Slaven van de Klau(29)

Smitz knikte. 'En ook massa's centaurium. Er staat ongeveer vijfhonderd ton klaar om verscheept te worden.'

'Pak het maar in. Alles. We gooien alles op de voorkant van Noir. Een enorme schop in zijn tanden.'

Na even nagedacht te hebben, vervolgde hij: 'Dit is ook het beste moment om die bom te gooien, nu Noir weggaat van Rouge en Blanche nadert. Als we het na de zwaai doen, dan begint hij misschien om Rouge te draaien, en dat zou vervelend zijn. Ja, we doen het nu meteen. Aan de slag, mannen, hier heb ik echt zin in.'

De explosie! Een verschrikkelijke scheurende knal, witter dan het hart van Blanche. Thifer en Ridolph sloegen het gade op het telescherm. Het beeld werd uitgezonden door Edson, die in de ertsschuit zat.

In zijn opwinding bonkte Thifer hard op de schouders van Magnus Ridolph. Deze trok zich terug. Thifer bulderde in de microfoon: 'Heeft het iets geholpen? Kun je al iets zien?'

'Moeilijk te zeggen,' zei Edson. 'We zullen nog even moeten wachten. Minstens een paar uur. Zeg baas.' Zijn stem kreeg een eigenaardige klank. 'De explosie verspreidt zich - en snel ook. Het lijkt wel of de hele ster in de fik vliegt.'

En op het scherm zagen Thifer en Ridolph het aangezicht van Noir opgloeien, glinsteren, opvlammen in verblindende witte vuurstralen.

'Wat gebeurt er?' brulde Thifer. 'Wat heb je gedaan?'

'Niks, baas!' klonk het benauwde antwoord van Edson. 'Het lijkt wel of we hier een kleine nova krijgen.'

Thifer wendde zijn enorme zwijnskop naar Magnus Ridolph. Met lage stem vroeg hij: 'Wat gebeurt daar, Ridolph?'

Magnus Ridolph krabde bedachtzaam in zijn sik. 'Blijkbaar heeft de ontploffing een deel van de protonen van het sterrenmateriaal losgeslagen en ontsnappen die nu met grote kinetische energie. Zonder twijfel is een deel van de energie omgezet in vrije elektronen. Het zou me niets verbazen als de hele ster gaat branden. Ik denk niet dat de ontploffing de baan van Noir merkbaar veranderd heeft.'

'Waarom niet?'

'Als je hem afremde, zou hij met een scherpere parabool naar Blanche vallen en onder een scherpere hoek terugschieten. Ik vrees dat u hiermee niets anders heeft kunnen uitrichten dan het evenwicht in het stelsel van slag brengen. Bij de volgende omwenteling zou Noir heel goed in botsing kunnen komen met Jexjeka. In ieder geval zal hij de bewoners nogal grondig verschroeien.

Natuurlijk hoeft niemand zich zorgen te maken. Een nova van deze omvang moet binnen luttele jaren tot bedaren komen. En dan kunt u weer vrolijk aan de slag gaan met uw mijnen.' Hij stond op. 'Ik denk dat ik nu mijn bagage maar ga pakken. Hoe eerder we van Jexjeka vertrekken, hoe beter.'

'Ridolph,' fluisterde Thifer, 'is dit weer een van jouw streken? Zo ja, dan vermoord ik je met m'n blote handen.'

Magnus Ridolph keek hem verbaasd aan. 'Een streek van mij? Die explosie was uw idee.'

'Maar jij suggereerde het.'

'Ach!' zei Ridolph. 'Ik ben naar Jexjeka gekomen om uit te zoeken waarom uw mannen verdwenen, meer niet. Dat heb ik gedaan. Vervolgens weigerde u mij terug te brengen naar een beschaafde planeet omdat u liever bommen op een donkere ster gooide.'

'Op jouw suggestie,' herhaalde Thifer veelbetekenend.

Magnus Ridolph glimlachte zuinig. "Die bewering steunt niet op een wettelijke ondergrond van waarheid. Maar ik adviseer u niet te gaan staan kibbelen, doch onverwijld uw personeel te evacueren. Als Noir inderdaad een echte nova wordt - al is het maar een kleintje - dan wordt Jexjeka onplezierig warm als hij weer passeert.' Hij ging naar de deur en zei daar: 'Het zou verstandig zijn zo min mogelijk publiciteit te zoeken. De persbureaus zouden u ongenadig belachelijk maken.' Magnus Ridolph sloot zijn ogen half. ' "Donkere ster bestrijdt vuur met vuur! Thifer rookt zichzelf uit."'

'Hou op,' zei Thifer. 'Verdwijn.'

'"Thifer brandt billen; moet op kosmische blaren zitten. Stak vuurpijl in eigen gat af, zegt mijnwerker," ' zei Magnus Ridolph op weg naar buiten.

'Rot op!' schreeuwde Thifer. 'Rot op!'





De man van Zodiac




Toen Rudolf Zarius stierf, erfden zijn neef Edgar Zarius en zijn kleindochter Lusiane Ludlow elk zesenveertig procent van Zodiac Control.

Milton Hack, Zodiacs vertegenwoordiger te velde, had de resterende acht procent van het bedrijf in zijn bezit.

Een week na de begrafenis ontmoetten Edgar en Lusiane elkaar in de kantoren van Zodiac in Farallon, vijfentwintig kilometer uit de kust van San Francisco in de Stille Oceaan. Ze hadden geen grote achting voor elkaar. Lusiane was een jonge vrouw met een opvallende verschijning en een buitensporige smaak, Edgar een lange, bleke man met een lange neus en ogen die tamelijk dicht op elkaar stonden. Lusiane was eigengereid, verwend en ijdel; Edgar gaf zich slechts met mate over aan luxeneigingen, en dan kieskeurig en in privé. Hij vond haar wulps; zij vond hem een verveeloor.

De bijeenkomst verliep behoedzaam en geforceerd. Afgemeten sprekend maakte Edgar bekend dat hij bereid was de aankoop van Lusianes aandelen te overwegen. Lusiane stemde hiermee achteloos in en noemde vervolgens een prijs die Edgars verbijstering opriep. 'Je bent zeker gek,' verklaarde hij op koele toon. 'Zoveel geld heeft het bedrijf sinds de stichting niet eens verdiend.'