Schaduwjury(141)

Terwijl hij over de snelweg reed, beet hij op zijn nagels. Tien jaar geleden had hij zich in de nesten gewerkt door af te gaan op het advies van anderen, om precies te zijn het advies van zijn vader en Matt Corey, in plaats van te doen wat hij wist dat goed was. Deze keer zou dat anders zijn.

Hij besloot naar zijn kantoor te gaan.

Hij parkeerde zijn auto en rende de trappen op. Hij nam aan dat er niemand zou zijn, Bella en Andrew waren bij de schaduwjury, maar hij wilde zeker zijn. Hij controleerde alle vetrekken en sloot toen de deur van zijn kantoor achter zich.

Met de vaste telefoon op zijn bureau belde hij het nummer van zijn vader. Hij ging verschillende keren over en schakelde toen door naar de voicemail. Hij hing onmiddellijk op en belde toen opnieuw. Hij kreeg voor de tweede keer de voicemail.

'Pa, met Jason. Heel erg bedankt voor de brief die je me dit weekend geschreven hebt.' Hij wachtte even.'Eh... luister. Het is hier met de zaak nogal vreemd gegaan. Het is moeilijk uit te leggen, maar iemand is erachter gekomen dat ik achter het stuur zat toen LeRon verongelukte. Ze proberen me ermee te chanteren, pa. De enige manier waarop ik mijn werk kan doen en mijn cliënt vertegenwoordigen, is als ik open kaart speel. Als de waarheid aan het licht komt, dan moet dat maar. Eh, ik weet het verder niet. Ik denk dat ik je alleen maar belde om je dit te laten weten en je te vertellen dat het me spijt.'

Het bericht leek nogal onsamenhangend, maar wat kon hij anders zeggen?

'O ja. Probeer me niet op mijn mobiel te bellen. Ik denk dat die afgeluisterd wordt. Ik bel je later vanmiddag wel terug.'

Jason hing op en haalde een keer diep adem. Hij staarde even naar de telefoon. 'Ik houd van je, pa.'

.

Toen James Noble het berichtje van zijn zoon hoorde, speelde hij het nog twee keer terug. Zijn hoofd duizelde al van zijn pogingen om niet meer te drinken. Hij had een barstende hoofdpijn en leek niet in staat te zijn om samenhangend te denken.

Zijn eerste telefoontje was naar Case McAllister. Hij kreeg zijn voicemail. Hij hing op en vloekte. Hij wilde alleen op de een of andere manier een berichtje aan Jason doorgeven, hem vertellen dat hij het goede moest doen.

Hij probeerde Jason op kantoor te bellen. Weer een voicemail.

Het derde telefoontje was voor Matt Corey.

Hij vertelde Matt het weinige dat hij wist over Jasons dilemma. Matt was meteen in alle staten. Hij wilde met Jason praten. Er moest een uitweg zijn. Wat voor soort chantage? Wie? Hoe kon hij Jason te pakken krijgen?

James Noble had geen antwoorden.

.

Matt Corey legde in totale paniek de telefoon neer. Hij had nooit gedacht dat Jason Noble de chanteurs zou uitdagen. Die sukkel had dan toch ruggengraat.

Er waren nu zes maanden verlopen sinds dat telefoontje. De beller had geklonken als een man, hoewel hij daar niet zeker van was; de stem was digitaal vervormd. De persoon had zich Luthor genoemd.

Hij zei dat hij kon bewijzen dat Corey tien jaar geleden het rapport over het ongeluk voor Jason had vervalst. Er waren blijkbaar opgenomen gesprekken tussen Jason en zijn vader die daarop wezen. Luthor wilde die informatie gebruiken in zijn voordeel in de zaak Rachel Crawford.

Luthor had Corey verzekerd dat hij de informatie niet publiek zou maken zolang Jason Noble meewerkte. Luthor had hem bezworen dat hij er geen belangstelling voor had om de carrières van Matt Corey en James Noble te ruïneren.

'Waarom vertel je me dit?' had Corey gevraagd.

'Ik neem aan dat Jason als eerste jou zal bellen als hij besluit mij uit te dagen en naar de autoriteiten te gaan. Als hij dat doet, moet je hem dat uit zijn hoofd praten. En als dat je niet lukt, geef je mij in ieder geval een seintje.'

Corey had geprobeerd zich van de domme te houden. Misschien was deze persoon, die zich Luthor noemde, alleen maar aan het vissen - probeerde hij Corey iets te laten toegeven wat kon worden vastgelegd.

'Ik weet niet waar je het over hebt,' had Corey gezegd.

'Nee, dat zal wel niet,' antwoordde Luthor. 'Ik heb een theorietje. Eens een corrupte agent, altijd een corrupte agent. Als zou blijken dat Jason op het punt staat je smerige geheimpje te onthullen, zou je mij dat kunnen laten weten zodat ik met hem kan praten voordat hij iets doms uithaalt.'

'Ik wil niets met je te maken hebben,' had Corey gezegd, die steeds meer het vermoeden kreeg dat het een valstrik was.'Als Jason naar mij toekomt voor advies, zal ik hem vertellen dat hij nooit aan chantage moet toegeven.'

'Dat zal je ongetwijfeld doen.' De digitale stem was effen, bijna monotoon, als van een robot. 'Maar als je ooit met mij wilt praten, dan laat je een opmerking achter op de blog van de Kryptonite website. Alleen je naam en ik bel je terug.'

Dat was de eerste en de laatste keer dat Corey iets van Luthor had gehoord, bijna zes maanden geleden. Aanvankelijk had Corey eraan gedacht om het Jason te vertellen. Maar toen realiseerde hij zich dat hij zich daardoor nog verder in de nesten zou werken. Een poosje had hij geprobeerd om dicht in de buurt van Jason te blijven. Hij had in ieder geval willen weten of Jason van plan was naar de autoriteiten te gaan en Coreys carrière om zeep te helpen.