Maxime(129)

'Heeft het geholpen?' vroeg ze gespannen, terwijl ze Maxi met haar eerlijke, argeloze blik aandachtig opnam. 'Heel erg. Dank je, schat. Ik moet je iets naars vertellen.' 'Je bent dus echt ziek!' zei Angelica. Ze ging geschrokken overeind zitten.

'Nee, verdomme, ik ben helemaal niet ziek. Ik ben zo gezond als een vis. Maar ik heb deze flat moeten verkopen. We kunnen hier niet blijven wonen.' 'Ben je echt niet ziek?'

'Ik zweer op - waarop moet ik zweren om je me te laten geloven?'

'Mijn hoofd.'

'Ik zweer op jouw hoofd dat ik een volkomen gezonde moeder ben. Tevreden?'

'Ja. Waarom heb je de flat verkocht?' vroeg Angelica opgelucht.

'Dat is een lang en ingewikkeld verhaal, maar het komt erop neer dat ik geld nodig heb.'

Angelica trok diepe rimpels, in een poging iets te begrijpen dat ze haar moeder haar hele leven nog niet had horen zeggen. 'Om iets voor te kopen?' vroeg ze ten slotte. 'Ja... en nee.'

'Mam,' zei Angelica geduldig, 'ik geloof echt dat je me beter het hele verhaal kunt vertellen, ook al is het lang. Ik ben oud genoeg om het te begrijpen.'

Toen Maxi uitverteld was, viel er een stilte waarin Angelica de situatie overdacht.

'Ik vind,' zei ze ten slotte, 'dat je hebt gedaan wat je moest doen. Dit is net het echte leven. Dit is het echte leven. En dat is... interessant. Niet bepaald leuk, maar leerzaam. Het volgende probleem is dus: waar gaan we wonen? Ik zou zeggen op Columbus Avenue, want daar gebeurt van alles, maar ik weet dat jij daar niets voor voelt. Bovendien moeten we gratis wonen, nietwaar? Dus waarom nodigen we onszelf niet uit bij oom Toby? Daar wonen we gratis, hij heeft ruimte over, en het eten is er zalig. Hij vindt het waarschijnlijk fijn om gezelschap te krijgen. En verder kom ik elke dag na school naar S&K om allerlei klusjes te doen, pakjes wegbrengen of brieven posten of op de lay-out helpen.'

'Als je maar bij de lay-out uit de buurt blijft.' 'Zitten daar soms slangen of zo? Oké, ik zal doen wat je zegt, maar er is geen enkele reden waarom ik niet zou binnenwippen om een handje te helpen, nietwaar?'

'Geen enkele.' Maxi greep Donald Trumps vochtige pochette, want hij gebruikte nooit zo iets ordinairs als Kleenex, en bracht die zo onopvallend mogelijk naar haar ogen. 'En dan zou ik nog één ding willen zeggen, en het laat me koud of je mijn woordkeus vulgair vindt,' verklaarde Angelica. 'Ik vind Cutter een klootzak.'





Maxi keek om zich heen en vroeg zich af wat haar zo bekend voorkwam aan deze omgeving. Angelica en zij waren bij Toby met open armen ontvangen. Ze moesten zich in twee kleine kamertjes op de derde verdieping van zijn diepe maar smalle herenhuis persen. De ruimte op de begane grond werd helemaal in beslag genomen door het zwembad en de keuken, de eerste verdieping was één grote zitkamer. De tweede verdieping was Toby's domein. Maxi had eigenlijk gedacht dat ze de grote slaapkamer naast die van Toby zouden krijgen, maar dat was voor ze ontdekte dat India om het andere weekend bij Toby logeerde. De kasten van die tweede slaapkamer zaten stampvol met India's kleren en, god bewaar me, zelfs een stapel van haar lakens. Maxi wilde voor geen geld ter wereld op dezelfde verdieping zijn als het stel dat heel voorzichtig bezig was een nestje te bouwen. Trouwens, als ze had geweten dat India zoveel tijd in New York doorbracht, zou ze Toby niet eens iets hebben gevraagd, maar toen ze het eenmaal had gedaan stond hij erop dat ze met Angelica bij hem introk.

Voelde ze zich hun chaperonne, vroeg ze zich af? Nee, zoiets volwassens was het niet. Zomerkamp! Dat was het. Ze voelde zich alsof Angelica en zij samen in een zomerkamp waren, weggerukt uit hun vertrouwde omgeving, bivakkerend in een oord waar alleen een paar troeteldieren van Angelica, haar schoolboeken en enkele van Maxi's ingelijste foto's iets vertrouwds gaven. Haar kleren hingen aan lelijke metalen rekken, die ze had moeten kopen omdat de kasten niet groot genoeg waren. Ja, een kruising tussen een zomerkamp en een kleine, propvolle showroom van een ontwerper, was haar conclusie. Nog een geluk dat ze al haar voorjaars- en zomerkleren al had gekocht voor de slag was gevallen, dacht Maxi met een blik op de overvolle rekken, die bijna alle ruimte in de kamer in beslag namen. Ze moest er nu eenmaal duur en toonaangevend en absoluut zorgeloos uitzien aan de dagelijkse lunches waarmee ze naar de gunst van potentiële adverteerders dong. Maar vanavond kon ze eens even relaxen, dacht ze, terwijl ze een broek en pullover van crèmekleurige kasjmier aantrok. Kasjmier was net zo vertroostend als moedermelk en makkelijker verkrijgbaar. Voor haar hoefde het regenachtige aprilweer niet om te slaan in een warm voorjaar. Als dat kon, zou ze zes lagen kasjmier over elkaar dragen, tot ze de strijd met Cutter had gewonnen.

Ze ging naar beneden en bleef even staan voor de deur van de keuken-eetkamer waar Toby druk aan het koken was. 'We eten gehakt,' hoorde ze Toby zeggen, 'en je mag jezelf gelukkig prijzen dat je bij een kok thuis zo iets bewerkelijks krijgt.' Begon Toby op zijn jonge leeftijd al in zichzelf te praten? Ze zouden maar met hun tweeën zijn, want Angelica was met Rocco naar India in Hollywood. Maxi gluurde nieuwsgierig door een kier van de deur. Een spoor van versleten leren kledingstukken, hier en daar neergegooid, maakte haar duidelijk dat Justin er was.