Kus(118)

> Waar is Miguel? typte ze.

Wayne antwoordde binnen een paar seconden.

> onderweg

Ze vroeg: > Is hij bij je?

> Ik heb geen uitzendbureau

> Bewijs dat hij nog leeft. Ik moet het weten

> Dat hoef je niet te weten. Je komt toch wel Dat was waar. Het was waar en ze wisten het beiden. Shauna’s ogen brandden.

‘Gevonden,’ zei Frank. ‘Bij Brady Island. Een paar minuten verderop.’

> Wanneer zie ik hem?

> Ik wacht op je

Shauna gooide het mobieltje op de vloer tussen de beide stoelen in en reed het benzinestation af, waarbij Frank haar de richting aangaf. Ze reden in zuidelijke richting over de 610, sloegen aan de zuidzijde het havengebied in en kwamen terecht op een industrieterrein even ten oosten van een klein eiland.

De donkere schaduwen van de omringende olieraffinaderijen leken voor Shauna net op een spookstad. De halve maan gaf vaag licht. Een paar honderd meter voor de plaats die Wayne hun had opgegeven, zette Shauna de auto aan de kant. Frank stapte uit.

‘Beloof me dat je me in het oog houdt,’ zei ze. Hij reageerde door twee vingers naar zijn voorhoofd te brengen bij wijze van saluut en liep weg.

Het was belangrijk dat ze alleen zou komen opdagen.

Shauna pakte het mobieltje. Ze lokaliseerde het adres dat Wayne had opgegeven en vond toen het telefoonnummer dat Beeson eerder die avond aan Miguel had gegeven.

Het was ongetwijfeld dom van haar om zomaar in de ondiepe vijver die Wayne Spade heette te duiken, maar ze was niet helemaal gek. En Frank Danson telde niet mee. Toen ze voor het opgegeven adres stond, stelde ze een berichtje voor Beeson op:

> U moet Wayne Spade aanhouden voor moord op Corbin Smith, voor het veroorzaken van mijn ongeluk en voor nog veel meer. Ik heb het moordwapen. U krijgt vandaag nog gegevens over het witwassen van geld dat mogelijk in verband staat met het Witte Huis. We zijn hier:

Ze drukte op verzenden en sloot het telefoontje.

Ze nam aan dat Beeson, als hij wakker was en de beschikking over een helikopter had, binnen een uur hier zou kunnen zijn. Of ze zou slechts tien minuten hebben als hij contact op zou nemen met het politiebureau van Houston. Of hij zou het bericht pas over een paar uur lezen.

Ze had slechts vijf minuten nodig. Als Frank zich aan zijn belofte zou houden.





38


Het kleine magazijn lag zo’n twintig meter van de dichtstbijzijnde haven. Het nauwe Houston Ship Channel splitste zich hier, een tak liep onder Brady Island door en de andere liep in noordwestelijke richting naar het centrum van Houston. Shauna parkeerde de Jeep achter het magazijn en pakte de twee flessen water voordat ze uitstapte. Een milde bries deed de kraag van haar bloes opwaaien en ze huiverde even.

Terwijl ze om het gebouw heen liep, passeerde ze een ijzeren buitentrap die aan de oostkant van het gebouw omhoog liep naar een aantal kantoren, naar ze aannam. Onder de trap vond ze een open deur. Een buitenlamp verspreidde wat licht over een onverharde steeg tussen dit magazijn en het gebouw ernaast.

Ze zette de flessen water neer langs de buitenmuur voordat ze naar binnen liep. Toen de deur achter haar met een klap dicht viel, werd het geluid door de olievaten en containers weerkaatst. De lucht was stoffig en ze rook een schroeilucht.

‘Hier achterin, schat.’ Ook Waynes stem werd om haar heen weerkaatst, maar ook al zou ze geweten hebben waar die vandaan kwam, zou ze er niet naartoe gegaan zijn. Hij moest met haar mee naar buiten gaan.

‘Verder kom ik niet,’ zei ze. ‘Waar is Miguel?’

‘Dat weet ik niet. Als je hier naar me toe komt, vertel ik het je misschien.’

‘Je zult het me nooit vertellen.’

‘We worden met de dag slimmer, hè?’ Ze hoorde een andere deur dichtslaan en het geluid van zijn schoenen op de betonnen vloer. Ze duwde met haar rug tegen de deurstang en was er niet helemaal zeker van waar hij vandaan zou komen. ‘Weet je waarom ik het je niet wil vertellen?’

Ze gaf geen antwoord.

‘Omdat ik het echt niet weet.’ Hij dook plotseling rechts van haar op, in de schaduw van een paar containers. Hij droeg lakschoenen en een lichtgewicht jack.

‘Ik geloof je niet. Je hebt nog nooit de waarheid tegen me gesproken. Misschien wel tegen niemand.’

Hij knikte en haalde zijn schouders op. ‘Ik neem aan dat het allemaal nog ingewikkelder wordt als ik uiteindelijk wel de waarheid ga spreken.’

Ze geloofde hem niet. Hij wilde haar alleen maar manipuleren – hij wist precies waar Miguel was. Wayne deed nog een stap naar Shauna toe en ze duwde met haar rug de deur open. Ze draaide zich om en rende naar de Jeep.

Ze had nog maar zes lange passen door de steeg naar de achterkant van het gebouw gedaan toen Wayne haar van achteren vastgreep en haar liet struikelen. Ze viel met haar gezicht in het grint. Ze kon even geen adem halen en zag sterretjes.