Maxime(148)

'Precies... als je om de een of andere reden geen drank had. Zou je dan soep nemen?'

'Alleen uit een blikje,' zei Maxi gedecideerd. 'Niet van dat zelfgemaakte het-is-zo-goed-voor-je spul. Dat is te Europees.' ‘Im in the mood for soup,' zong Rocco vals op de melodie van Im in the mood for love.

'Wat is de achtergrond?' informeerde Maxi, die begreep dat het over het creëren van een reclamespot ging. Rocco zong vroeger nooit in de keuken.

'Verliefde paartjes, allerlei soorten verliefde paartjes, van alle leeftijden, figuren en posturen, blank, zwart, geel, bruin en rood, buitenaardse wezens, dieren, drie seconden op ieder paar, kussend, knuffelend, strelend, terwijl Julio Iglesias het liedje zingt.'

'Is het product zelf ook te zien?' vroeg Maxi. 'Geen moment. Het is voor de American Soup Canning Association. Een volle minuut. Lijkt het je iets?' 'Fantastisch. Maar niet met Julio... ik hoor hem graag, maar zijn Engels klinkt niet overtuigend. Wat dacht je van Kenny Rogers? Nee, te Western. Het is een luisterliedje en dat is zijn stijl niet, om nog maar te zwijgen van het honorarium die hij zou vragen. Ik weet het - Tony Bennett?' 'Prima! Romantisch, teder, vertrouwd. Prima. Dus je vindt het idee goed? Echt goed?'

'Na zoiets zou ik als een voorgeprogrammeerde robot de keuken binnengaan, een blik soep openmaken, opwarmen en opdrinken voor ik wist wat er gebeurde,' verzekerde Maxi hem, terwijl ze hem het laatste stuk pizza en alle korst gaf. 'Dat probeer ik nou juist te bereiken,' zei Rocco tussen twee happen door. 'Ik wist alleen niet of de mensen soep echt lekker vinden of dat ze alleen maar denken dat het goed voor ze is.' 'Wat kan dat de Soup Canning Association schelen?' 'Ik moet me helemaal in een reclamespot inleven, anders wordt het niets. Mijn moeder maakte altijd zelf soep. Ze wilde geen bliksoep in huis hebben, dus ik kon hier niet op mijn gevoel afgaan.'

'Je moeder maakte verrukkelijke soep. Ze heeft me eens haar recept voor kippesoep gegeven. Dat begon met een hele kip en een kalfsschenkel. Daar was ik toen nog niet aan toe. Dus heb ik maar weer een blikje Campbell's gekocht,' herinnerde Maxi zich weemoedig.

'Nou ja, je was tenslotte nog maar achttien. Of was je zeventien? Dat heb ik nooit precies geweten.' 'Hoe dan ook, ik kan nog steeds niet koken.' 'Mijn moeder kan geen uitgeverij leiden. Ieder zijn taak,' zei Rocco goedgunstig, terwijl hij de borden in de gootsteen zette en nog twee flesjes bier pakte. 'Maar verdraaid, ze maakte ook zelf wijn. Nog een geluk dat ze geen bier of auto's of zeep kon maken. Zullen we naar de zitkamer gaan? Wat is er met die Dunk? Het leek me zo'n nette jongen toen Angelica met hem kwam aanzetten om hem aan me voor te stellen. Je denkt toch niet dat er kans is dat ze door hem verleid wordt?' 'Nee, dat denk ik niet. En mijn moeder zegt dat ze heel anders en veel verstandiger is dan ik als tiener was. Dus ik denk dat ik me niet druk hoef te maken.'

'Zou jij je door hem hebben laten verleiden toen je twaalf was?' vroeg Rocco zich hardop af. Hij stond bij een van de hoge ramen die over heel Central Park uitkeken. 'Natuurlijk niet. Ik wachtte op jou.' Het was een simpele verklaring van grote allure.

'Zou je zelfs niet met hem hebben gevrijd?... Dunk is een knappe knul.'

'Ik heb nooit gevrijd. Niet toen ik een kind was,' antwoordde Maxi. Ze staarde naar het spiegelbeeld van de stijlvolle, goedverlichte kamer in de ruiten, de Isis die tijdloos vorstelijk in de ruimte zweefde, het majestueuze achterste van Rocco's Handynastie-paard op een tafel. 'Jij was de eerste man die ik kuste,' voegde ze er na een korte stilte aan toe. 'O.'

'Dat wist je best.'

'Nee, dat wist ik niet. Ik dacht dat je ervaring had - geen echte ervaring, want je was nog maagd, maar toch iets. Je was wat wij vroeger een seksbom noemden.'

'Allemaal komedie,' bekende Maxi met gebogen hoofd. 'Nee, je was echt een seksbom,' hield Rocco vol. 'Mijn ervaring was komedie. Dat ik sexy leek kwam door jou.' Ze hief haar hoofd op en onderwierp hem aan de onstuimige blik van haar ondeugende groene ogen. De lippen van haar verleidelijke mond openden zich een beetje en ze leek plotseling zo meisjesachtig, zo mysterieus, alsof elke minuut van hun gezamenlijk verleden was uitgewist, alsof ze elkaar voor de eerste keer ontmoetten. 'O. Nou, bedankt.' 'Rocco...'

'Nee, Maxi. Beslist niet.'

'Nee? Wist je wat ik wilde zeggen?' vroeg Maxi met goed gespeelde verontwaardiging. 'Hoe kun je zo afwijzend doen als je niet eens weet of ik iets wilde zeggen dat een antwoord vereiste?'

'Ik ben niet meer zo dom als vroeger. Als jij komt opdagen in nagenoeg dezelfde kleren als waarin je die zomer dat we elkaar leerden kennen naar mijn zolder kwam, en er zo jong uitziet dat een vent zich een kinderlokker voelt, en zo verdomd knap dat iedereen erin stinkt, behalve iemand die je zo goed kent als ik, en als je dan een pizza meebrengt met alles erop en eraan en belangstellend, lief en behulpzaam bent met mijn soepspotje, denk je dan echt dat ik niet zou weten dat je iets van me nodig hebt? Toe nou, Maxi, geef het maar eerlijk toe.' 'Geloof jij niet dat iemands karakter met het volwassen worden kan veranderen?' vroeg ze kalm, aan haar witte haarlok trekkend. 'Geloof jij niet dat ik gewoon een beter contact wil hebben met de vader van mijn kind, een prettige verstandhouding tussen twee volwassenen, dat ik alle wrok en vijandschap die tussen ons zijn gekomen wil begraven, zodat we, afgezien van Angelica en ons beider liefde voor haar, in vriendschap en waardering voor elkaar, in dezelfde stad kunnen wonen? Zou ik hier nu werkelijk met andere plannen komen?' 'Kom nou, Maxi, vertel mij wat. Wie heeft me - op een in-gemene manier - gedwongen de dummy voor S&K te maken? Wie heeft me, toen ik verkouden was, dronken gevoerd en drie keer verkracht?' 'Dat is belachelijk.'