en hun kinderen, werden we naar een horde persfotografen geleid, waardoor mijn angst voor ontdekking weer keihard toesloeg. Ik richtte me maar op Gideon, want hij kon mijn aandacht van alles afleiden. En omdat ik hem gadesloeg zag ik in hem de omslag van mens tot publiek figuur plaatsvinden.