Maxime(140)

'Je kunt tieren zo hard je wilt, Cutter. Het doet me niets. Bob Davies heeft me het hele verhaal verteld. Nu begrijp ik waarom zijn vader op zijn zevenenveertigste al met pensioen kon gaan. Ik weet nu wie hem het geld heeft gegeven om naar Florida te gaan. Hij was de enige die het heeft zien gebeuren en hij was net zo spraakzaam als zijn zoon. We hebben het hele verhaal gehoord, Gerry en ik. Twee mannen op de open plek, twee mannen die van hun paard stegen, één man werd het ravijn in geslagen - of geduwd? - en de andere ging terug en stuurde geen reddingsploeg naar het ravijn waar zijn broer lag. Bij een temperatuur onder het vriespunt. Het ravijn dat het dichtst bij het huis was. Je moet je doodgeschrokken zijn toen Davies de dag erna terugkwam en je vertelde dat hij had gezien wat er was gebeurd. Maar je heb hem hier niet vlug genoeg weggekregen, Cutter. Hij had het zijn zoon al verteld en hij zal het ook voor de rechtbank vertellen. Daar zal ik wel voor zorgen.' 'Lily, dat geloof je toch niet? Die jongen vertelt leugens.' 'Zal ik zijn vader in Florida bellen? Eén telefoontje is genoeg. Hij zal alles bekennen als ik hem vertel dat hij medeplichtig is aan een moord.' Lily greep de telefoon. 'Ik heb zijn nummer. Dat heb ik aan Bob gevraagd toen Gerry even niet luisterde. Ik heb gezegd dat ik zijn vader wilde vertellen dat hij zo'n aardige, behulpzame zoon had.'

'Wacht! Leg die telefoon neer. Ik kan alles uitleggen.' 'Nee, dat geloof ik niet.' Lily's stem bezorgde Cutter een huivering van angst, maar ze legde de telefoon neer. Hij haalde diep adem.

'Lily, er is die dag inderdaad iets gebeurd. Ik hoopte dat je het nooit aan de weet zou komen. Ik was bij Zachary toen hij in het ravijn viel. Ja, we hebben gevochten, maar het was een ongeluk, Lily, een ongeluk!'

'Waarom heb je dan geen reddingsploeg naar het ravijn gestuurd?' vroeg Lily onvermurwbaar.

'Dat begrijp ik nog steeds niet. Ik was in een shocktoestand, Lily. Ik kwam pas uren later weer tot bezinning. Ik was buiten mezelf van verdriet. Ik heb over de rand gekeken, maar aan de manier waarop hij daar lag kon ik zien dat hij dood was. Ook al was er meteen een reddingsploeg op af gegaan, dan had het geen verschil gemaakt. Ik heb op de een of andere manier de weg naar het huis teruggevonden en verder weet ik: niets. Ik was volkomen verdoofd. Mijn broer was dood... mijn broer... ik kon het gewoon niet geloven. Daarom moest ik Davies kwijt- ja, ik heb hem omgekocht. Ik wist dat niemand me zou geloven. Maar jij, Lily,717 moet me geloven! Je weet dat ik Zachary nooit met opzet kwaad zou hebben gedaan. Waarom zou ik? Waarom? Dat is toch onzin! Zeg dat het onzin is, Lily. Dat het waanzin geweest zou zijn.' Cutter zweeg en wachtte met smekende ogen op haar reactie. 'Waarom hebben jullie gevochten?' vroeg ze. 'Om jou. Ik weet niet hoe hij op het idee kwam of waarom hij juist dat moment uitkoos om erover te beginnen, maar hij koesterde argwaan jegens ons, Lily. Hij wond zich vreselijk op, raakte buiten zichzelf. Hij wierp me voor de voeten dat ik je minnaar was geweest. Hij zei dat hij vermoedde dat Justin mijn zoon was, niet de zijne. Ik weet werkelijk niet hoe hij na al die jaren achter ons geheim is gekomen, maar ik moest wel reageren alsof hij jou beledigde. Ik heb die klap uitgedeeld voor jou, Lily. Het was zo ongehoord, dat dit de enige manier was om Zachary te tonen dat hij het helemaal bij het verkeerde eind had. Ik heb het gedaan om jou te beschermen. Ik deed het voor jou, liefste. Wie weet wat er gebeurd zou zijn als ik het niet had gedaan? Dan had hij zich misschien op jou en Justin gewroken. Ik geef toe dat ik het heb gedaan, maar ik deed het voor jou, Lily, alleen voor jou.'

'Jij kunt maar niet ophouden met liegen, hè, Cutter?' 'Liegen? Lily, waarom zou ik anders met mijn broer hebben gevochten?'

'Ik heb hem dertien jaar geleden al alles over ons verteld. Hij heeft het al die jaren geweten. Zachary en ik hadden vrede met elkaar gesloten en ik wilde met een schone lei beginnen. Dus heb ik hem toen alles verteld. Alles. En hij heeft me alles vergeven, Cutter.

Hij was gegriefd, maar hij had zelf ook niet bepaald als een heilige geleefd. Dus hebben we het bijgelegd en ons huwelijk weer opgebouwd. Jij bent wel de laatste aan wie hij zou hebben toegegeven dat hij alles over ons wist.' Lily's stem mocht dan moe klinken en vlak zijn, wat ze zei was onweerlegbaar. Cutter wist dat ieder woord waar was.

'De reden dat je mijn man hebt vermoord kwam waarschijnlijk voort uit afgunst en haat. Daarom heb je ook mijn liefde gewonnen. Om hem iets af te nemen. Ik was bijna net zo slecht als jij, destijds, maar ik ben geen moordenaar. En ik lieg niet. Niet meer.' 'Lily...'

'Geen woord meer. Hou je leugens maar voor je. Ik ga nu terug naar New York. Wat je tegen de Wilders wilt zeggen is jouw zaak. Ik zal het vliegtuig meteen na aankomst terugsturen. De lange, leugenachtige geschiedenis is afgelopen. Zachary Amberville is door zijn broer vermoord. Ik ken nu de waarheid, maar niemand anders zal die van mij horen. Ik wil je niet straffen, Cutter. Dat zou zinloos zijn. Je bent me de moeite niet waard. Tenzij...'