Slaven van de Klau(31)

Hack nam plaats op een met leer beklede eiken stoel die geïnspireerd leek op antiek Iberisch meubilair. 'Het kantoor is wel veranderd.'

'Mevrouw Ludlow vond dat de zaak nodig aan een opknapbeurt toe was,' zei Edgar op een toon die duidelijk maakte dat noch kritiek, noch goedkeuring van Hacks kant op prijs zou worden gesteld. 'Rampzalig duur, dat spreekt. Ik hoop dat je een goede reis hebt gehad?'

'Heel plezierig, dank u.'

'Mooi. Laten we je contracten maar eens bekijken.'

'Die heb ik niet.'

Edgar trok zijn wenkbrauwen op. 'Geen contracten? Geen nieuwe klanten?'

'Sorry.'

'Ik ben zeer teleurgesteld.' Edgar leunde achterover. 'Heel teleurgesteld... Hmm.' Hij richtte zijn blik op een punt enkele centimeters boven het hoofd van Hack. 'Vat wat ik moet zeggen alsjeblieft niet persoonlijk op. Het komt erop neer dat wij allemaal beter ons best moeten doen! Dat is de symbolische betekenis van ons vernieuwde kantoor: nieuwe kracht, nieuwe toewijding, een nieuw Zodiac!'

Hack zei niets.

'Wij zijn zelfvoldaan geweest, te behoudzuchtig,' vervolgde Edgar. 'Dit is een branche met moordende concurrentie! Links en rechts raken we contracten kwijt - aan Aetna, aan Fidelity, zelfs aan Argus!' Hij keek Hack scherp aan. 'In sommige gevallen door louter doelloosheid en gemakzucht!'

'Het evalueren van een contract,' zei Hack beleefd, 'is een kwestie van ervaring. Aetna en Fidelity specialiseren zich in contracten met gering risico en geringe opbrengst. Daarvan kunnen wij er zó een dozijn krijgen, als we genoeg ploegen bij elkaar konden halen. Argus is bijna failliet. Op dit ogenblik klampen ze zich aan iedere strohalm vast die hun wordt voorgehouden.'

Edgar zei koud: 'Argus is een agressief concern - agressiever dan wij, vrees ik. Ik wil ons echt niet tot roekeloze daden aansporen, maar ik moet wel aandringen op waakzaamheid en ondernemingslust.'

Hack had niets toe te voegen aan wat hij al had gezegd.

Na een ogenblik ging Edgar nog gewichtiger dan daarvoor verder. 'Je bent net teruggekeerd van Ethelrinda Cordas.'

'Inderdaad.'

'Welke activiteiten heb je daar ontplooid?'

Hack stak zijn hand uit naar het bureau en drukte op de knoppen van de irsys. Op de muur lichtte een mercatorprojectie van Ethelrinda Cordas op. Deze bestond uit het enige grote werelddeel, twee grote eilanden en een serie spetters die kleinere eilanden voorstelden. Hack wees naar het meest westelijke grote eiland. 'Dat is Agostino Cordas. Merit Systems heeft er een contract voor.' Hij wees het andere eiland aan. 'Juanita Cordas, waar een paar grote boeren wonen. Daar hebben we niets aan. Het werelddeel heet Robal Cordas en bestaat grotendeels uit wildernis. Aan de westkust heb je de Cordasfederatie; vijf steden en wat stadjes, een landbouweconomie met enige lichte industrie. Ze hebben een contract voor vijftig jaar met Mutual Benefit en daar is geen speld tussen te krijgen. In Wylandia heb ik een luchtwagen gehuurd en ben naar het oosten gevlogen, over de wildernis.' Hij wees naar het binnenland. 'Oerwoud, woestijn, lavastromen, bergen - onbewoond, alleen dieren leven er. Hier aan de oostkust-' Hij klopte op de grillige kustlijn, '-hebben we weer een andere situatie. Geïsoleerde gemeenschappen, sommige primitief, andere roofzuchtig. Colmar, Roseland, Seprissa - ik heb ze allemaal nagegaan. Parnassus, met een bevolking van twee miljoen zielen, is een potentiële klant, maar Cyril Dibden heeft zo zijn eigen ideeën. Het Piratenschiereiland ligt direct ten oosten hiervan en Cyril Dibden zit altijd op hete kolen omdat hij voortdurend strooptochten en overvallen verwacht - de enige vlieg in zijn soep. Ik mocht drie dagen lang vrijelijk door zijn domein reizen, maar over een contract wilde hij niet eens praten.'

'Interessant,' zei Edgar met een vlugge zijdelingse blik op Hack. 'Wat nog meer?'

'Niet veel. Dibden drong aan dat ik een bezoek bracht aan Gentila Mercado, een handelspost ten zuiden van Parnassus. Ik heb gesproken met een groep mannen van Sabo op het Piratenschiereiland. Ze wilden wel een contract met ons sluiten, maar ik wees het af.'

Edgar ging recht zitten. 'En dat contract werd prompt toegewezen aan Argus.'

Hier, dacht Hack, stuurde Edgar op aan met zijn gepraat over waakzaamheid en ondernemingslust.

Edgar vroeg met zijn droogste stem: 'Mag ik vragen naar je redenen om dit contract af te wijzen?'

'Het leek me een slechte gok. Veel ellende en geen medewerking.'

'Hun geld is goed,' zei Edgar veelbetekenend. 'Zolang wij onze contractuele verplichtingen nakomen, kan het ons niet schelen of zij meewerken of niet.'

'Het is een bende bloeddorstelingen,' zei Hack, 'en nog stiekem ook. Dat is een treurige combinatie.'

'Je snapt het niet,' zei Edgar met engelengeduld, alsof hij een lastige paradox uitlegde aan een kind. 'Het is onze taak om bepaalde diensten te leveren, waarvoor wij beloond worden. Wij zijn geen wijsgeren of zedenkundige. Wij vellen geen oordelen. Wij leveren onze diensten aan iedereen die ervoor betalen wil. Denk jij dat de mensen van Sabo - Sabols, noemen ze zich, meen ik - zouden weigeren onze honoraria te betalen?'