Schaduwjury(121)

Lisa had nu niet bepaald een heldenrol vervuld op de dag dat Larry Jamison de studio binnen was komen lopen, dus ze deed haar uiterste best om de gebeurtenissen in een wat gunstiger daglicht te zetten. Maar een paar dingen waren onmiskenbaar. Ze had de schuilplaats van de directeur, Bill Thomas, verraden, toen hij zich verstopte. Later had ze geweigerd op te komen voor de onschuld van Rachel Crawford. Toegegeven, ze staarde in de loop van een MD-11, maar de jury scheen haar niet te mogen en hoorde haar met over elkaar geslagen armen en afkeurende gezichten aan, terwijl ze haar best deed een charmante indruk op hen te maken.

De ironie van een juryrechtspraak, dacht Jason. Ze geloven de schurk. Maar ze hebben een hekel aan de onschuldige nieuwslezeres.

Na de getuigenverklaring van Lisa Roberts kondigde Jason aan dat hij geen vragen voor kruisverhoor aan haar zou stellen en hij meende een zekere teleurstelling op de gezichten van sommige juryleden te zien.'O, wacht,' zei hij,'ik heb nog één vraag.'

Lisa was al half uit de getuigenbank geklommen en Jason wachtte tot ze weer was gaan zitten.

'Bent u ook van plan om MD Firearms aan te klagen?'

'Bezwaar,' zei Kelly Starling. 'Dat is hier niet relevant.'

'Heeft met vooroordeel te maken, edelachtbare,' zei Jason kalm.

'Afgewezen.'

De getuige staarde Jason even aan. Hij wist dat MD Firearms al een brief van haar advocaat ontvangen had.

'Dat hangt af van de uitkomst van deze zaak,' zei Lisa.

'Dat begrijp ik,' zei Jason. En hij hoopte dat de juryleden het ook begrepen. Als er hier uitgekeerd werd, was het einde zoek.'Dus u denkt erover om een aanklacht in te dienen, ook al bent u niet daadwerkelijk door Jamison neergeschoten. Is dat juist?'

'Bezwaar!'

Jason stak beide handen op.'Ze heeft gelijk, edelachtbare. Dat waren twee vragen. Ik beloofde de jury er maar één te stellen. Ik trek mijn vraag in.'





73




De parade van getuigen hield de hele morgen en tot vroeg in de middag aan. De directeur van het WDXR-station legde een verklaring af over hoeveel potentie Rachel Crawford als verslaggeefster had laten zien. De lijkschouwer bevestigde haar doodsoorzaak. Kelly liet zelfs twee winkelbedienden en de winkeleigenaar van Peninsula Arms als getuigen opdraven en dwong hen zich voor de jury te beroepen op het Vijfde amendement.

Toen riep Kelly Case McAllister als getuige op en stelde hem net voldoende vragen om een fundament te leggen voor de memo die hij aan Melissa Davids had geschreven. Jason diende alleen voor de verslaglegging bezwaar in tegen de memo op grond van het advocaat-cliëntprivilege. Rechter Garrison wees het bezwaar opnieuw af en verklaarde dat Melissa Davids van dat privilege had afgezien toen ze het document met anderen had gedeeld.

Jason had op dit moment geen vragen voor Case. Hij was van plan Case als getuige op te roepen als het zijn beurt was om getuigen op te roepen, tenzij Melissa Davids het zo goed deed dat Case niet meer nodig was. In beide gevallen zou Jason zijn vragen bewaren voor later in het proces.

Na de lunch laste Kelly gedeelten van de op video opgenomen getuigenverklaring van Melissa Davids in. De directeur van MD Firearms keek boos toen Kelly haar doorzaagde over de uit productie genomen MD-10 en hoe 833 van die geweren door criminelen waren veranderd in volautomatische wapens die later in verband werden gebracht met misdaden. Ze reageerde kribbig toen Kelly haar ondervroeg naar de onderdelen van de geluidsdemper die MD Firearms verkocht en de problemen van het bedrijf met het ATF, inclusief de advertentie in Shotgun News waarin agenten van het ATF vergeleken werden met Hitler en Mussolini.

Jason keek wanhopig toe toen Kelly in de eerste getuigenverklaring vroeg of Melissa Davids ooit had overwogen om de levering van wapens aan Peninsula Arms te stoppen op grond van hun drie ATF-overtredingen en het aantal van hun wapens dat bij misdaden betrokken was.

'Nee,' zei Davids,'als iemand mij had voorgesteld zoiets te doen, zou ik hem verteld hebben dat ik nog steeds geloof in het Tweede amendement en in het vrije ondernemerschap.'

Kelly volgde die reactie met uittreksels van de tweede getuigenverklaring, waarbij ze de memo van Case McAllister aan Davids liet zien. Deze keer werd de getuige ronduit vijandig. Het was voor Jason niet zo moeilijk om de lichaamstaal van de juryleden te lezen; ze hadden allemaal een bijna niet te verbloemen afkeer van zijn cliënt.

De laatste getuige van die dag, een ATF-agent die Bill Treadwell heette, nam in de getuigenbank plaats met een air van onmiskenbaar zelfvertrouwen. Hij droeg een blauwe blazer, een wit overhemd met een rode das en een vlotte pantalon. Hij had kort, rood haar en sproeten - een jong gezicht dat vertrouwen wekte.

Toen hij in de bank was gaan zitten, haalde hij een leesbrilletje uit zijn zak en legde dat op de plank voor hem neer. Kelly Starling leidde hem met een aantal vakkundig geformuleerde vragen door het verhoor.