Schaduwjury(123)

Rechter Garrison wierp Jason een vermanende blik toe en richtte zich toen tot de jury 'Negeer de laatste opmerking van meneer Noble alstublieft,' zei de rechter. 'Hij blijft buiten de notulen. En meneer Noble, houd alstublieft uw subjectieve commentaar voor uzelf.'

'Jawel, edelachtbare.' Jason raadpleegde zijn aantekeningen. 'Ik heb nog een andere vraag,' zei hij. 'Heeft mevrouw Starling, voor zo ver u weet, een aanklacht ingediend tegen het ATF wegens het niet tot actie overgaan tegen Peninsula Arms?'

'Nee, dat heeft ze niet gedaan.'

'Geen verdere vragen.'

Voor hij ging zitten, trok Jason terloops nog een lege stoel achter de tafel van de verdediging. Toen hij naast Case McAllister was gaan zitten, waren alle ogen op hem gericht.

Case boog zich naar hem toe. 'Na deze zaak moet je je uurtarief verhogen.'





74




Nadat agent Treadwell zijn verklaring had afgelegd, stond Kelly op en kondigde aan dat ze haar bewijsvoering staakte.

Innerlijk was ze haar strategie al aan het evalueren. Ze was sterk begonnen met de videotape van de schietpartij en de getuigenverklaring van Blake Crawford. Ze had even overwogen om te eindigen met de op video afgelegde getuigenverklaring van Melissa Davids - een gegarandeerd hoogtepunt van haar kant. Maar ten slotte had ze besloten haar zaak te beëindigen met de getuigenverklaring van Treadwell, in de hoop ermee aan te tonen dat agenten van het ATF niets gemeen hadden met figuren als Hitler en Mussolini.

Helaas was Treadwell een ramp gebleken.

Nu kwam Jason Noble overeind. 'Ik wil een motie indienen,' zei hij.

De advocaten en rechter Garrison hadden dit verwacht. Het was gebruikelijk dat advocaten van de verdediging een motie indienden aan het eind van de bewijsvoering van de eiser, waarbij ze de rechter vroegen de zaak niet ontvankelijk te verklaren wegens gebrek aan voldoende bewijs.

'Oké,' zei rechter Garrison en keek op zijn horloge. 'Ik laat de dames en heren van de jury naar huis gaan en wij kunnen dan de motie bespreken.'

Kelly knikte. Dit was normaal en niet verontrustend.

Maar rechter Garrison voegde er nog iets aan toe, waardoor ze een knoop in haar maag kreeg. 'Ik wil de jury vragen om morgen niet eerder dan een uur 's middags weer aanwezig te zijn. We zullen enige tijd nodig hebben om de motie te bespreken en ik geef de jury een ochtend vrij.'

Bijna alle juryleden glimlachten. Rechter Garrison was zojuist bijzonder populair geworden.

En Kelly maakte zich grote zorgen.

.

Jason raakte zijn telefoon tijdens de twintig minuten durende rit naar kantoor niet aan. Zijn succes in de rechtszaal had hem alleen maar het gevoel gegeven een nog grotere huichelaar te zijn. Alleen hij wist dat, ook al had hij dan kans gezien om tijdens zijn kruisverhoor een getuige als Treadwell onderuit te halen, zijn zaak uiteindelijk zou imploderen als commissaris Poole als getuige zou optreden.

Het was al erg genoeg dat Jason gedwongen was Poole als getuige op te roepen, erg genoeg dat hij gemanipuleerd was om twee juryleden in de zaak te houden die hij in feite niet wilde, maar hij was gedwongen om Poole als zijn laatste getuige te gebruiken. Door tot maandag te wachten om Poole als getuige op te roepen, zou Jason zijn zaak beëindigen op dezelfde manier als Kelly de hare had beëindigd - met een ramp.

Misschien was hij alleen maar paranoïde. Misschien dacht die vent Luthor echt dat Poole een goede getuige was. Misschien was Luthor niet degene geweest die Kelly de schadelijke documenten gegeven had; misschien wist Luthor niet dat Poole bij het kruisverhoor onderuitgehaald zou worden. Jason kon niet met de man communiceren, dus hij kon onmogelijk weten wat de man werkelijk dacht. Misschien zouden de juryleden drie en zeven sterke voorstanders voor Jasons zaak blijken te zijn.

En wie weet zou morgen de Kerstman langskomen en ervoor zorgen dat Jasons motie om de zaak niet ontvankelijk te verklaren, zou worden toegekend.

Het leven had Jason in ieder geval geleerd realistisch te blijven. Moeders gingen dood. Vaders stelden teleur. Vrienden kwamen om bij een auto-ongeluk. Je werd ontslagen als je je werk goed deed. Het leven was niet eerlijk. Je moest er maar het beste van zien te maken.

Wat het allemaal nog moeilijker maakte, was dat Jason groot respect had gekregen voor Case McAllister. Sinds de dag dat ze elkaar ontmoet hadden, had de man niets anders gedaan dan Jason bemoedigen en begeleiden. Case vertrouwde zijn hele bedrijf en carrière toe aan een beginnend advocaatje. En Jason beloonde dat vertrouwen door Case te verkopen aan een anonieme chanteur.

Maar wat kon hij anders doen? Zijn vader en Matt Corey verraden? Als hij dat zou doen, zou de zaak geseponeerd worden en zou MD Firearms van voren af aan moeten beginnen. Hij zou zijn bevoegdheid bij de rechtbank kwijt kunnen raken en het was niet uitgesloten dat hij de gevangenis in zou gaan.

Maar dan zou hij tenminste zichzelf in de ogen kunnen kijken.