Zonovergoten Romance & Italiaans Geluk(75)

‘We hebben al besloten dat we het per se willen weten,’ benadrukte Irena.

Vincenzo had zo zijn eigen gedachten over die kwestie, maar die hield hij voor zich, hoewel hij er niet aan moest denken dat de baby gevaar zou lopen. Om nog maar te zwijgen van het risico voor Irena zelf. ‘Wanneer kan de test worden uitgevoerd?’ vroeg hij de specialist.

‘Op zijn vroegst over twee weken. Bij uw volgende afspraak zal ik meteen wat bloed afnemen en u onderzoeken.’

Nadat ze de spreekkamer uit waren gelopen, fluisterde Vincenzo haar in het oor: ‘Maak die afspraak maar voor over twee weken. Dan zijn we net terug van onze huwelijksreis.’

‘Ben je boos op me?’ vroeg ze toen ze zwijgend terug waren gelopen naar de auto.

Met een zucht nam hij haar in zijn armen. ‘Ik maak me ongerust, over jou en de baby, maar ik zal nooit boos op je kunnen zijn. Wie de vader ook is, het gaat me alleen om jou en de baby.’

‘Gelukkig.’ Ze omhelsde hem en stapte in.

Maar thuis kwam de reactie. Ze barstte in snikken uit.

Zonder pardon tilde hij haar op, droeg haar naar de bank en ging naast haar zitten omdat hij niets liever wilde dan haar troosten.

‘Ik wil mijn baby niet kwijtraken!’

‘Er is nog niets gebeurd.’ Hij had haar in zijn armen genomen en drukte een kus op haar wang en haar haar. ‘Zullen we afspreken dat we de komende twee weken alleen maar gaan genieten van onze huwelijksreis?’

Ze begroef haar gezicht in zijn hals en maakte de boord van zijn shirt nat met haar tranen. ‘Waar gaan we eigenlijk naartoe?’

‘We vliegen met Dino naar Los Angeles en dan gaan we alles bekijken: Disneyland, Legoland, Seaworld en de filmstudio’s van Hollywood.’

Ze hief haar gezicht waarop de sporen van haar tranen nog zichtbaar waren, naar hem op. ‘Meen je dat?’

Hij knikte. ‘Dino is daar nog nooit geweest. Jij?’

‘Ik ben diverse keren in New York geweest, maar niet in Californië. Sinds ik bij de krant werk, heb ik alleen maar reisreportages in Europa gedaan. En jij?’

‘Ik heb Dino ooit beloofd om samen naar die plekken te gaan. In de omgangsregeling staat onder andere dat ik hem niet mag meenemen naar het buitenland. Eén keer heb ik me niet aan de regels gehouden toen ik met hem in Zwitserland ben gaan skiën. En daar hebben we voor moeten boeten. We hebben elkaar twee maanden niet mogen zien.’

Ze sloeg haar armen om zijn hals en wiegde hem heen en weer. ‘Wat wreed.’

Liefkozend streelde hij haar nek. Haar nabijheid was iets wat hij net zo hard nodig had als water of zonlicht.

‘Als je nooit langer dan een week met hem mag doorbrengen, hoe kunnen we dan met zijn drieën twee weken weggaan?’

‘Door de scheiding waren mijn handen gebonden, maar vanaf donderdag ben ik een getrouwd man. Dan zal alles anders zijn.’ Hij hoorde haar nog een paar keer diep zuchten, maar opeens zag hij dat ze rechtop ging zitten.

‘Ik ben zo blij dat je Dino in de toekomst meer zult kunnen meemaken. Als ik terugkijk op mijn jeugd, denk ik aan mijn vader. Ik was dol op hem. Ik zou het niet hebben kunnen verdragen om hem zo weinig te zien.’ Tot zijn verdriet gleed ze van zijn schoot. ‘Ik wil dat deze reis met Dino zo fijn zal zijn dat die hem zijn hele leven zal bijblijven.’

‘Ik hoop dat dat ook voor onze trouwdag geldt,’ mompelde hij. ‘Dino heeft een pak nodig. Woensdag moet ik op kantoor nog van alles organiseren, maar morgen ben ik vrij. Zullen we dan gaan winkelen? Ik zou het fijn vinden als mijn aanstaande bruid mijn trouwkleding uitkiest.’

Ze schonk hem een geheimzinnige glimlach. ‘Vertrouw je een Griekse vrouw die verantwoordelijkheid toe? Jullie Italianen zijn nota bene de best geklede mannen ter wereld.’

‘Dat wist ik niet.’

‘Dan weet je het nu.’ Toen ze zachtjes lachte, glimlachte hij tevreden. Gelukkig, dacht hij. Geen tranen meer.

‘Ik moet iets eten. Als je met me meekomt, maak ik bruschetta à la Vincenzo voor je. Dino is er verslaafd aan.’

‘Ik vrees dat ik ook weer trek heb. Die pillen tegen de misselijkheid werken goed. Eten en slapen is alles wat ik nog doe,’ zei ze terwijl ze hem naar de keuken volgde. ‘Helaas vind ik elk maal dat me in Italië wordt voorgezet om mijn vingers bij af te likken zo heerlijk.’

Hij grinnikte. Haar eerlijkheid was verfrissend. Als ze ergens van hield, deed ze dat met haar hele hart.

Ze sloeg hem gade terwijl hij de ingrediënten bij elkaar zocht.

Toen hij daarmee klaar was, schonk hij alvast een drankje voor hen in. ‘Ik zou het leuk hebben gevonden om je een van de plaatselijke wijnen te laten proeven, maar daarmee moeten we wachten tot na de geboorte.’

Hun ogen ontmoetten elkaar. ‘Ik heb het graag voor de baby over om even niet te drinken.’