Plotseling papa(155)

Zane knikte. ‘Wat zou ik zonder jullie moeten beginnen?’

‘Laten we maar hopen dat we daar nooit achter komen,’ mompelde Dom.

Alik gaf Zane een klap op de schouder. ‘We gaan naar bed, dan kun jij alleen zijn met Meg. Sterkte vannacht.’

‘Bedankt.’ Toen ze waren verdwenen, liep hij naar de koelkast om een blikje frisdrank te pakken. Ze hield het meest van ginger ale. In een impuls pakte hij drie pillen in zijn andere hand en liep naar de woonkamer waar iedereen elkaar goedenacht wenste.

Meg zat daar met een spierwit gezicht, de baby in haar armen houdend. Zane zag dat ze een manmoedige poging deed om beleefd te zijn tegen hun vrienden, terwijl haar hart brak.

Hij wachtte totdat iedereen naar bed was gegaan en zij alleen waren met de baby. ‘Ik heb ook een beetje goed nieuws, Meg.’

Hoop gloorde op in haar roodomrande ogen. ‘Wat?’

‘Dom laat zijn eigen advocaat morgen overkomen. Hij zal ons bijstaan.’

‘Dat is heel lief van Dominic, maar ik hoopte dat je iets anders bedoelde.’

‘Deze man zal alles doen wat in zijn macht ligt om de rechter te overtuigen dat Johnny bij ons moet blijven. Hij komt rechtstreeks vanaf het vliegveld hierheen om een strategie te bespreken. Daarom wil ik dat je deze tabletten, inneemt. Alik is naar het ziekenhuis gegaan om ze te halen.’

Wat is het?’

‘Een kalmerend middel dat je volgens dokter Tingey zal helpen om de komende dagen door te komen.’

‘Ik wil geen pillen. Ik wil alleen Johnny.’ Opnieuw stroomden de tranen over haar wangen.

‘Ik ook, Meg, maar als we nu niet verstandig zijn en zorgen dat we wat slaap krijgen, zullen we morgen niet in staat zijn om met die advocaat te praten, laat staan dat we met een helder hoofd voor de rechter kunnen verschijnen.’

‘Heeft hij ze jou ook voorgeschreven?’

‘Ja,’ loog hij. ‘Ik zal de mijne eerst innemen.’ Hij stopte een tablet in zijn mond en nam een slok van de frisdrank. De pil slikte hij echter niet door. Iemand moest haar die nacht in de gaten houden. ‘Nu jij.’

Eerst dacht hij dat ze zijn hand wilde wegduwen, maar na even geaarzeld te hebben, stopte ze beide tabletten in haar mond en nam een slok van het blikje.

Opgelucht stond hij op en trok het opklapbed naast de bank. Tegelijkertijd stopte hij zijn pil in de zak van zijn broek.

‘Kom.’ Hij droeg haar bijna naar het bed. ‘Ga hier maar liggen met Johnny.’ Hij trok haar schoenen uit en trok de dekens over hen heen. Daarna deed hij het licht uit. Alleen de lampjes in de kerstboom liet hij branden.

‘Laat ons niet alleen, Zane.’

‘Ik ga helemaal nergens naar toe,’ mompelde hij. ‘Ik ga naast jou en onze zoon liggen. Als hij wakker wordt voor zijn flesje, zal ik het halen.’

‘Dank je,’ fluisterde ze met tranen in haar stem.

Haar snikken werden hem bijna te veel, maar uiteindelijk werden ze minder, en na een tijdje hoorde hij aan haar ademhaling dat ze in slaap was gevallen.

De hemel zij dank.

Uit angst dat een van hen tweeën in hun slaap bovenop Johnny terecht zou kunnen komen, droeg hij hem naar de babykamer en legde hem in zijn eigen bedje. Het knulletje zou pas over een uur een volgende voeding nodig hebben.

Op zijn tenen sloop hij terug naar de woonkamer en ging boven op de dekens naast Meg liggen. Hij bestudeerde haar mooie gezicht, dat hem zo dierbaar was geworden. En dat bleef hij doen totdat het tijd was voor de volgende voeding.

De medicijnen die Meg had gekregen, moesten behoorlijk sterk zijn, want toen hij een halfuur later terugkeerde naar het bed, lag ze nog steeds in dezelfde houding. Haar zijden haren lagen als een waaier uitgespreid over het kussen.

Zijn armen snakten ernaar om haar vast te houden. Met een kreun draaide hij zich op zijn andere zijde en probeerde de slaap te vatten.





‘Willen alle aanwezigen gaan staan? De zitting neemt nu een aanvang. Rechter. Malcolm Anderson zal deze voorzitten.’



Zane hielp Meg overeind. Volgens hem had ze de baby niet meer losgelaten sinds ze de vorige ochtend was ontwaakt. De hysterie van de daaraan voorafgaande nacht had plaatsgemaakt voor een constante, verscheurende pijn.

Ze had geweigerd nog meer pillen in te nemen. Zane was tot de conclusie gekomen dat er geen enkele pil was die haar of zijn pijn kon wegnemen... Johnny was hun zoon geworden. In hun harten was hij hun zoon.

‘Neemt u plaats.’

Achter de tafel van de andere partij had zich een groepje mensen verzameld, inclusief een klein, nogal mollig tienermeisje. Ze had een lief gezicht en lichtbruin haar dat bijeen was genomen in een paardenstaart. Zane nam aan dat zij de biologische moeder was.

‘Daar is ze,’ fluisterde Meg op gekwelde toon.

‘Ik zie haar.’ Hij verstrakte zijn greep rond haar schouder.