Zonovergoten Romance & Italiaans Geluk(74)
‘Misschien te onweerstaanbaar?’
Irena fronste haar voorhoofd. ‘Wat bedoel je?’
‘Heb je jezelf afgevraagd waarom hij zoveel haast heeft om met je te trouwen?’
‘O Deline… vertrouw je hem niet?’
‘Sorry. Ik weet niet waarom ik dat zei.’
‘Hij wil dolgraag de baby hebben en hij is ervan overtuigd dat hij de vader is.’
‘Maar misschien is het kind niet van hem. Eigenlijk zou je dat eerst zeker moeten weten voordat je met hem trouwt.’
Met een zucht zeeg Irena neer op een van de smeedijzeren stoelen. Ze sloot haar ogen. ‘De laatste dokter die ik heb geraadpleegd, zei dat alleen een DNA-test uitsluitsel zou kunnen geven.’
‘Als ik jou was, zou ik er een laten doen.’
‘Ik heb er wel over nagedacht.’
‘Om je de waarheid te zeggen, het verbaast me dat Vincenzo er zelf niet over begonnen is. Hij moet stapelgek op je zijn.’
Ze sprong op. ‘Ik weet precies waarom hij met me wil trouwen, Deline. Dat begreep ik zodra ik hem samen zag met zijn zoon. Hij is gebonden aan een omgangsregeling met strikte voorwaarden. Hij wil graag dat zijn zoon bij hem komt wonen en daarvoor heeft hij een echtgenote nodig. Het moet dan wel een vrouw zijn die Dino accepteert.’
‘Dat betekent dat je zijn hart hebt veroverd, Irena. Niet dat het me verbaast. Alle kinderen in de hele wereld zouden gek op je zijn.’
Tranen prikten achter Irena’s oogleden. ‘Je bent een schat. Zo’n goede vriendin als jij verdien ik niet.’
‘Wie heeft me door de donkerste periode van mijn leven heen geholpen?’ vroeg Deline streng. ‘Ik ben blij dat ik nu iets voor jou kan doen.’
‘Je doet al iets door naar me te luisteren. Door met je te praten ben ik tot een conclusie gekomen. Hoe pijnlijk het ook voor alle betrokkenen zal zijn, ik zal nooit meer goed kunnen slapen als ik niet weet wie de vader van dit kind is.’
Deline kreunde. ‘Nu begin ik me pas echt zorgen te maken.’
‘Ik weet wat me te doen staat. De vader van jullie tweeling is ook via een DNA-test vastgesteld. Als ik Andreas vertel dat ik in verwachting ben, zal hij meteen over die test beginnen. Dus dat is het eerste wat ik ga regelen.’
Opeens hoorde ze Vincenzo roepen. ‘Deline?’ fluisterde ze. ‘Ik moet stoppen.’
‘Ik snap het. We houden contact.’
‘Hoe ging het op kantoor?’ vroeg ze met een glimlach.
‘Alles is geregeld. We kunnen zorgeloos op huwelijksreis.’
De glimlach verdween van haar gezicht. ‘Vincenzo…’
‘Ik hoopte dat rust je goed zou doen, maar je ziet er geagiteerd uit. Wat is er aan de hand?’
‘Er is iets wat je moet weten. We kunnen nog niet trouwen.’
Hij was gewend aan tegenslag, maar deze mededeling trof hem wel heel onaangenaam. ‘Als je inzit over je jurk…’
Met een zwaai wierp ze haar haar naar achteren. ‘Je weet best dat het dat niet is. Ik wil graag een goede stiefmoeder voor Dino zijn, maar eerst moet ik een DNA-test laten doen. Ik weet dat ik in het begin voor Andreas geheim wilde houden wie de vader is, maar dat was dom van me. Natuurlijk heeft hij er recht op om te weten of het kind van hem is. Ik wil zo snel mogelijk duidelijkheid hebben.’
Dat wilde Vincenzo ook, maar hij was er al van uitgegaan dat de baby van hem was. ‘Wanneer heb je dit besloten?’
‘Tijdens mijn gesprek met Deline. Een test zal een eind maken aan alle onzekerheid.’
Hij zweeg. Zolang ze maar niet weigerde om met hem te trouwen, vond hij alles best. Al moest hij er niet aan denken dat Simonides de vader van haar kind was. ‘Laten we dan maar meteen actie ondernemen. Ben je klaar om mee te gaan?’
‘Ja.’
‘Goed. We nemen de litoranea naar La Spezia. Zoals je weet, is het maar twintig minuten rijden.’
‘Ja, op de manier waarop jij rijdt wel,’ plaagde ze.
Binnen een halfuurtje waren ze in de stad. Vincenzo reed regelrecht naar het ziekenhuis. In de auto had hij al gebeld om een afspraak te maken bij een gynaecoloog.
Nadat ze tien minuten hadden gewacht, waren ze aan de beurt.
‘Ik begrijp dat je graag het dilemma wilt oplossen,’ zei dokter Santi, een vrouwelijke gynaecoloog. ‘Maar die test kan alleen tussen de tien en dertien weken worden uitgevoerd.’
‘Dat duurt nog een maand!’
‘Ja, en ook dan is er een klein risico.’
Vincenzo pakte haar hand. ‘Wat voor risico?’
‘Het feit dat er cellen moeten worden verzameld, kan bepaalde risico’s opleveren voor de baby. Bovendien krijgt een op de tweehonderd vrouwen als gevolg van deze test een miskraam. Je moet de gevaren afwegen tegen het belang van de informatie die je wilt hebben.’