De Orsini broers 03(50)

Toen hij haar weer aankeek, was zijn gezicht uitdrukkingsloos. ‘Ik doe wat ik vanaf het begin had moeten doen. Wie heeft er iets aan een bodyguard die niet in topconditie is?’

‘En waarom heb je dit nu ineens bedacht?’

Uit alle macht vocht Falco om zijn gevoelens te onderdrukken. Ze zag er kwaad en verhit uit, en haar stem klonk scherp. Zo te zien was ze haastig opgestaan en had ze snel wat kleren bij elkaar gegraaid, want haar haren zaten in de war en ze had niet de moeite genomen een beha aan te trekken. Haar tepels tekenden zich af onder de dunne stof van haar tanktop. Hemel, ze zag er verrukkelijk uit. Zoals altijd.

Het was een kwelling elke avond naar bed te gaan zonder haar in zijn armen te nemen, en het was al even erg wanneer hij haar ’s ochtends achterliet. Overdag dacht hij er niet zoveel aan, omdat hij van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat bezig was zijn conditie op peil te brengen. Bovendien ging er veel tijd op aan overleg met de vriend die hem hier op Maui het pistool had bezorgd, en een andere betrouwbare kennis in LA. Alles wat hij deed, had hij al tien keer overdacht, want als hij een fout maakte, was Elle degene die ervoor zou boeten.

Toch was het de afgelopen dagen wel voorgekomen dat Elle voorbij was gelopen en dat hij haar in zijn armen had willen trekken. Haar had willen vertellen dat hij dit voor haar deed, dat dit voor hem de enige manier was waarop hij zoiets gevaarlijks kon ondernemen. Hij wilde zeggen dat dit het belangrijkste was wat hij ooit had gedaan, en dat dat kwam door wat hij voor haar voelde. Maar hij deed het niet.

Beheersing. Discipline. Plannen maken en nalopen tot hij ze wel kon dromen. Het moest wel zo. Dat hij midden in de nacht te zwak was om haar nog langer te weerstaan en haar zijdezachte warmte opzocht, was verkeerd. Hoe kon hij zich voorbereiden op wat hem te wachten stond als hij zijn lichaam en geest niet kon scheiden? Maar dat was nu juist het probleem. Dat leek hem niet meer te lukken. Iets fundamenteels in hem was veranderd. Het ging er niet alleen meer om dat hij Elle wilde aanraken; hij wilde ook aan haar denken. Constant. Hij wilde haar onderdeel van hem maken, en haar vertellen dat hij…

Zijn mobiele telefoon begon te piepen, en opgelucht griste hij hem uit zijn zak. Op het display zag hij dat het de man uit Los Angeles was. ‘Ja?’

‘Bingo,’ zei de beller. ‘Mijn contactpersoon bij de krant heeft woord gehouden. In het artikel staat…’ Er klonk papiergeritsel. ‘We hoeven ons niet langer af te vragen waarom Elle Bissette de set heeft verlaten. Bronnen hebben haar met haar nieuwste minnaar zien knuffelen op privégrond bij Paradise Road op het strand van Maui,’ las de man voor. ‘De vrouw van mijn contactpersoon werkt achter de schermen bij een entertainmentprogramma, en ze heeft ditzelfde gisteren online gezet en op tv gekregen,’ voegde hij eraan toe.

‘Perfect. En de rest?’

‘Tja, je weet al dat ik die snuiter drie dagen geleden heb opgespeurd, en ik zit hem nog steeds op de huid.’

Falco keek naar Elle en draaide zich met zijn rug naar haar toe. ‘En?’

‘Hij maakt zich op voor de volgende stap. Ik sta een paar meter bij hem vandaan. Hij heeft zojuist een vliegticket naar Maui gekocht. Het vliegtuig komt om middernacht lokale tijd aan.’

‘Goed werk,’ zei Falco zachtjes. ‘En Rick? Bedankt.’

‘De nada, maat. Net als vroeger, hè?’

‘Zeker.’ Falco hing op en drukte op een sneltoets.

Jack, de man in Maui, nam meteen op. ‘Ja?’

‘Tijd voor actie, Jack.’

‘Ik ben er klaar voor. Ik ben er over een uur.’

Falco klapte zijn telefoon dicht en draaide zich weer naar Elle. Dit zou het moeilijkst van alles worden.

‘Wie,’ klonk het koel, ‘was dat?’

‘Een paar vrienden.’ Even zweeg hij. ‘Ik heb hun hulp nodig, zodat ik je probleem kan oplossen.’

Elle zag iets kouds en primitiefs in zijn blik, en haar woede ebde weg. ‘Mijn hemel,’ fluisterde ze, ‘Falco –’

‘Je stalker is onderweg hierheen. We weten allebei wat hij van plan is.’ Hij klemde zijn kaken op elkaar. ‘Maar het zal niet helemaal zo gaan als hij verwacht.’

‘Falco.’ Angstig deed ze een stap naar voren. ‘Wat bedoel je?’

Hij stopte de telefoon in zijn zak, hing de handdoek om zijn nek, greep zijn T-shirt en liep naar het huis.

Elle moest rennen om hem bij te houden. ‘Geef antwoord,’ zei ze. ‘Wat ga je doen?’

‘Wat er maar moet gebeuren.’

‘Nee!’ Ze greep zijn arm vast en ging voor hem staan. ‘Hij vermoordt je!’

Falco lachte.

‘Falco, alsjeblieft, bel de politie.’

‘Je hebt me uitgelegd waarom je de politie er niet bij wilde betrekken,’ zei hij, en hij schudde haar hand van zijn arm en liep verder.