Verslaafd aan jou(140)

    ‘Toen Corinne tijdens dat etentje belde, was ik even de weg kwijt.’ Hij bekeek met een liefdevolle blik mijn betraande gezicht. ‘Wij hadden net seks gehad en ik kon niet helder denken. Ik zei haar dat ik het druk had en dat er iemand bij me was. Maar toen ik het verdriet in haar stem hoorde, wist ik dat het tussen haar en mij eerst opgelost moest worden, voordat ik verder kon met jou.

    ‘Daar snap ik niets van. Jij liet me in de steek en ging naar haar toe. Dat lijkt me toch niet echt gunstig voor ons.’

    ‘Ik heb het met Corinne verknald, Eva.’ Hij tilde mijn kin op zodat hij de mascara die tot achter mijn oren zat, weg kon halen. ‘Ik leerde haar als eerstejaars op de universiteit kennen. Ze was me uiteraard opgevallen. Ze is mooi en lief en ze kraakt nooit iemand af. Toen ze de jacht op me opende, liet ik me vangen en zij werd de eerste met wie ik vrijwillig seks had.’

    ‘De bitch.’

    Zijn mondhoeken gingen een tikje omhoog.

    ‘Nee, echt, Gideon. Ik zie groen en geel van jaloezie.’

    ‘We hadden alleen maar seks, engel. De seks die wij samen hebben mag soms erg ruig zijn, het is en blijft de liefde bedrijven. Steeds opnieuw, vanaf de allereerste keer. Jij bent de enige die dat voor elkaar heeft gekregen.’

    Ik zuchtte diep. ‘Nou goed dan. Het gaat al een stukje beter.’

    Hij kuste me. ‘Je zou het verkering kunnen noemen. We waren monogaam en gingen vaak als een stel ergens naartoe. Maar toen ze me vertelde dat ze van me hield, stond ik toch met mijn ogen te knipperen. Ik was gevleid en ik vond haar aardig. Ik vond het leuk om dingen met haar te doen.’

    ‘Nog steeds, blijkbaar,’ mompelde ik.

    ‘Wacht nog even.’ Hij tikte me bestraffend op het puntje van mijn neus. ‘Ik dacht dat ik ook wel van haar kon gaan houden, op mijn manier dan... op de enige manier waarop ik van iemand kon houden. Ik wilde haar met niemand delen. Dus toen ze me ten huwelijk vroeg, zei ik ja.’

    Ik deinsde achteruit. ‘Vroeg zij jou ten huwelijk?’

    ‘Je hoeft niet zo geschokt te zijn,’ zei hij droogjes. ‘Dat is niet goed voor mijn ego.’

    Ik was zo opgelucht dat ik er duizelig van werd. Ik wierp mezelf in zijn armen en drukte hem dicht tegen me aan.

    ‘Hé.’ Hij beantwoordde mijn knuffel met evenveel enthousiasme. ‘Gaat het?’

    ‘Ja, ja, het gaat steeds beter.’ Ik ging naar achteren zitten en legde mijn hand op zijn wang. ‘Ga door.’

    ‘Ik zei ja, maar had dat beter niet kunnen doen. We gingen al twee jaar met elkaar om maar hadden nooit een hele nacht samen geslapen. We hadden het nooit over de dingen gehad die me aan het hart gaan. Ze kende me niet echt en toch had ik mezelf wijsgemaakt dat ik al blij mocht zijn dat iemand om me gaf. Wie zou er verder nog van me kunnen houden?’

    Mijn andere oog was aan de beurt en hij verwijderde ook daar de zwarte strepen. ‘Volgens mij had ze verwacht dat we door de verloving anders met elkaar om zouden gaan. Dat ik meer zou praten. We zouden eens een keer in het hotel kunnen overnachten – wat zij trouwens erg romantisch vond – in plaats van bijtijds op te breken omdat we al vroeg uit de veren moesten.’

    Het kwam op mij ontzettend eenzaam over. Arme Gideon. Hij was al zo lang alleen geweest. Zijn hele leven misschien wel.

    ‘Het kan zijn dat ze na een jaar de verloving verbrak,’ ging hij door, ‘in de hoop dat we daardoor een nieuwe impuls zouden krijgen. Dat ik moeite zou doen om haar te houden. Maar ik was juist opgelucht omdat ik tot het besef was gekomen dat ik absoluut niet met haar samen wilde wonen. Hoe kon ik het voor elkaar krijgen dat we gescheiden zouden slapen en ik mijn eigen kamer moest hebben?’

    ‘Je had het haar gewoon kunnen zeggen.’

    ‘Nee.’ Hij haalde zijn schouders op. ‘Tot ik jou leerde kennen, zag ik mijn verleden niet als een probleem. Zeker, ik had er af en toe last van, maar ik had het een plaatsje gegeven en ik was niet echt ongelukkig. Ik had de indruk dat ik een goed en zorgeloos leventje leidde.’

    ‘Jemig.’ Ik trok een gezicht. ‘En dan leer je míj kennen. Daar gaat de zorgeloosheid.’

    Hij grijnsde. ‘Dat hoef je mij niet te vertellen.’





22


Gideon gooide het wattenschijfje in de prullenbak en pakte een handdoek om het water op te nemen dat hij op de grond had achtergelaten. Toen trok hij zijn schoenen uit en tot mijn grote vreugde deed hij vervolgens zijn natte kleren uit.