Kus(124)

‘Waar is mijn vrouw?’

Trent stak een hand in de zak van zijn ochtendjas en trok zijn wenkbrauwen op. ‘Je denkt kennelijk dat ze hier is.’

‘Patrice!’ riep Landon met zijn bulderende stem naar boven. Hij draaide zich weer om naar de man die hij zo veel jaren zijn vriend genoemd had. ‘Wat is er mis met je dat je je handen niet van haar af kunt houden?’

‘O, volgens mij was het net andersom.’

‘Onderschat mij niet!’

Trent stak beide handen op en deed een stap achteruit, een spottend gebaar van overgave om Landon uit te dagen.

Landons vuist belandde met zo’n snelheid op Trents kaak, dat zijn hoofd achterover knakte en het glas in het raam naast de deur brak. Hij knipperde met zijn ogen en leunde, verdoofd, zwaar tegen de deurpost aan.

‘Nou, nou.’ Patrice verscheen bovenaan de trap, gekleed in een blauwzijden peignoir. ‘Zulk gedrag is niet erg gepast voor een toekomstige president.’

‘Je meent het. Laten we het eens over passend gedrag hebben.’

Ze kwam de trap af.

‘Je hebt me vanaf de eerste dag gebruikt voor je eigen gewin,’ zei Landon tegen Patrice. ‘Je manipuleerde en je loog. Je hebt zelfs kans gezien om mijn relatie met mijn eigen kinderen te vernietigen. En waarvoor eigenlijk? Voor zo’n liegend onderkruipsel als hij?’ Hij keek Trent dreigend aan.

Patrice voegde zich bij beide mannen op de betegelde vloer en keek Landon strak aan.

‘En wat denk je hiermee te bereiken?’ vervolgde hij. ‘Een schandaal in de relatiesfeer nog voor ik maar een voet in het Witte Huis gezet heb? Wat gaat er gebeuren als dit verhaal nog voor de verkiezingen uitlekt?’

Trent had zich nu weer wat hersteld en wreef over de achterkant van zijn hoofd. ‘Het speelt zich al acht jaar lang vlak onder je neus af, Landon. Waarom denk je dat iemand er nu achter zal komen als je het niet zelf vertelt?’

Landon was niet bereid om de diepte van deze vernedering alleen te dragen. Hij stak zijn handen op. ‘We zullen hier allemaal voor opdraaien.’

‘O nee,’ zei Trent. ‘Is dat niet de reden waarom je zelf op dit tijdstip naar mij bent toegekomen? Zodat niemand het zou weten? Dus we kunnen gewoon afmaken waaraan we begonnen zijn, wat er verder ook gebeurt.’

Landon schudde zijn hoofd en begon heen en weer te lopen. Het geklik van zijn hakken op de tegels werd door het hoge plafond weerkaatst. ‘Wat heb je gedaan?’

‘Vraag me dat over twee weken en dan zal ik zeggen: “Ik heb Landon McAllister in het Witte Huis geplaatst”.’

Landon staarde Trent aan. ‘Waar is mijn nominatie op gebaseerd?’ vroeg hij.

‘Op geld.’ Hij haalde zijn schouders op. ‘Dat is toch altijd zo?’

‘Niet op principes? Idealen? Hoop? Werkbare oplossingen? Morele waarden?’

‘De Amerikaanse droom? Jij bent altijd de romanticus geweest, McAllister. En daarom willen de mensen graag dat je gekozen wordt. Als dat niet zo was, had ik mijzelf wel laten nomineren en had ik Patrice gevraagd van je te scheiden. Maar een presidentskandidaat moet nu eenmaal getrouwd zijn.’

Landon gromde verachtelijk. ‘Is het geld illegaal verkregen?’

Patrice lachte zachtjes en ging tussen Landon en Trent in staan. ‘Als ik niet beter wist, zou ik zeggen dat je dochter met haar ideeën onder je huid gekropen is.’

‘Ik kan zelf denken, vrouw.’

‘Landon,’ zei Trent, ‘alles is volkomen legaal. Gewoon grote zaken in een economisch gunstige tijd voor de medische industrie. Ik zweer het je, iedere stuiver is legaal.’

‘Waarom zou ik ook maar iets geloven van wat je zegt, Trent? Mijn personeel nam genoegen met een verlaging van hun winstuitkering om mij hier te krijgen. Is dat legaal?’

‘Het is zeker geen misdaad.’

‘Overtuig mij daarvan! Overtuig mij ervan dat ik, als ik hiermee doorga, niet voor het leven getekend zal zijn. Overtuig mij ervan dat ik je kan vertrouwen, want ik weet zeker dat je zult inzien dat ik alle reden heb om je niet te vertrouwen.’

Patrice gaf antwoord voor Trent. ‘Shauna is de enige die ons niet vertrouwt.’

Hij keek haar verachtelijk aan en wilde eigenlijk niets liever dan haar dezelfde pijn laten voelen als hij om haar verraad.

‘Dat is niet langer zo.’

Trent deed een stap in de richting van de keuken en keek Landon aan. ‘Laten we even gaan zitten en een kop koffie nemen. Ik zal al je vragen beantwoorden, maar in feite draait het maar om één vraag, Landon. Trek je je als presidentskandidaat terug of niet? Ik ben er vrijwel zeker van dat je je in feite alleen maar druk maakt over een open relatie. Laten we erover praten zodat we gewoon weer verder kunnen gaan.’

Het licht van de koplampen van een auto op de oprit scheen door het raam en viel op de gezichten van de drie volwassenen. Patrice keek uit het zijraam.