Verslaafd aan jou(141)
Ik keek hem in vervoering gebracht aan en zei: ‘Jij voelt je schuldig omdat ze nog steeds van je houdt.’
‘Dat klopt. Ik kende haar echtgenoot. Dat was een prima kerel en hij was stapel op haar, tot hij erachter kwam dat het niet wederzijds was en het huwelijk stukliep.’
Gideon keek me aan terwijl hij zijn overhemd afpelde. ‘Het was mij een raadsel waarom hij zich dat zo aantrok. Hij was getrouwd met het meisje dat hij wilde, ze woonden in een ander land, dus wat maakte het uit? Nu begrijp ik het wel. Als jij van iemand anders zou houden, Eva, zou dat elke dag weer mijn hart breken. Ik zou eraan onderdoor gaan, ook al was je bij mij en niet bij hem. Maar ik zou je niet net als Giroux laten gaan. Ik mocht je dan niet helemaal hebben, maar je was nog steeds van mij en ik zou genoegen nemen met wat je me kon geven.’
Ik vouwde mijn handen in mijn schoot. ‘Dat vind ik nu zo beangstigend, Gideon. Jij hebt geen idee hoe waardevol je bent.’
‘Dat weet ik toevallig wel: twaalf mil...’
‘Ach, hou je kop.’ Mijn hoofd tolde en ik drukte mijn vingertoppen tegen mijn ogen. ‘Zo gek is dat toch niet, dat vrouwen verliefd op je worden en blijven? Weet je dat Magdalene haar haar niet knipte in de hoop dat zij je aan Corinne deed denken?’
Hij liet zijn broek vallen en keek me bevreemd aan. ‘Hè?’
Het feit dat hij geen benul had, deed me diep zuchten. ‘Omdat zij denkt dat jij liever Corinne hebt.’
‘Dan heeft ze niet goed opgelet.’
‘O, nee? Corinne zei dat ze je bijna elke dag spreekt.’
‘Dat valt wel mee. Ik ben vaak niet bereikbaar. Je weet zelf hoe druk ik het heb.’ Zijn blik werd broeierig. Ik kende die blik maar al te goed, hij moest nu vast denken aan de keren dat hij met mij ‘bezig’ was geweest.
‘Maar dat is toch te gek voor woorden, Gideon, dat ze je elke dag belt. Dat is gewoon stalken.’ En dat deed me denken aan haar bewering dat hij bij haar ook zo bezitterig was geweest. Dat stak me enorm.
‘Wat wil je daarmee zeggen?’ vroeg hij geamuseerd.
‘Heb je het nu nog niet door? Jij drijft vrouwen tot het uiterste omdat jij zo geweldig bent. Het beste van het beste. Als een vrouw jou niet kan krijgen, moet ze genoegen nemen met minder. En daar moet ze niet aan denken, dus doet ze er alles aan om je toch in haar klauwen te krijgen.’
‘Behalve dan degene die ik wil,’ merkte hij droogjes op. ‘Degene die steeds maar weg lijkt te willen rennen.’
Ik keek hem onbeschaamd aan en genoot ervan dat hij in zijn blootje voor me stond. ‘Vertel eens, Gideon. Waarom wil je mij hebben als je de meest perfecte vrouwen kunt krijgen? En ik zit nu niet te vissen naar complimentjes of geruststellende opmerkingen, ik wil het gewoon eerlijk weten.’
Hij nam me bij de armen en leidde me naar de slaapkamer. ‘Eva, je mag ons niet zien als een tijdelijk iets, want dan ga je over de knie en reken maar dat je ervan zult genieten.’
Hij liet me in een stoel zakken en liep naar de ladekast.
Hij haalde er ondergoed, een joggingbroek en een topje uit. ‘Ik slaap samen met jou altijd in mijn blootje, weet je nog?’ zei ik.
‘We blijven hier niet slapen.’ Hij keek me aan. ‘Voor hetzelfde geld komt Cary weer met een paar dronken torren thuis en eenmaal in bed ben ik versuft door de pillen die dokter Petersen me heeft voorgeschreven en dan kan ik je niet beschermen. We gaan naar mijn huis.’
Ik sloeg mijn ogen neer toen ik eraan dacht dat ik misschien wel bescherming tegen Gideon nodig zou hebben. ‘Ik heb dit al vaker met Cary meegemaakt, Gideon. Ik kan me niet bij jou thuis verschuilen in de hoop dat hij het zelf oplost. Ik moet er nu voor hem zijn.’
‘Eva.’ Gideon reikte mij mijn kleren aan en hurkte voor me neer. ‘Ik weet dat je Cary moet steunen. We zoeken morgen wel uit hoe we dat gaan doen.’
Ik legde mijn handen op zijn wangen. ‘Dankjewel.’
‘Maar ik heb je ook nodig,’ zei hij stilletjes.
‘We hebben elkaar nodig.’
Hij kwam overeind en liep naar de ladekast waar hij wat spullen voor zichzelf uitzocht.
Ik stond op en kleedde me aan. ‘Gideon...’
Hij trok net een laaghangende spijkerbroek aan. ‘Ja?’