De Orsini broers 03(47)

‘En ik?’ vroeg Elle, nadat ze diep had ademgehaald. ‘Wat laat ik jou voelen?’ Nerveus wachtte ze zijn antwoord af. Wat dom dat ze hem die vraag had gesteld…

‘Het voelt alsof de wereld alleen nog om jou en mij draait,’ zei hij schor. Hij stond op, trok haar overeind en schonk haar een vurige blik. ‘Alsof er onder die jurk niets is dan alleen jij.’

Haar hart leek stil te staan toen hij zijn hand naar de ritssluiting op haar rug liet glijden. De afgelopen dagen had hij haar al vaak uitgekleed. Een week geleden zou dit haar doodsangsten hebben aangejaagd, maar nu kolkte haar bloed van heet verlangen. Ze voelde de rits opengaan, en de dunne schouderbandjes zakten van haar schouders. De gladde stof gleed langs haar naakte huid, en de jurk kwam op een hoopje om haar voeten te liggen.

‘Elle,’ gromde Falco. ‘Mijn hemel…’

De uitdrukking op zijn gezicht… Haar lijf reageerde onmiddellijk. Haar tepels werden hard, en er leek vloeibaar vuur naar het gebied tussen haar benen te stromen. ‘Falco,’ fluisterde ze.

‘Ja,’ reageerde hij, en hij kuste haar ogen, haar mond, haar hals en liet zich op zijn knieën zakken. Nu zou hij doen wat hij al had gewild vanaf de eerste keer dat hij met haar had gevreeën. Met zijn gezicht streek hij langs de zachte krullen die haar vrouwelijkheid verhulden.

Elle hapte naar adem. ‘Nee! Je kunt niet –’

Hij pakte haar polsen vast, zodat ze hem niet kon tegenhouden, zoals ze van plan was. ‘Dat kan ik wel,’ zei hij. ‘Ik moet.’ Voorzichtig wreef hij tussen haar dijen, en hij kuste haar.

Verrast slaakte ze een gil, waarna hij haar opnieuw kuste en zacht zijn tong langs haar heen liet gaan.

Het vuur in haar laaide op en verspreidde zich als een explosie van genot door haar lichaam. Ze had het gevoel dat haar benen haar niet langer konden dragen.

Soepel kwam hij overeind, tilde haar op en droeg haar naar een ligstoel bij het zwembad. Binnen een mum van tijd had hij zijn kleding uitgetrokken, en met een harde diepe stoot drong hij bij haar binnen.

Ze gilde het uit van genot.

‘Elle…’ Tijdens zijn heupbewegingen keek hij naar haar gezicht, en hij wist dat het waar was wat hij had gezegd tijdens hun ruzie. Dit was veel meer dan alleen maar seks. Het was… het was…

‘Falco,’ kreunde ze, en hij liet zichzelf gaan.

Met hun benen in elkaar verstrengeld en hun armen om elkaar heen vielen ze even later in slaap.



De nacht werd koeler, en een briesje doofde de kaarsen. Met een schok werd hij wakker. Waar was Elle? Hij sprong overeind en zag haar aan het andere eind van het atrium.

Ze had een grote handdoek om zich heen geslagen en staarde zonder iets te zien naar de zee.

Snel trok hij zijn broek aan en ging naar haar toe. Met zijn armen om haar heen probeerde hij haar met haar rug tegen hem aan te trekken, maar ze hield zich stijf. ‘Wat is er, schat, heb je het koud?’

‘Falco, ik moet… ik moet je vertellen…’

Het was duidelijk dat het haar zwaar viel. Er ging een rilling door hem heen, en die werd niet veroorzaakt door de frisse buitenlucht.

‘Je had gelijk toen je zei dat ik wist wie me stalkt. Ik weet het, al vanaf het begin.’ Ze slikte moeizaam. ‘Ik… ik weet niet hoe ik het je moet vertellen…’

Falco drukte haar nog eens stevig tegen zich aan. ‘Vertel het maar gewoon,’ zei hij zachtjes. ‘Wat het ook is, we zullen het samen oplossen.’

‘Hij heet Willy Joe Johnson. Hij is… hij wás mijn stiefvader.’ Huiverend ademde ze diep in. ‘Ik heb je toch verteld dat mijn echte vader is overleden? Hij was mijnwerker. We woonden in een plaatsje in West Virginia. Op een dag gebeurde er een ongeluk in de mijn. Mijn vader en tien andere mijnwerkers hebben het niet gered.’

‘Ga door,’ moedigde hij haar zachtjes aan.

‘Het ging niet goed met mijn moeder, al een hele tijd niet. Nu mijn vader er niet meer was, werd het nog erger. We hadden geen geld. We kregen wel een lage uitkering, maar we leefden vooral van liefdadigheid.’

Falco sloot zijn ogen en probeerde het beeld dat in hem opkwam, van een klein donkerharig meisje dat afhankelijk was van giften van vreemden, buiten te sluiten.

‘We verhuisden naar Ohio, waar een zus van mijn moeder woonde. Maar zij had zelf ook problemen, dus trokken we weer weg, naar Kentucky. Het ging beter met mijn moeder, en ze kreeg een baan, maar ze werd weer ziek. Vanaf dat moment gingen we naar een kleine kerk met een gaarkeuken voor armen.’ Even zweeg ze. ‘En een dominee.’

Er vormde zich een knoop in Falco’s maag. Wat nu zou volgen, moest een duister verhaal zijn. Hij wilde Elle vertellen dat ze er niets over hoefde te zeggen, maar ze ging al verder.