Verslaafd aan jou(134)
Had hij de hele tijd om haar getreurd? Kwam het door haar dat hij niet naar andere vrouwen had gekeken?
‘Ah, hier zit je.’
Ik keek op en zag Gideon voor me staan, uiteraard met Corinne nog steeds aan zijn arm. Ik zag hen samen als stel. Ze vormden eenvoudigweg een waanzinnig schitterend paar.
Corinne ging naast me zitten en Gideon streelde me even over de wang. ‘Ik moet even met iemand praten,’ zei hij. ‘Kan ik straks iets voor je meenemen?’
‘Stoli met cranberrysap, een grote.’ Ik kon wel een roesje gebruiken.
‘Oké.’ Hij draaide zich om, maar aan zijn opgetrokken wenkbrauw was te zien dat hij het maar niets vond.
‘Wat leuk om je te leren kennen, Eva,’ zei Corinne. ‘Gideon heeft al zoveel over je verteld.’
‘Dat kan nooit zoveel zijn. Jullie hebben maar eventjes gepraat.’
‘O, maar we spreken elkaar elke dag.’ Ze glimlachte en er was zelfs geen spoortje onechtheid of valsheid in haar uitdrukking te bespeuren. ‘We zijn al heel lang bevriend.’
‘Wel wat meer dan bevriend,’ zei Magdalene nadrukkelijk.
Corinne keek Magdalene fronsend aan en ik besefte dat ik dat niet had mogen weten. Wie had het stil willen houden voor me, Gideon of zij, of allebei? Waarom zou je iets willen verbergen als er verder niets aan de hand was?
‘Ja, dat klopt,’ gaf ze met grote tegenzin toe. ‘Maar dat is alweer een aantal jaar geleden.’
Ik keek haar aan. ‘Je houdt nog steeds van hem.’
‘Neem me dat maar eens kwalijk. Iedere vrouw die met hem omgaat wordt verliefd op hem. Hij is knap en ongenaakbaar. Een onweerstaanbare combinatie.’ Ze glimlachte. ‘Hij zei dat hij door jou meer over zichzelf praat. Daar ben ik blij om.’
Ik had bijna gezegd: dat heb ik anders niet voor jou gedaan. Maar toen stak een verraderlijke twijfel de kop op en een kwetsbare plek binnen in me sloot zich onmiddellijk af.
Deed ik het voor haar zonder het te beseffen?
Ik draaide het lege champagneglas almaar rond op de tafel. ‘Jullie zouden gaan trouwen.’
‘En ik was zo stom om hem te laten stikken.’ Ze legde haar hand op haar keel en haar smalle vingers leken rusteloos naar een halsketting te zoeken die ze anders altijd droeg. ‘Ik was nog jong en hij joeg me soms angst aan. Hij was erg bezitterig. Pas nadat ik getrouwd was, kwam ik erachter dat iemand beter bezitterig dan onverschillig kan zijn. Wat mij betreft dan.’
Ik keek weg, moeizaam de misselijkheid wegslikkend die Corinnes woorden hadden veroorzaakt.
‘Wat ben je stil,’ zei ze.
‘Wat moet ze dan zeggen?’ zei Magdalene fel.
We hielden alle drie van hem. Hij kon ons alle drie krijgen. De keuze was aan hem.
‘Ik moet je wel even zeggen,’ begon Corinne, met haar heldere blauwe ogen op mij gericht, ‘dat Gideon me verteld heeft dat je veel voor hem betekent. Ik heb echt alle moed bij elkaar moeten schrapen om hiernaartoe te komen en jullie samen te zien. Ik heb een paar weekenden geleden zelfs een vlucht geannuleerd. Ik belde hem en stoorde hem bij een of ander liefdadigheidsgebeuren waar hij een speech moest geven, de arme man, om hem te zeggen dat ik onderweg was en of hij me wilde helpen bij mijn terugkomst.’
Ik bevroor ter plekke en had het gevoel dat ik zo breekbaar was als glas. Ze had het vast over het etentje op de avond dat Gideon en ik voor het eerst met elkaar seks hadden gehad. De avond dat wij zijn limousine inwijdden en hij meteen daarna zich had teruggetrokken en weg was gegaan.
‘Toen hij me terugbelde,’ ging ze door, ‘zei hij dat hij een vriendin had en dat hij ons als ik weer terug was aan elkaar voor wilde stellen. Ik durfde het niet aan. Dit is voor het eerst dat hij me wil voorstellen aan een vriendin.’
O, lieve hemel. Ik wierp Magdalene een blik toe. Gideon was er die avond vanwege haar als een haas vandoor gegaan. Vanwege Corinne.
21
‘Pardon.’ Ik stond op en ging op zoek naar Gideon. Hij stond bij de bar en ik liep naar hem toe.
Hij had twee glazen in de hand en draaide de barkeeper net zijn rug toe, toen ik hem onderschepte. Ik pakte mijn glas en sloeg het in één keer achterover, zodat de ijsklontjes pijnlijk tegen mijn tanden sloegen.
‘Eva...’ Er klonk een licht verwijt door in zijn stem.