Verslaafd aan jou(129)

    ‘Ik heb hem nog maar één keer meegemaakt, natuurlijk.’ Hij glimlachte. ‘Hij liet me maar praten. Dat gebeurt me niet vaak.’

    ‘Ja. Als je blijft praten benader je de dingen van een andere kant en denk je: goh, wat raar dat ik het nog niet zo heb bekeken!’

    Gideons vingers gingen langs de steel van zijn glas. ‘Hij heeft een kalmeringsmiddel voorgeschreven dat ik voor het slapengaan moet innemen. Ik heb het net bij de apotheek gehaald.’

    ‘Wat vind je daarvan?’

    Hij keek me opgejaagd en gepijnigd aan. ‘Het kan niet anders. Ik wil bij je zijn en als ik pillen moet slikken zodat het voor jou geen kwaad kan, dan moet dat maar. Dokter Petersen zei dat de pillen in combinatie met therapie vruchten hebben afgeworpen bij “atypische sekssomnia”. Daar moet ik dan maar op vertrouwen.’

    Ik gaf hem een kneepje in zijn hand. Dat hij medicijnen wilde innemen was heel wat, en al helemaal voor iemand die al heel lang het probleem voor zich uit had geschoven. ‘Dank je.’

    Gideon hield mijn hand stevig vast. ‘Er zijn blijkbaar zoveel mensen die eraan lijden dat er onderzoek naar is gedaan. Hij vertelde me over een geval waarin een man twaalf jaar lang in zijn slaap zijn vrouw besteeg voordat ze hulp zochten.’

    ‘Mijn god, twaalf jaar lang?’

    ‘Een van de redenen waarom ze er zo lang mee hadden gewacht, was omdat de man beter presteerde in zijn slaap,’ zei ­Gideon droogjes. ‘Als dat geen klap voor je ego is, dan weet ik het ook niet meer.’

    Ik keek hem aan. ‘Zeg dat wel.’

    ‘Erg toch?’ De glimlach zakte weg. ‘Maar voel je niet verplicht om samen met mij te slapen, Eva. Het is geen toverpil. Ik ga net zo lief op de bank slapen of naar huis, hoewel ik persoonlijk dan voor de bank ga. Geen beter begin van de dag dan me samen met jou klaarmaken voor werk.’

    ‘Dat vind ik ook.’

    Gideon pakte mijn hand en drukte er een kus op. ‘Ik had nooit gedacht dat ik dit mee zou mogen maken... Dat er iemand is die zoveel van me afweet. Dat iemand tijdens het eten over stommiteiten die ik heb begaan kan praten omdat ze me gewoon neemt zoals ik ben... Ik ben waanzinnig blij met je, Eva.’

    Ik werd helemaal warm vanbinnen. Wat kon hij toch lieve en mooie dingen zeggen.

    ‘En ik met jou, topper.’ Ik was meer dan blij omdat ik van hem hield. Maar dat hield ik wijselijk voor me. Ooit zou hij ook zover zijn. Ik ging door totdat hij voor de volle honderd procent onherroepelijk van mij was.



Met zijn blote benen op de salontafel en de laptop op zijn schoot kwam Gideon zo ontspannen over, zo op zijn plek, dat ik moeite had mijn aandacht bij de tv te houden.

    Hoe kan het? vroeg ik mezelf af. Dat deze waanzinnig sexy man wat met mij heeft.

    ‘Zit niet zo te staren,’ mompelde hij met zijn ogen op de laptop gericht.

    Ik stak mijn tong naar hem uit.

    ‘Is dat soms een hint, Miss Tramell?’

    ‘Hoe kun je dat nu zien, terwijl je zit te werken?’

    Hij keek op en zijn blauwe ogen straalden kracht en hitte uit. ‘Ik zie je voortdurend, engel. Vanaf het moment dat je in mijn leven kwam, zie ik alleen jou nog maar.’



Op woensdagochtend werd ik wakker van Gideons pik die me van achteren enterde, een beter begin van de dag zou ik zo gauw niet weten.

    ‘Kijk aan,’ zei ik hees, terwijl ik de slaap uit mijn ogen wreef en hij me om mijn middel beetpakte en tegen zijn warme, gespierde borst aantrok. ‘Wat ben jij hitsig vanochtend.’

    ‘Jij bent elke ochtend weer beeldschoon en sexy,’ zei hij zacht en hij knabbelde aan mijn schouder. ‘Het is gewoon heerlijk om naast je wakker te worden.’

    We vierden een nacht onafgebroken slaap met een handvol orgasmen.



Tussen de middag lunchte ik met Mark en Steven in een heerlijk Mexicaans restaurant dat in een souterrain gevestigd was. We liepen een klein betonnen trapje af en kwamen uit in een verrassend groot restaurant met in zwart gestoken personeel en heel veel licht.

    ‘Je moet hier ook eens met je vent naartoe gaan,’ stelde Steven voor, ‘en hem een van die granaatappelmargarita’s voor je laten bestellen.’

    ‘Zijn die dan zo lekker?’

    ‘Dat kun je wel stellen.’

    Toen de serveerster onze bestelling op kwam nemen, flirtte ze uitbundig met Mark, al knipperend met haar jaloersmakend lange wimpers. Mark flirtte terug. In de loop van de maaltijd werd de enthousiaste roodharige serveerster – die volgens haar naambordje Shawna heette – steeds vrijer en ze raakte Mark elke keer dat ze langskwam even aan op zijn schouder en zijn nek. Marks praatjes werden wat uitdagender, tot ik me zorgen ging maken over Steven, die zich met een rood hoofd zat te verbijten. Ik was slecht op mijn gemak en van mij mocht de gespannen maaltijd snel voorbij zijn.