Maxime(135)

Lily zuchtte. Ze wou dat deze traag verlopende verkoop achter de rug was. Ze was het zo beu om aldoor te moeten opdraven als eigenares, aldoor te moeten verschijnen voor de strengste rechter die er was - haar eigen geestesoog-, onafgebroken bedacht te moeten zijn op de positie waarin Cutter haar had geplaatst: de innemende soliste midden op het toneel van Amberville Publications. Ze wist dat Gerry Wilder, aardig als ze was, nog steeds naar haar opkeek, met hetzelfde ontzag dat een lid van het corps de ballet zou koesteren voor de prima ballerina. Nou ja, ze was eraan gewend de hoofdrol, die ze eens zo fel had begeerd, te moeten spelen en Cutter was er blijkbaar erg op gesteld dat ze meeging.

'Goed, ik ga mee. Moet ik een dikke mantel meenemen of alleen een heleboel truien?'

'Neem alles mee wat je nodig denkt te hebben. We gaan met het eigen vliegtuig van ubc, dus bagage is geen probleem.' 'Gelukkig. Dat is gemakkelijk. Even mijn hulp zeggen wat ze voor me moet inpakken.'





Het interieur van het straalvliegtuig van de ubc had niets weg van een vliegende directiekamer. Aan beide einden van de cabine was gelegenheid voor een vertrouwelijk gesprek. Cutter en Leonard zaten samen te praten terwijl hun vrouwen voorin een babbeltje maakten.

'Dit bosland, duizenden hectaren groot, is een van de laatste aankopen van mijn broer geweest,' vertelde Cutter. 'Hij wilde Amberville zoveel mogelijk onafhankelijk maken van papierfabrikanten. Als hij was blijven leven, had hij misschien ook nog een drukkerij en een distributiemaatschappij gekocht. Daar zou ubc ook eens over moeten denken.' 'Eén ding tegelijk,' grinnikte Leonard. 'Maar over denken gesproken, ik heb de laatste tijd veel over S&K nagedacht. Toen we elkaar voor het eerst ontmoetten, sprak je alleen over de al lang bestaande tijdschriften. Ik gaf S&K toen geen maand te leven, maar je experiment met dat blad begint me de laatste tijd te fascineren. Ik dacht eerst dat het je winst zou drukken, maar toen zag ik de oplagecijfers en de verliezen die het ondanks de grote oplaag lijdt, en ten slotte begon ik me af te vragen of we er geld in moesten pompen. Of moeten we het opheffen. Wat vind jij, Cutter?'

'Leonard, die vragen heb ik mezelf ook gesteld, tientallen malen. Ik heb er zelf veel aan gesleuteld, het beleid nauwkeurig uitgestippeld en ik kan je verzekeren dat het me gelukt is het blad door de moeilijkheden heen te slepen. Het was een uitdaging, die ik persoonlijk ben aangegaan, maar ik wil nog geen oordeel vellen. Ik stel, zoals ik bij ieder nieuw project doe, een grens waar ik niet van afwijk. Dat houdt onze mensen alert en het is goed voor het bedrijf.'

'Ik heb Lily's dochter horen spreken op het diner van de Vrouwelijke Uitgevers en ik was diep onder de indruk. Hoort ze ook bij het pakket?'

'Maxi is fantastisch. Een aardje naar haar vaartje. Je zult zelf met haar tot overeenstemming moeten komen, Leonard, want ik kan moeilijk voor haar spreken. Ik heb overigens niet de indruk dat ze een blijvertje in het vak is. Hoewel, wie weet?' 'Hebben die verliezen van haar veel invloed op jouw winstplaatje?'

'Hoegenaamd niet. Ik heb Maxi persoonlijk onder controle gehouden en ik denk dat je aangenaam verrast zult zijn. Ik ben erg tevreden over onze balans en ik denk dat jij dat ook zult zijn.'

'Cijfers spreken voor zichzelf, nietwaar?' Hij rekte zich behaaglijk uit. 'Hè, het is prettig om er eens uit te zijn. Ik ben nog nooit in de wildernissen van Canada geweest.' 'We hebben er voor hoge gasten toiletten met waterspoeling.' 'Jullie denken ook werkelijk aan alles.'





'Leonard en ik hebben geen kinderen,' zei Gerry Wilder tegen Lily, zoals bij elk gesprek dat ze voerden. 'Ik benijd je echt. En niet alleen drie kinderen, ook nog een kleindochter. Je bent zeker wel trots op ze.'

'O, zeker... maar ik ben me de laatste tijd iets gaan realiseren. Ik kan niet de eer opeisen als zij iets goed doen, dus hoef ik mezelf ook niets te verwijten als ze... moeilijk zijn. Het heeft jaren geduurd voor dat besef tot me doordrong. Ik had altijd het idee dat zij volmaakt moesten zijn, omdat het anders betekende dat ik niet volmaakt was. Nou, zij zijn niet volmaakt en ik ben het ook niet. We zijn allemaal maar mensen.' Gerry Wilder trachtte niet te laten merken hoe verbaasd ze was. Lily had nog nooit zo vertrouwelijk tegen haar gesproken en daarom greep ze de gelegenheid aan om wat dieper te graven in het karakter van de vrouw die vanwege haar stijl en haar schoonheid door de andere Newyorkse vrouwen als iets bijzonders werd beschouwd.

'Is het niet heerlijk om een dochter te hebben?'

'Ja, en ik ben tegenwoordig optimistischer over Maxi dan ooit tevoren.'

'Optimistischer?'

'O.' Lily moest zelf om haar spontane opmerking lachen. 'Ze is drie keer getrouwd geweest, weet je. Dat is wel eens wat zorgelijk voor een moeder. Maar nu schijnt ze haar bestemming gevonden te hebben. Gelukkig ongetrouwd.' 'O gunst, ja. Leonard heeft me meegenomen naar het diner van de Vrouwelijke Uitgevers en ik vond haar geweldig. Zo zakelijk. Die combinatie van schoonheid en intelligentie heeft een diepe indruk op ons gemaakt. En ik ben weg van dat tijdschrift van haar. Ik koop het nota bene zelf, want ik kan niet wachten tot ik het bij de kapper kan lezen. Het geeft me zo'n tevreden gevoel over mezelf. Ze laat het jou zeker elke maand zien voordat het uitkomt?'