Verslaafd aan jou(128)
‘Dat was de bedoeling van de lunch. Ik heb haar het filmpje laten zien.’
‘Hè?’ Ik fronste mijn wenkbrauwen, want de batterij van mijn smartphone was in zijn auto leeg geweest. ‘Hoe heb je dat voor elkaar gekregen?’
‘Ik heb je mobieltje meegenomen naar kantoor en met een usb-stick het filmpje gedownload. Was het je gisteravond niet opgevallen toen ik je mobieltje teruggaf dat de batterij weer opgeladen was?’
‘Nee.’ Ik legde het bestek neer. Gideon mocht dan dominant zijn, hij moest wel weten waar mijn grenzen lagen. ‘Je kunt niet zomaar mijn telefoon hacken, Gideon.’
‘Ik heb hem niet gehackt. Je hebt hem helemaal niet beveiligd.’
‘Daar gaat het niet om! Je hebt verdomme mijn privacy geschonden. Jezus...’ Waarom begreep nu niemand eens dat ik ook grenzen had? ‘Hoe zou jij het vinden als ik in je spullen rond ging neuzen?’
‘Ik heb niets te verbergen.’ Hij haalde zijn smartphone uit zijn binnenzak en reikte hem me aan. ‘En jij ook niet.’
Ik had nu geen zin in ruzie – onze situatie was al instabiel genoeg – maar hier moest ik paal en perk aan stellen. ‘Het doet er niet toe of er iets is wat jij niet mag zien. Ik heb recht op privacy en jij hoort het me te vragen voordat je aan mijn spullen komt en je dingen toe-eigent. Je mag niet zomaar pakken wat je wilt.’
‘En in hoeverre was dat filmpje privé?’ vroeg hij met gefronste wenkbrauwen. ‘Je hebt het me zelf laten zien.’
‘Je bent net mijn moeder, Gideon!’ riep ik uit. ‘Tegen zoveel onlogica kan ik niet op.’
Hij schrok van mijn felle uitval, duidelijk verrast door het feit dat ik er van streek door raakte. ‘Oké, sorry, hoor.’
Ik nam een grote slok wijn om mijn woede en ongemak in te tomen. ‘Sorry omdat ik boos ben of omdat je het hebt gedaan?’
Na een paar tellen zei Gideon: ‘Sorry omdat je kwaad bent.’
Hij begreep er geen bal van. ‘Snap je nu echt niet dat je verkeerd bezig bent?’
‘Eva.’ Hij zuchtte en haalde een hand door zijn haar. ‘Ik heb elke dag zo’n zes uur seks met je. Als je daarbuiten dan grenzen stelt, kan ik dat niet serieus nemen.’
‘Ik stel die grenzen niet voor niets. Ze zijn belangrijk voor me. Als je iets wilt weten, dan kun je me dat gewoon vragen.’
‘Prima.’
‘Dit mag niet meer gebeuren,’ maande ik. ‘Dat meen ik, Gideon.’
Hij klemde zijn kaken op elkaar. ‘Ja, dat weet ik nu wel.’
Omdat ik echt geen ruzie wilde, liet ik het daarbij. ‘Wat zei ze, toen ze het filmpje zag?’
Hij ontspande zich. ‘Het viel rauw op haar dak. En al helemaal omdat ik het ook had gezien.’
‘Zij heeft ons in de bibliotheek gezien.’
‘We hebben het daar niet echt over gehad, maar wat viel er verder nog te zeggen? Ik ga me niet verontschuldigen omdat ik in een afgesloten kamer met mijn vriendin vrijde.’ Hij zakte onderuit in zijn stoel en zuchtte diep. ‘Maar dat ze Christopher in het filmpje zag en wat hij echt van haar vindt, dat vond ze heel erg. Het valt niet mee als je ziet dat je misbruikt wordt. En al helemaal niet als het om iemand gaat die je denkt te kennen, iemand van wie je dacht dat hij om je gaf.’
Ik verborg mijn reactie door onze glazen bij te schenken. Hij leek te weten waar hij het over had. Wat was hem allemaal wel niet aangedaan?
Na een snelle slok wijn vroeg ik: ‘Hoe ga jij ermee om?’
‘Tja, ik kan er weinig aan doen. Ik heb al zo vaak een poging gedaan om met Christopher te praten. Ik heb het met geld geprobeerd. Ik heb dreigementen geuit. Maar wat ik ook doe, het maakt niet uit. Ik heb door schade en schande geleerd dat ik weinig meer kan doen dan puinruimen. En jou bij hem uit de buurt houden.’
‘Ik kan je daarbij helpen.’
‘Mooi.’ Hij nam een slok en keek naar me over de rand van het glas. ‘Wil je niet weten hoe het bij dokter Petersen is gegaan?’
‘Dat gaat me niets aan. Tenzij je het me wilt vertellen.’ Ik keek hem recht in de ogen en hoopte dat hij dat inderdaad zou doen. ‘Ik ben er voor je als je een luisterend oor nodig hebt, maar ik ga je niet uithoren. Als je zover bent om het mij te vertellen, dan hoor ik het wel. Evengoed wil ik wel graag weten wat je van hem vond.’