De Orsini broers 03(54)

Zijn broers merkten dat er iets met hem aan de hand was, en daar maakten ze bepaald geen geheim van. Hij wist dat ze over hem praatten. Gisteravond hadden ze hem meegetroond naar The Bar, hun café in SoHo, waar ze bier en hamburgers naar binnen hadden gewerkt. Hij had niet willen gaan. Het laatste waar hij behoefte aan had, was plezier maken. Het was echter makkelijker geweest om toe te geven en vervolgens vroeg weer naar huis te gaan.

Hij bleek echter al te lang te zijn gebleven. De hamburgers waren nog niet eens gebracht, toen Raffaele met een onechte glimlach had gevraagd hoe het met hem ging.

‘Prima,’ had hij geantwoord.

‘Want,’ had Dante erop ingehaakt, ‘je weet het hè, als er iets mis is…’

‘Waarom zou er iets mis zijn?’ had hij gevraagd, waarna hij het nietszeggende onderwerp honkbal had aangesneden. Ze hadden het geaccepteerd, maar vroeg of laat zouden ze doorvragen. En als ze dat deden…

‘Falco?’

Hij keek op. Vanuit de deuropening keken Raffaele, Dante en Nicolo hem aan, met de blik die ze allemaal kregen wanneer ze zich zorgen over elkaar maakten. ‘Ha, jongens,’ zei hij met een grote glimlach, ‘ik zou graag even pauze met jullie nemen, maar –’

De drie mannen kwamen binnen, en Rafe sloot de deur achter zich.

‘Maar… wat?’ vroeg Dante.

‘Maar ik heb om drie uur een afspraak, en –’

‘Helemaal niet,’ zei Rafe. ‘Die heb je net geannuleerd.’

‘Die nieuwe assistente wordt niets,’ verzuchtte Falco.

Nick schraapte zijn keel. ‘Wat is er aan de hand? En zeg nou niet dat er niets is, want dat is niet waar.’

Een voor een keek Falco zijn broers aan. Heel even wilde hij bijna vertellen dat hij de vrouw van zijn dromen had ontmoet en dat hij het had verpest… ‘Wat het ook is,’ zei hij koel, ‘het is niet nodig dat de drie musketiers zich ermee bemoeien.’

‘Misschien moet je ons meer als de Spaanse inquisitie zien,’ zei Rafe grijnzend. ‘We krijgen het er wel uit.’

Abrupt schoof Falco zijn stoel achteruit en stond op. ‘Goed, heren, genoeg. Dit gesprek is –’

‘Heeft je zonnige humeur iets te maken met die klus die de ouwe je heeft opgedrongen?’

Met samengeknepen ogen keek Falco Nick aan. ‘Heb je soms aan de deur staan luisteren?’

Nick grijnsde. ‘Welnee, ik was er niet eens. Ik was het wachten zat en ben gegaan.’

‘Dat was verstandig van je. Goed, als jullie me willen excuseren –’

‘Verdorie, Falco,’ zei Dante, ‘wat is er toch met je?’

Falco keek zijn broers kwaad aan. ‘Ik zal je vertellen wat er met me is,’ snauwde hij. ‘Ik heb een vrouw ontmoet en ik heb haar verteld dat ik niets om haar geef. En dat was een grove leugen.’

Zijn broers keken elkaar aan en leken even geschokt te zijn als Falco zelf.

‘Nou,’ begon Rafe, ‘dan, eh… dan moet je het haar vertellen. Zeg haar dat je –’

De intercom kraakte, en Falco mepte op de gespreksknop. ‘Verdorie,’ brulde hij, ‘wat wil je?’

‘Ik… Er is hier iemand voor u, Mr. Orsini. Ik heb haar gezegd dat u het druk hebt, maar –’

‘Maar,’ zei Elle, terwijl ze binnenkwam, ‘ik heb haar gezegd dat ik maar een minuut van je tijd nodig heb.’

Verbluft knipperde Falco met zijn ogen. ‘Elle?’

Ze knikte, keek om zich heen en beet even op haar onderlip. ‘Jullie zijn zeker Falco’s broers.’

De drie mannen knikten, stelden zichzelf voor en gaven haar een hand. Daarna richtten ze hun blik afwachtend op Falco.

‘Ga weg,’ zei hij, waarna zijn broers zich naar de deur haastten en verdwenen.

‘Elle.’ Falco voelde zijn hart razendsnel kloppen. ‘Je ziet er… je ziet er geweldig uit.’

‘Dank je. Ik had misschien eerst moeten bellen…’

‘Nee,’ wierp hij snel tegen, ‘ik ben blij je te zien.’

Elle slikte moeizaam. Dit was haar Falco, die man die ze aanbad. Ze wilde zich in zijn armen storten, maar dat was niet waarvoor ze was gekomen, en dat wilde hij ook niet. ‘Ik heb gelezen wat er is gebeurd.’

Oké, dacht Falco, ze had Johnson gehaat, maar nu ze wist dat hij hem had vermoord, zou ze zich wel eens heel anders kunnen voelen.

‘Er stond niet veel over in de krant, alleen dat Willy Joe… dat hij heeft ingebroken en –’

‘Het kwam tot een handgemeen. Ik heb gewonnen.’

‘Hij had je wel kunnen vermoorden!’

‘Echt niet,’ zei hij met een hopelijk geruststellende glimlach. ‘Die kerel heeft zijn verdiende loon gekregen.’

‘Falco.’ Er kwamen tranen in haar ogen, en ze liep naar hem toe en raakte zacht het litteken boven zijn wenkbrauw aan. ‘O,’ fluisterde ze, ‘heeft hij…’