Kus(122)

Om haar heen was het stil. Het licht van de buitenlamp, die de omgeving eerder verlicht had, was nu uit en het steegje werd nu alleen door het zwakke schijnsel van de laagstaande maan verlicht. De lucht boven haar was donker.

Ze spande haar ogen in om iets in de steeg te kunnen zien. Ze zag de vage vorm van Wayne, zo’n tien meter van haar vandaan, bewusteloos, slapend of dood – ze wist het niet.

Frank was verdwenen.

Het kon haar niet schelen.

Shauna kwam langzaam en moeizaam overeind en liep naar Wayne toe. Ze zag zijn borst langzaam op en neer gaan.

Ze ging wat langzamer ademen om het ritme van haar ademhaling gelijk te maken aan dat van hem.

Wayne had haar vannacht geholpen. Op een bepaalde manier.

Zij had hem anderzijds vernietigd. De rest van Waynes leven zou een straf zijn voor jaren van keuzes die hij zich niet meer kon herinneren, door iemand te zijn waarvan hij zich niet meer kon herinneren hoe hij zo geworden was. Hij zou geen kans hebben op herstel, niet het vermogen hebben om betekenis te ontlenen aan zijn verleden om zijn toekomst te bepalen. Hij zou altijd jong zijn, voor altijd onvolgroeid, voor altijd in verwarring. Door haar.

Wat was ze geworden?

Terwijl ze naar Waynes uitdrukkingsloze, passieve gezicht keek, nam ze zich voor om nooit te vergeten wat ze hier gedaan had. Ze zou zichzelf toestaan om achtervolgd te worden door de schok ervan. De herinnering zou haar waarschuwen om weg te blijven van de gevaarlijke klip van haar vermogen. Vannacht had ze op de rand gestaan. Ze had een grens overschreden.

Ze voelde een diepe, kwellende pijn. Want door wat ze van Wayne gestolen had, zou het hele McAllister-imperium omvallen. Ze dacht al dat ze alles verloren had. Maar niet in vergelijking met wat er zou gaan gebeuren.

En al die gevoelens verbleekten in vergelijking met het verdriet dat ze voelde dat ze ten aanzien van Miguel tekortgeschoten was.

Toen ze het geluid van een auto hoorde die langzaam over het grint reed, keek ze naar de weg. Frank?

Er reed een politieauto langs het gebouw heen en het felle licht van een zaklamp viel in de steeg. Het kon Shauna niet schelen als ze haar zouden zien. Maar zij en Wayne bleven buiten het bereik van de lichtstraal.

Aan het eind van het magazijn verdween de auto uit het zicht, maar ze hoorde dat de auto keerde. Als Beeson ze gestuurd had, zouden ze terugkomen om een nader onderzoek in te stellen.

Er rinkelde een telefoon.

Waynes telefoon.

Achter haar. Het ding lag op de grond aan het andere eind van het gebouw, waar Frank hem had overvallen. Het schermpje lichtte blauw op in het donker. Ze rende erheen om het te pakken. Ze moest het geluid uitzetten.

Er sloeg een autoportier dicht toen Shauna het telefoontje bereikte. Ze drukte het knopje aan de zijkant in om het geluid af te zetten. Er stond geen naam bij het nummer op het schermpje. Zou ze het wagen het gesprek aan te nemen?

Zorg dat je bereikbaar blijft tot ik je weer opbel.

Stel dat de beller Miguel bij zich had. Iemand die wachtte op nadere orders van Wayne. Ze kon niet opnemen, kon het risico dat haar stem, die in plaats van die van Wayne zou antwoorden, haar zou verraden.

Zodra ze hier van deze plaats weg was, zou ze wel een tekstbericht sturen.

Ze rende zo zacht mogelijk terug naar het andere eind van het gebouw met de bedoeling de veiligheid van Miguels Jeep op te zoeken en er vandoor te gaan.

Ze rende de hoek om. De Jeep was weg.

Frank! Verdwenen met Waynes mes, met haar medicijnen, met zijn adres in het rapport over het ongeluk. Miguels telefoon en portefeuille lagen er ook in, en Beesons telefoonnummer. Ze kon alleen maar hopen dat Frank niet zou weten wat hij allemaal in bezit had.

Ze was woedend op Frank en was er zich tegelijkertijd van bewust dat de politieagenten nu naar de andere kant van het gebouw op weg waren. De telefoon die ze vasthield, rinkelde opnieuw. Hetzelfde nummer. Ze beëindigde de oproep nog voor de eerste toon helemaal doorgekomen was en verzond toen een tekstbericht.

> Geen geluid. Alleen tekst.

Nieuwe hoop dat Miguel misschien niet buiten haar bereik was, duwde haar angst naar de achtergrond. Ze vroeg zich af waar Wayne zijn truck had geparkeerd. Hij zou hier niet naartoe gekomen zijn zonder zijn eigen vervoermiddel.

> Waar zit je in vredesnaam?

Iemand wachtte op Wayne. Waar? Wayne had zo veel handlangers dat ze niet wist wie dit was. Ze moest net zo denken als hij.

Denken zoals Wayne. Dat moest nu toch niet zo moeilijk zijn. Ze concentreerde zich op haar eigen geest. De intensiteit van gebeurtenissen had haar afgeleid van de oplossing die zo voor de hand liggend was.

Waynes herinneringen vertelden haar precies met wie van zijn handlangers ze van doen had. Deze mannen zaten te wachten tot Wayne hun zou vertellen waar ze Miguel heen zouden moeten brengen. Wayne had de bedoeling hun dat te vertellen nadat hij met Shauna had afgerekend. Ze antwoordde.

> De vraag is: waar zit jij?