Maxime(130)

Maxi vloog met een kreet van blijdschap op hem af, want ze had zo druk met Monty aan de begrotingen voor de komende nummers van S&K gewerkt, dat ze hem in dagen niet had gezien.

'Ik wilde je verrassen,' zei Toby, in zijn schik over het succes van zijn verrassing.

'Komt er soms nog iemand?' vroeg Maxi. 'Nee, we zijn met ons drietjes. Ik geloof dat we sinds onze kinderjaren niet meer zo rustig met elkaar hebben gegeten,' zei Toby. 'Nadat ik was gaan studeren en jij was getrouwd, waren er altijd anderen bij, meestal een of andere echtgenoot van jou. Dit is een reünie van beschaafde volwassenen die van gehakt houden en een gemeenschappelijk belang hebben.' 'Zoals?' informeerde Maxi.

'De toekomst van Amberville Publications,' antwoordde Justin. 'Je denkt toch niet dat jij de enige bent die zich daar zorgen over maakt, is het wel?' 'Natuurlijk niet.'

'Je hebt ons helemaal niet om hulp gevraagd, Goudhaartje,' zei Toby ernstig. 'Vind je niet dat je dat best eens had mogen doen, voor je je flat verkocht en aanstalten maakte om al je bezittingen van de hand te doen?'

'Nee, dat vind ik niet,' wierp Maxi tegen. 'Ik heb vrijwillig de strijdbijl opgenomen. En daar komt nog bij dat ik niet eens weet of ik jullie, als ik win, niet zal teleurstellen. Misschien hebben jullie veel liever het geld dat je na verkoop van het bedrijf kunt krijgen. Dat had ik jullie eigenlijk moeten vragen.' 'Hoe dan ook, je hebt ons helemaal niets gevraagd. En daar zijn we, zacht gezegd, allebei nogal pissig om. Dit etentje is doorgestoken kaart, voor het geval je dat nog niet door had,' zei Toby gemoedelijk, terwijl hij een saus van verse tomaten en basilicum over het gehakt goot.

'Ik kreeg al zo'n donkerbruin vermoeden. Dus jullie zouden het niet erg vinden als moeder de zaak verkocht? Jullie willen dat ik me laat ondersneeuwen, S&K opdoek, me niet meer druk maak en in elk opzicht doe of ik het allemaal best vind?' 'Toby, heb jij ook gemerkt dat Maxi soms wat overtrokken reageert?' vroeg Justin.

'Tja, nu je erover begint, het probleem met Maxi is, volgens mij, dat ze voorbarige conclusies trekt,' antwoordde Toby. 'Of,' vervolgde Justin, 'je zou ook kunnen zeggen dat Maxi het type is dat overboord springt zonder eerst te kijken of er een reddingsboei aan boord is.'

'Nee, zo is het niet helemaal. Het probleem met Maxi is dat ze zichzelf verwart met generaal De Gaulle. L'état c'est moi, weet je wel. Amberville, c'est elie, of zoiets.' 'Dat heeft De Gaulle niet gezegd, maar Lodewijk de Veertiende,' verbeterde Justin hem. 'Die had ook neiging tot grootheidswaanzin, alleen was dat zo lang voor de Franse Revolutie dat we het hem rustig mogen vergeven, maar Maxi, nee, die niet.'

'Ik vind jullie niet zo leuk als jullie jezelf schijnen te vinden,' zei Maxime geërgerd.

'Het probleem met Maxi is dat ze niet eens weet dat er mensen zijn die haar geld willen lenen,' zei Toby. 'O, nu komt de aap uit de mouw. Nou, denk maar niet dat ik bij een van jullie tweeën kom aankloppen. Jullie hebben allebei je eigen leven, je eigen belangen, waar je had davvvom zou ik verwachten dat jullie me geld lenen voor iets waartoe ik helemaal in mijn eentje besloten heb? Mijn tijdschrift drijvende houden tot het zelf kan zwemmen is een persoonlijk probleem, en het geld daarvoor moet van mij komen.'

'Ik werk voor S&K - geeft dat me geen zeggenschap?' vroeg Justin.

'Hoor eens, Justin, ik weet dat je een gruwelijke hekel aan dat soort werk hebt en dat je het alleen terwille van mij volhoudt. Dat is de beste bijdrage die je kunt leveren. Ik weet maar al te goed wat het je kost om zo gebonden te zijn,' zei Maxi gedecideerd. 'Dus verwacht niet van me dat ik je daarbovenop om een lening kom vragen.'

'En ik dan? Ik ben je oudste broer, Goudhaartje. Je had het mij kunnen vragen,' kwam Toby.

'Kom nou, schat, jij hebt nooit ook maar de geringste belangstelling voor de tijdschriften gehad,' antwoordde Maxi. 'Je maakt mij niet wijs dat je dat nu wel hebt. Nee, Toby, dit is mijn zorgenkind. Ik zou het gewoon niet eerlijk vinden om op een van jullie tweeën terug te vallen. Jullie hebben toch gevoel genoeg om te begrijpen dat ik voor één keer in mijn leven iets zelf, op eigen kracht, moet bereiken. Ik heb mijn hele leven kunnen doen wat ik wilde en ik heb er niet veel van terechtgebracht. Deze keer gaat het anders!' 'Bravo!' zei Justin met een scheef, teder, ironisch en verrast lachje.

'Het werkelijke probleem met Maxi is,' vervolgde ze, 'dat ze altijd honger heeft, altijd rammelt, altijd wil eten. Een vervelende meid, dat is ze. Als ze honger krijgt wordt ze chagrijnig, dus bemoei je niet met haar zaken, jongens! Hou je d'r buiten. En wanneer is dat overschatte, waarschijnlijk veel te droog geworden gehakt nou eindelijk klaar?'





'Je had dat geld misschien toch maar van ze moeten aannemen,' zei Monty drammerig, voor de derde keer, terwijl hij toekeek hoe Maxi cheques tekende. 'Of had tenminste gevraagd hoeveel ze in hun hoofd hadden.' Maxi schudde haar hoofd. Ze kon Monty niet vertellen dat Lily van plan was het hele bedrijf te verkopen. Dat betekende dat ze ook niet mocht reppen van de hoop die zij, Maxi, op het overleven van S&K had gevestigd, of van de mogelijkheid dat Lily van gedachte zou veranderen. Het was een mager kansje, dat wist ze, maar het enige houvast dat ze had. Als ze nu aan zichzelf ging twijfelen, zou alles zeker verloren zijn. Daarom veranderde ze van onderwerp om Monty's aandacht van financiële hulp van haar broers af te leiden.