Dazzle(195)

'Dat is nog veel beter,' zei hij.

'Dat is nog veel beter.'

'Je hoeft nu niet meer alles na te zeggen.'

'En als ik dat nou eens wel wil doen?' zei ze verrukt. Ze had een nieuwe manier ontdekt om hem te plagen.

'Zet het maar uitje hoofd.' Er lag een nadrukkelijk waarschuwende klank in zijn stem.

'Jij bent de baas,' verzekerde Jazz hem haastig. Opeens dacht ze aan de chili die op het vuur stond en trok zich terug. Hij hield echt van haar bedacht ze, en draaide het gas uit, maar ze kreeg de indruk dat hij haar doorhad.

'Ik ga ergens in dit donkere huis vuur aanmaken en jij gaat met me mee,' zei Casey. 'En ik laat je pas gaan als je me vertelt hoe je die ingewikkelde japon uit krijgt.' Hij duwde haar zachtjes voor zich uit de huiskamer in, zette haar op een stoel en boog zich voorover om vuur aan te maken.

'Zeg me nou eens waar je de hele dag bent geweest,' vroeg Jazz.

'Allemachtig! Je doet zo gek dat ik alles vergeet! Er bestaat maar één manier om de ranch niet te hoeven verkopen en dat is als jij je zussen uitkoopt en zo de dreiging vanuit Hongkong verdrijft. Ik heb de hele week aan een plan gewerkt. Mijn vader is uit New York overgekomen en we zijn non-stop met onze bankiers hier en in het oosten in overleg geweest, en het is te doen.'

'Mijn zussen uitkopen,' zei Jazz niet-begrijpend.

'Ja, en die nieuwe stad bouwen. Vader en ik en een van onze zakenrelaties tellen dan elk een derde in contanten neer, de banken zijn bereid ons nog een derde te lenen, en het laatste derde deel is in elk geval van jou.'

'Maar jouw vader zit toch in sleepbootondernemingen,' zei Jazz verwonderd en probeerde deze gang van zaken tot zich te laten doordringen.

'Sleepboten zijn maar een klein onderdeel van alles. Hij wil wel eens iets anders. Hij vindt de mogelijkheden op lange termijn hier aanlokkelijk en voelt zich bovendien eenzaam in New York - hij overweegt zelfs naar Californië te verhuizen.' Casey legde een groot blok hout zó, dat het beter brandde.

'Maar, Casey, en jij dan? Jij wilde altijd een grote ranch hebben,' zei Jazz verward. 'Een bedrijf op grote schaal. Dit is maar klein hier.'

'Ik heb dat inderdaad altijd gewild, maar na hier een tijd te hebben gewerkt, weet ik dat ik nooit alleen maar rancher kan zijn... zonder fax op mijn zadel zou ik me niet prettig voelen.' Casey draaide zich om nadat hij had gezien dat het vuur verder zou branden. 'En er is nog iets... iets heel belangrijks. Ik houd van dit land, dit stuk land. Het is een onderdeel van mijn liefde voor jou en je vader. We hebben zo vaak over de geschiedenis ervan gepraat, en jij en ik hebben zoveel gedaan om het samen te redden. Ik wil hier nooit meer weg.'

'Maar, schat, Casey, ik...'

'Jazz, weet je nog dat je op een nacht hardop over die nieuwe stad droomde, de nacht na de dag dat we de Schildwachtrotsen hadden gevonden ? Dat idee sprak me zo geweldig aan. Ik heb in verschillende ondernemingen geïnvesteerd, maar dit is het enige project waarbij ik persoonlijk betrokken wil zijn. En denk niet dat ik dit alleen zeg om jou blij te maken. Geen zakenman zou zoveel geld - en zoveel tijd - in een project steken als hij er niet het grootste vertrouwen in had.'

'En jij en je vader hebben geld genoeg - om een derde te kopen?'

'Met wat hulp van iemand die wil meedoen... ja.'

'Ik wist nooit... ik bedoel, je hebt nooit gezegd... dat je zó rijk was!'

'Och, we hebben het aardig gerooid.'

'En als je nu eens niemand hoefde uit te kopen? Als je gewoon je gang kon gaan en de nieuwe stad bouwen zonder het land te kopen ?'

'Het is een geweldig goede investering... hoe minder je hoeft te lenen... maar waarom plaag je jezelf met zulke vragen?'

'Tja...' De ogen van Jazz schitterden ondeugend. 'Tja...'

'Wat "tja"? Dat heb ik je nog nooit zo horen zeggen...' Hij nam haar achterdochtig op.

'Ik heb vandaag eens gezellig met Valerie en Fernie gepraat. Ze zullen niet verkopen. Zij willen ook een nieuwe stad bouwen.'

'Wat zegje? Herhaal dat!'

'Je hebt me wel verstaan.'

'Maar... hóe ter wereld... ?'

'Het is nogal ingewikkeld. Ik heb het hun wel duidelijk uitgelegd. Ik heb ze mee uit paardrijden genomen en...'

'Je hebt ze betoverd!'

'Zo zou je het kunnen noemen,' zei Jazz verrukt.

'Maar wat heb je gezegd toen ze vroegen wie je financiële partners in deze joint-venture waren, hoe je die vijftig kilometer lange pijpleiding vanaf Yorba Linda wilde aanleggen voor de watervoorziening, en bijzonderheden over de verhouding...'

'Och, details,' zei Jazz luchtig en wuifde alles weg. 'We hebben het alleen over de grote lijnen gehad.'

'Geen van drieën weten jullie iets af van stadsaanleg!'

'Natuurlijk niet,' zei Jazz hooghartig. 'Al is het dan ook mijn idee, daarom ga ik me nog niet met elke centimeter riool bemoeien. Mannen mogen zich met de infrastructuur bezighouden. Dat is toch het goede woord, hè? Daar ben jij goed in. Vrouwen kunnen dat ook wel doen, als ze willen, maar er zijn leukere zaken voor ons. Misschien heb ik Val en Fernie wel het idee gegeven dat jij je belast met de infrastructuur.'