Plotseling papa(154)
‘Nee.’ Ze begon haar hoofd te schudden. ‘Nee, Zane.’ Ze balde haar handen tot vuisten ‘Niet nu! Dat kan ze ons niet aandoen!’
Haar verdriet raakte hem diep.
Toen ze in snikken uitbarstte, trok hij haar in zijn armen en probeerde haar pijn te verzachten. Maar hoe langer hij haar vasthield, des te moeilijker leek het om haar te troosten.
‘Hij is ons kleine jongetje. Hij zal bang zijn bij iemand anders. Johnny!’ Ze schreeuwde zijn naam.
Met een ruk maakte ze zich los uit Zanes armen en rende naar de babykamer. Tegen de tijd dat hij haar had ingehaald, had ze hun slapende baby in haar armen genomen.
Haar mooie gezicht was nat van tranen. ‘Ze wilde hem niet, Zane. Ze heeft hem buiten in de kou achtergelaten om te sterven. Welke moeder doet zoiets? We gaan hem niet teruggeven.’
De verwilderde blik in haar ogen maakte hem duidelijk dat ze in een shocktoestand verkeerde. Nu durfde hij haar niets eens te vertellen dat de baby waarschijnlijk gestolen was.
Ze droeg de slapende baby naar de woonkamer, hem tegen haar hart aan drukkend. Zane gebaarde naar Blaire en Hannah, die uit de keuken waren gekomen. Ze wilden weten wat ze konden doen om te helpen.
‘Zouden jullie even bij Meg willen blijven, terwijl ik het ziekenhuis bel?’
‘Natuurlijk.’
Zane haastte zich toen naar de telefoon om de Spoedeisende Hulp te bellen. Dokter Parker bleek dienst te hebben. Zodra hij hoorde wat er was gebeurd met Meg, zei hij dat hij de apotheek zou bellen om haar een kalmerend middel voor te schrijven. Zodra ze dat innam, zou ze rustiger worden en kunnen slapen.
Dat was precies wat ze nodig had.
‘Ik ga het wel even halen,’ bood Alik aan, nadat Zane had opgehangen.
‘Bedankt, maatje.’
Dominic omklemde Zanes schouder. ‘Vertel me alles.’
Het was een opluchting om Dom alles te vertellen. Zodra hij was uitgesproken, haalde Dom zijn mobiele telefoon tevoorschijn. Binnen enkele minuten was het gesprek voorbij dat hij had gevoerd, en wendde hij zich tot Zane.
‘Dat was Len Wiseman, mijn advocaat en een goede vriend uit New York. Ik laat hem morgen hierheen vliegen met het privévliegtuig van mijn bedrijf. Hij heeft beloofd dat hij je morgenochtend vanaf het vliegveld zal bellen, zodat je de details met het kunt bespreken. Ondertussen wil hij dat wij onze koppen bij elkaar steken en het meest overtuigende verweer gaan construeren voor de rechter. Dan doen we als Meg slaapt.’
Zane knikte. ‘De hemel zij dank dat jullie allemaal hier zijn.’ Hij haalde een trillende hand door zijn haren. ‘Natuurlijk wist ik dat dit zou kunnen gebeuren, maar ik heb er eigenlijk nooit in geloofd. Dat deden we geen van tweeën. Meg wil het nu niet onder ogen zien.’
‘Mijn vrouw zou precies zo hebben gereageerd,’ zei Dom. ‘Het was voor Meg liefde op het eerste gezicht met Johnny.’
‘Voor jou ook, mon ami. Als Len het niet voor elkaar kan krijgen dat de rechter in jouw voordeel beslist, dan kan niemand dat. Morgen zal Meg wat meer zichzelf zijn. Len weet zijn cliënten altijd moed in te spreken en gerust te stellen.’
‘Ik weet het niet, Dom. Als we Johnny verliezen...’
‘Bedenk wel dat het nog veel te vroeg is voor dat soort speculaties...’ onderbrak Dom hem op vastberaden toon. ...maar zorg dan dat ze zo snel mogelijk zwanger wordt. Morgen zijn wij weer verdwenen, en dan hebben jullie je privacy terug. Laat de wittebroodsweken dan maar doorgaan.’
Dom was altijd in staat geweest om zijn gedachten te lezen, maar hij wist niet alle feiten. Hij staarde zijn vriend even aan. ‘Beginnen, bedoel je zeker?’
De intelligente ogen van zijn vriend verduisterden even. ‘Mon dien, die kus in de woonkamer —’
Was onze eerste,’ fluisterde Zane.
Dom schudde ongelovig zijn hoofd. ‘Reden te meer voor Alik en mij om onze gezinnen bij elkaar te rapen en te maken dat we wegkomen. We zullen Len ontmoeten op het vliegveld en hem de sleutels van onze huurauto geven. Dan kan hij regelrecht hierheen komen. Zodra we in Denver geland zijn, zal ik de piloot opdracht geven terug te vliegen naar Salt Lake.’
Ze werden onderbroken door het geluid van de achterdeur. Het was Alik.
‘Alsjeblieft.’ Hij overhandigde Zane de pillen. ‘Ik kwam dokter Tingey tegen toen ik naar de apotheek liep. Toen ik hem over Meg vertelde, gaf hij me een advies dat ik aan jou moest doorgeven.’ Zane recht aankijkend, vervolgde hij: ‘Ze heeft kennelijk een hekel aan medicijnen, dus je zult haar moeten dwingen om ze in te nemen. Hij zei ook dat één pil te weinig was om mee te beginnen. Ze moet er vanavond twee innemen en daarna iedere vier uur weer één. Daar moet ze morgenochtend mee beginnen. Hij wil dat ze er minstens drie dagen mee doorgaat.’