Schaduwjury(150)

92




Rafael Johansen liet zijn stiletto openspringen en hield het lemmet naast Kelly's enkel. 'Ze zeggen dat het doorsnijden van de achillespees het pijnlijkste is wat een mens kan overkomen,' zei Rafael zakelijk.'Die pees is net een bundel elastiek die de voet met de kuitspieren verbindt. Als die wordt doorgesneden trekken de kuitspieren de hele gewrichtsband in en rollen die op naar de knie. De voet bungelt dan alleen nog maar aan het been, alleen op zijn plaats gehouden door de huid en een paar botjes.'

Jason zag de blik van afgrijzen op Kelly's gezicht, het zweet op haar voorhoofd, haar ogen wijd open van ontzetting en woede. Hun ogen kruisten en ze schudde nauwelijks merkbaar maar uitdagend haar hoofd. Toen begon ze uit alle macht te kronkelen en te schoppen.

Rafael rukte haar weer achterover en drukte haar schouders en bovenlichaam tegen de vloer. 'Als je dat nog eens probeert, snijd ik je gezicht aan flarden.'

Jason verwenste Rafael en beloofde de man te doen wat hij wilde. 'Als je haar iets doet dan sta...'

Rafael lachte opnieuw.'Wie moet jou bijstaan? Wil je mij weer een van je juridische wettekstjes oplepelen? Moet ik daar misschien van schrikken?'

'Jij wint,' zei Jason.'Geef me mijn telefoon.'

Rafael grijnsde. 'Nee, dat had je gedacht. We willen dat je je tekst inspreekt in dat digitale recordertje dat Tony heeft. Als je het bericht eenmaal goed hebt ingesproken, bellen wij en gebruiken de recorder om het bericht achter te laten. Op die manier sluiten we uit dat je misschien een vergissing zou maken, denk je ook niet?'

Jason was er zeker van dat Rafael er op de een of andere manier voor zou zorgen dat de politie Kelly's telefoontje en Jasons BlackBerry zou vinden. Of misschien hield hij rekening met het feit dat Justice Inc. Jasons gesprekken afluisterde en dat de FBI de opnamen van deze gesprekken zou vinden als ze daar huiszoeking zouden gaan doen. Hoe dan ook, Jason zou deze mannen een volmaakte dekmantel verschaffen.

Tony ging voor Jason staan en haalde de recorder uit zijn zak. Hij richtte zijn pistool op Jasons knie.'Het is wel niet precies hetzelfde als het doorsnijden van de achillespees, maar ook het verbrijzelen van je knieschijf is nogal pijnlijk. Laten we ervoor zorgen dat je bericht meteen de eerste keer goed is.'

'Dat bericht is erg eenvoudig,' riep Rafael. 'Vertel haar gewoon dat ze jou en Andrew Lassiter in het First Landing State Park moet ontmoeten. De plannen zijn veranderd. Onmiddellijk komen.'

Jason staarde naar de recorder en voelde zich volkomen hulpeloos.

Hij zou hoe dan ook gaan sterven. Had hij voldoende moed om niet aan de dekmantel mee te werken?

Kelly beantwoordde de vraag voor hem. Zonder enige waarschuwing begon ze opnieuw te schoppen en rolde ze van Rafael weg. Ze probeerde te gaan staan, maar omdat haar enkels aan elkaar gebonden waren, viel ze opzij. Rafael greep haar en trok haar weer naar zich toe. 'Wat ben jij toch opvliegend,' zei hij, zijn mes voor haar gezicht heen en weer zwaaiend. 'Het is eigenlijk zonde om zo'n knap gezichtje te verminken.'

Hij haalde met de stiletto naar haar uit juist op het moment dat Jason een pistoolschot hoorde en Rafaels arm naar achteren zag schokken, weg van Kelly. Het mes vloog uit zijn hand. Het schot leidde Tony af. Jason vloog met gebogen hoofd op hem af en stootte hem naar achteren.

Er klonken opnieuw schoten, drie, zo snel na elkaar dat het wel één explosie leek. De kogels troffen Rafael. Hij sloeg achterover en hij zakte in elkaar.

Een fractie van een seconde later klonken er achter Jason weer een aantal schoten en de kogels troffen Tony in de borst en in zijn hoofd. Hij was al dood voordat hij de grond raakte.

Even snel als het begonnen was, was het voorbij.

Jason durfde nauwelijks adem te halen.'Zijn er nog meer?' riep Melissa Davids vanuit de ingang links van Jason.

'Nee, ik denk dat dit het is,' zei Case McAllister, die achter Jason kwam aanstrompelen. Hij pakte de zaklamp en zocht snel met Melissa de bioscoop af, hun wapens getrokken terwijl ze als ervaren rechercheurs rij na rij inspecteerden.

Toen ze klaar waren, kwam Case naar Jason toe die op de grond gevallen was.

'Gaat het een beetje?' vroeg Case. 'Niet echt.'

Melissa knielde naast Kelly neer en gebruikte het mes van Johansen om het plakband om Kelly's enkels door te snijden. Vervolgens trok ze met de tederheid van een moeder het plakband van Kelly's mond.

'Bedankt,' zei Kelly, haar gezicht een mengsel van opluchting en tranen. Ze leunde tegen Melissa Davids aan, haar handen nog steeds op haar rug geboeid. Melissa hield haar even vast.

Jason keek naar de vrouwen terwijl Case in de zakken van de dode mannen naar de sleutels van de handboeien zocht.

'Ik weet niet meer precies wat we van plan waren om voor die GPS-opties in onze wapens te vragen,' zei Case over zijn schouder,'maar wat het bedrag ook was, ik stel voor dat we het verdubbelen.'

Een paar minuten later, nadat Case de boeien had losgemaakt, stormde het overvalteam door de deuren van de bioscoop naar binnen.'Handen omhoog! Geen beweging!'