De Orsini broers 03(55)

‘Het stelt niets voor.’ Haar aanraking werd hem bijna te veel, en hij pakte haar hand en hield hem vast. Hemel, wat zou hij haar graag in zijn armen nemen…

‘In de krant stond dat het volgens de politie zelfverdediging was, maar dat het Openbaar Ministerie dat uiteindelijk bepaalt.’

‘Klopt, zo gaat dat altijd. En –’

‘En,’ onderbrak Elle hem snel, ‘als ze dan denken dat het niet zo was, moet je voorkomen.’

‘Nee. Ik bedoel, ja, maar –’

‘Dat laat ik niet gebeuren! Ik ga naar Maui.’

‘Wat?’

‘Ik ga naar Maui. Dan zal ik het Openbaar Ministerie vertellen wat er is gebeurd. Dat… dat Willy Joe me heeft misbruikt, dat hij door mij in de gevangenis is terechtgekomen en dat hij me erom haatte en me stalkte en…’

Diep vanbinnen voelde Falco een sprankje hoop. ‘Waarom zou je dat doen?’ vroeg hij zachtjes.

‘Omdat… omdat dat het beste is. Ik kan je niet naar de gevangenis laten sturen omdat je mij wilde helpen.’

Hij strekte zijn arm en raakte haar haren aan. De behoefte die donkere lokken te voelen was te krachtig om te weerstaan. ‘Ik ga niet naar de gevangenis, schat. Het Openbaar Ministerie is een paar dagen geleden tot het besluit gekomen me niet te laten voorkomen.’

Opgelucht liet Elle haar adem ontsnappen. ‘Wat ben ik daar blij om!’

‘Was je echt voor me naar het OM gegaan? Dan was je verhaal bekend geworden.’

Ze knikte.

‘Waarom?’

‘Dat zei ik al, omdat dat het beste –’

Falco was zijn hele leven al gewend risico’s te nemen, maar nu nam hij het grootste van allemaal. ‘Vertel me de waarheid,’ zei hij hees. ‘Waarom zou je dat voor me doen?’ Toen ze bleef zwijgen, nam hij haar in zijn armen. ‘Omdat je van me houdt, schat? Omdat je net zoveel van mij houdt als ik van jou?’

Tranen rolden over haar wangen. ‘Meen je dat? Hou je van me? Want ik hou wel van jou, Falco. Ik aanbid je. En ik zou alles voor je doen, mijn held, alles –’

Als antwoord kuste hij haar.

Met een kreetje sloeg ze haar armen om zijn hals. ‘Weet je het zeker?’ fluisterde ze tegen zijn lippen. ‘Wees er alsjeblieft zeker van!’

‘Ik hou met hart en ziel van je,’ zei hij schor. ‘Ik hou van Ellie Janovic en van Elle Bissette. Tot in mijn tenen en tot in de eeuwigheid. Dat weet je nu toch wel?’

Elle maakte een geluid dat het midden hield tussen een lach en een snik. ‘Je zei van niet, en je zei dat ik niet van jou hield. Je zei –’

‘Stil,’ zei Falco, en hij kuste haar opnieuw. ‘Ik heb die dag wel meer gezegd, en het was allemaal gelogen.’ Hij wreef met zijn duimen over haar wangen en voelde haar warme tranen. ‘Ik hield toen van je en ik hou nu van je. Ik was alleen bang dat je verliefd was geworden op de man die je dacht dat ik was –’

‘Dat is ook zo, ik ben verliefd geworden op mijn held.’

‘Ik ben geen held, schat. Allesbehalve dat.’

Elle glimlachte. ‘Je weet er niets van, Orsini. Natuurlijk ben je een held. Mijn held. En dat zal nooit veranderen.’

Hij glimlachte terug. ‘Jij staat je mannetje wel, hè, Bissette? Als jij overtuigd bent van je gelijk, ben je ook niet van je standpunt af te brengen.’

‘In dit geval niet, nee,’ gaf ze toe. ‘Echt niet.’

Met een zucht trok Falco haar tegen zich aan. ‘Toch zijn er dingen die je niet weet.’

‘Bijvoorbeeld?’

‘Bijvoorbeeld dat de vader van je held een misdadiger is.’

‘Dat heb je al gezegd,’ zei Elle, en ze drukte een lichte kus op zijn lippen. ‘Dan is het maar goed dat ik niet verliefd ben op je vader. Wat nog meer?’

‘Nou,’ zei hij met een gladgestreken gezicht, ‘dit is eigenlijk nog erger. Ik ben geen bodyguard.’

‘Dat had ik al bedacht toen ik het bedrijf van je broers en jou in de telefoongids had gevonden.’

‘Ja, ik ben investeerder, samen met die drie idioten die net naar buiten zijn gestommeld.’

‘Een investeerder,’ herhaalde ze glimlachend. ‘Je hebt gelijk, dat is misschien nog wel erger.’ Opnieuw kuste ze hem. ‘Maar ik kan ermee leven, als jij dat ook kunt.’

‘Elle.’ Falco keek haar ernstig aan. ‘Elle, wil je met me trouwen?’

Haar ogen vulden zich met tranen van geluk. ‘Hou me maar eens tegen, Orsini,’ zei ze.

Falco deed een stap opzij, draaide de deur op slot en kuste haar.





Hoofdstuk 14





Ze trouwden in dezelfde kerk in Greenwich Village waarin zowel Dante als Rafe onlangs was getrouwd. Gelukkig stonden er buiten de kerk geen politieauto’s, en er was slechts één persfotograaf, die al snel afdroop nadat de Orsini-broers even met hem hadden gebabbeld.