Verslaafd aan jou(139)
Hij deinsde achteruit alsof ik hem een klap in zijn gezicht had gegeven. ‘Ik had zo de indruk dat we voorrang bij elkaar hadden.’
‘Ja, dat dacht ik ook. Tot het gala, dan.’
‘Jezus. Houd nu alsjeblieft eens op over Corinne!’ Hij spreidde zijn armen. ‘Ik ben nu toch bij jou? Ik heb amper gedag kunnen zeggen omdat ik achter jou aan moest draven. Voor de zoveelste keer.’
‘Goh, moet ik je nu dankbaar zijn of zo?’
Gideon stormde gekleed en al de douche in. Hij trok me overeind en kuste me. Heftig. Zijn mond verslond die van mij, hij hield me bij mijn bovenarmen vast zodat ik overeind bleef.
Maar deze keer gaf ik me niet over. Ik gaf niet toe. Zelfs niet toen hij me wilde verleiden met talloze likjes.
‘Hoe komt het toch?’ mompelde hij met zijn mond tegen mijn keel. ‘Hoe komt het toch dat je me helemaal gek maakt?’
‘Ik weet niet wat jij op dokter Lucas tegen hebt en eerlijk gezegd kan me dat ook geen bal schelen, maar hij had wel gelijk. Corinne was voortdurend in je vizier. Je liet me bijna de hele tijd links liggen.’
‘Ik kan jou helemaal niet links laten liggen, Eva.’ Zijn gezicht stond strak en boos. ‘Als jij bij mij in dezelfde kamer bent, heb ik voor niemand anders oog.’
‘Eigenaardig, want elke keer dat ik naar je keek, had je je blik op haar gericht.’
‘Dit slaat nergens op.’ Hij liet me los en streek het natte haar uit zijn gezicht. ‘Jij weet donders goed hoeveel je voor me betekent.’
‘O, is dat zo? Je wilt me neuken. Je hebt me nodig. Maar is Corinne degene van wie je houdt?’
‘Godallemachtig. Nee, natuurlijk niet.’ Hij draaide de kraan dicht en pinde me tegen het glas. ‘Moet ik zeggen dat ik van je hou, Eva? Is dat de bedoeling?’
Mijn maag kromp samen alsof hij me had gestompt. Ik had nog nooit zoveel pijn gehad, had zelfs niet geweten dat er zoveel pijn bestond. De tranen sprongen me in de ogen en ik dook onder zijn arm door voordat ik in snikken uitbarstte. ‘Ga naar huis, Gideon. Alsjeblieft.’
‘Ik ben al thuis.’ Hij pakte me van achteren beet en begroef zijn gezicht in mijn kletsnatte haar. ‘Want ik ben bij jou.’
Ik worstelde om los te komen, maar ik was op. Lichamelijk en geestelijk. De tranen stroomden over mijn wangen, ik kon ze met geen mogelijkheid meer tegenhouden. En ik vond het een ramp om te huilen waar iemand bij was. ‘Ga nou toch weg.’
‘Ik hou van je, Eva. Dat is toch duidelijk?’
‘O, lieve god.’ Ik haalde met mijn voet naar hem uit. Ik wilde de man die een hoopje pijn en verdriet van me had gemaakt niet meer zien. ‘Bespaar me je medelijden, ja? Rot nu maar gewoon óp.’
‘Dat gaat niet. Je weet best dat ik dat niet kan doen, Eva. Stribbel nu even niet tegen en luister naar me.’
‘Wat je ook zegt doet me pijn, Gideon.’
‘Het woord dekt de lading niet, Eva,’ ging hij koppig door, fluisterend in mijn oor. ‘Daarom heb ik het niet gezegd. Het omvat niet wat ik voor jou voel.’
Ik hield op met worstelen en trillend zag ik in de spiegel mijn met mascara besmeurde gezicht, mijn natte haar en Gideons aangedane schitterende kop. Zijn gezicht was verwrongen door emoties terwijl hij me stevig tegen zich aan drukte. We leken totaal niet bij elkaar te passen.
En toch begreep ik hoe het was om met mensen om te gaan die jou niet echt kenden of daar ook geen moeite voor deden. Ik had mezelf veracht omdat ik deed alsof, omdat ik een beeld projecteerde van degene die ik wilde zijn maar niet was. Ik was altijd bang geweest dat de mensen van wie ik hield zich van me af zouden keren als ze erachter kwamen hoe ik echt in elkaar stak.
‘Gideon...’
Hij streelde met zijn lippen over mijn slaap. ‘Ik hield meteen al van je. Toen vrijden we in de limousine en werd het opeens iets anders. Iets veel diepers.’
‘Het zal wel. Jij moest er toen opeens vandoor vanwege Corinne. Dat is toch vreselijk, Gideon?’
Hij tilde me op en droeg me naar de plek waar mijn ochtendjas aan een haak aan de deur hing. Hij deed me die aan en liet me plaatsnemen op de rand van het bad. Hij liep naar de wasbak en haalde de rol wattenschijfjes uit de la. Toen hurkte hij voor me neer en maakte mijn wang schoon.