Het Pantserhart(298)

                ‘Eh… nee, Tony.’

                ‘Ik wist dat hij daar zat, het zwijn dat haar had vermoord. En ik zwoer dat ik wraak zou nemen. Dat ik het hem zou laten zien. Dat ik het iedereen zou laten zien. Dat was de dag waarop ik besloot dat wat er ook zou gebeuren, ik niet zo zou eindigen als hij. Of zoals zij. Drie zinnen. En vergeving van zonden hadden ik en dat zwijn niet nodig, wij zouden beiden branden in de hel. Liever dat dan de hemel delen met zo’n God.’ Hij liet zijn stem zakken: ‘Niemand, niemand, zal me iets in de weg leggen. Begrijp je nu?’

                ‘Ja,’ zei Lene en ze glimlachte. ‘En dat heb je verdiend, Tony. Allemaal. Je hebt zo hard gewerkt!’

                ‘Ik ben blij dat je zo begripvol bent, liefje. Want nu komt de rest. Ben je klaar?’

                ‘Ja,’ zei Lene, die haar handen in elkaar sloeg. Ze zou het zien, zij ook, die daar nu thuiszat, jaloers, eenzaam en verbitterd. Ze gunde haar eigen dochter niet dat ze verliefd was.

                ‘Ik had het allemaal in mijn hand,’ zei Tony, en Lene voelde zijn hand op haar knie. ‘Jou, het geld van je vader, het project hier. Ik dacht dat het niet fout kon gaan. Tot ik dat geile mens neukte bij de Håvasshytte. Ik herinnerde me haar naam niet eens tot ik een brief van haar kreeg waarin stond dat ze zwanger was en geld wilde hebben. Ze stond in de weg, Lene. Ik plande goed. Ik bekleedde de auto met plastic. Nam een blanco ansichtkaart uit Congo mee die ik nog ergens had liggen, dwong haar een tekst te schrijven die haar verdwijning zou verklaren. Toen stak ik het mes in haar hals. Het geluid van bloed tegen plastic, Lene… dat is iets heel speciaals.’





Hoofdstuk 85


                Munch

                Het leek of iemand een ijspegel in Lenes schedel had geslagen. Toch kneep ze haar ogen dicht. ‘Je… je… hebt haar vermoord? Een vrouw met wie… met wie je het in de bergen hebt gedaan?’

                ‘Mijn libido is sterker dan dat van jou, Lene. Als jij niet voor me wilt doen wat ik wil, dan vraag ik anderen het te doen.’

                ‘Maar jij… jij wilde dat ik…’ Haar stem was verstikt door tranen. ‘…dat is toch niet normaal!’

                Tony lachte even. ‘Zij had er niets op tegen, Lene. Juliana ook niet. Hoewel ze er goed voor werd betaald.’

                ‘Juliana? Over wie heb je het, Tony? Tony?’ Tastend als een blinde gingen Lenes handen door de lucht.

                ‘Een Duitse hoer uit Leipzig die ik regelmatig ontmoette. Ze doet alles voor geld. Deed.’

                Lene voelde dat de tranen over haar wangen liepen. Zijn stem was zo rustig, dat maakte het zo onwerkelijk.

                ‘Zeg… zeg dat het niet waar is, Tony. Alsjeblieft, stop ermee.’

                ‘Sst. Ik kreeg een nieuwe brief. Met een foto. Je kunt je misschien mijn schrik voorstellen toen ik zag dat er een foto bij zat van Adele in mijn auto met mijn mes in haar hals. De brief was ondertekend met de naam Borgny Stem-Myhre. Ze schreef dat ze geld wilde voor het feit dat ze me niet aangaf wegens moord op Adele Vetlesen. Ik begreep dat ik haar uit de weg moest ruimen. Maar ook dat ik een alibi nodig had voor het tijdstip van de moord voor het geval de politie kans zag een verband te ontdekken tussen mij en Borgny en haar chantagepoging. Eigenlijk was ik van plan geweest om Adeles ansichtkaart de volgende keer dat ik in Afrika was op te sturen, maar ik kreeg een beter idee. Ik nam contact op met Juliana en stuurde haar naar Goma. Ze reisde op naam van Adele, stuurde uit Kigali de kaart, ging naar Van Boorst en kocht daar een appel die ik van plan was aan Borgny te serveren. Toen Juliana terugkwam, ontmoetten we elkaar in Leipzig. Daar liet ik haar eerst van de appel proeven.’ Tony lachte even. ‘Ze dacht dat het een seksspeeltje was, die arme meid.’