Moord op afspraak(26)

‘Ik maak me net zoveel zorgen om die vrouw als u,’ zei hij klaaglijk. De voor hem onwennige woorden van medeleven bleven praktisch in zijn keel steken. ‘Gaat u maar naar boven.’ In de flat knipte Darcy onmiddellijk alle lichten aan om de opkomende schemering te verdrijven. Gisteren hadden de kamers nog een enigszins vrolijke indruk gemaakt, maar vandaag drukte Erins aanhoudende afwezigheid er zijn stempel op. De vensterbank vertoonde vaag een randje roet en de lange werktafel moest afgestoft worden. De ingelijste posters, die altijd vrolijkheid en kleur aan de kamer gaven, leken haar nu te bespotten.

De Picasso uit Genève... Erin had hem gekocht tijdens het enige buitenlandse schoolreisje dat ze had gemaakt. ‘Ik vind hem prachtig, ook al is het niet mijn favoriete thema,’ had ze opgemerkt. Het stelde een moeder met kind voor.

Er stonden geen nieuwe boodschappen op Erins antwoordapparaat. Een grondig onderzoek van haar bureau leverde niets van betekenis op. In de la lag een nieuwe cassette voor het antwoordapparaat. Misschien wilde agent d’Ambrosio het oude bandje met de binnengekomen berichten hebben. Darcy verwisselde de twee bandjes.

Het verpleeghuis... Omstreeks dit tijdstip belde Erin er meestal naar toe. Darcy zocht het nummer op en draaide het. De hoofdverpleegster van Billy’s afdeling kwam aan de lijn. ‘Ik heb Erin zoals gewoonlijk op dinsdagmiddag, om een uur of vijf, gesproken en haar toen gezegd dat het met haar vader volgens mij een aflopende zaak is. Ze zei dat ze het weekend naar Wellesley zou komen.’ Ze voegde eraan toe: ‘Ik heb begrepen dat ze vermist wordt. We bidden allemaal dat haar niets is overkomen.’

Er is niets wat ik hier nog kan doen, dacht Darcy. Ze voelde plotseling een overweldigend verlangen naar huis te gaan.



Om kwart voor zes was ze weer terug in haar eigen appartement. Ze besloot dat ze een warme douche en een hete grog nodig had.

Om tien over zes installeerde ze zich in haar favoriete flanellen kamerjas en met een dampende grog op de bank en schakelde met de afstandsbediening de televisie in.

Er werd een nieuwsreportage uitgezonden. John Miller, de misdaadverslaggever voor Kanaal 4, stond bij de ingang van een laadperron in West Side. Achter hem, in een afgezet gebied, staken de silhouetten van een tiental politiemannen af tegen het koude water van de Hudson. Darcy zette het geluid harder. ‘... op deze verlaten pier aan 56th Street is zojuist het lijk van een onbekende jonge vrouw ontdekt. Ze blijkt door wurging om het leven te zijn gebracht. De vrouw heeft een slank postuur en kastanjebruin haar. Ze is midden twintig, draagt een lange broek en een opvallend gekleurde blouse. Een bizarre bijkomstigheid is dat ze verschillende schoenen draagt − een bruinleren enkellaarsje aan haar linkervoet en een dansschoen aan haar rechtervoet.’

Darcy staarde naar de televisie. Kastanjebruin haar. Midden twintig. Opvallend gekleurde blouse... Ze had Erin met Kerstmis een blouse in opvallende kleuren gegeven. Erin was opgetogen geweest. ‘Hij heeft alle tinten van een driekleur-amarant,’ had ze gezegd. ‘Ik vind hem prachtig.’

Kastanjebruin, slank, amarant...

De driekleur-amarant oftewel Joseph’s coat... De jas van de bijbelse Jozef was doordrenkt met bloed toen zijn verraderlijke broers hem als bewijs van zijn dood aan hun vader toonden.

Op de een of andere manier lukte het Darcy in haar tas het kaartje te vinden dat agent d’Ambrosio haar had gegeven.



Vince stond op het punt zijn kantoor te verlaten. Hij had met zijn vijftienjarige zoon afgesproken in Madison Square Garden. Ze zouden snel een hapje eten en dan naar een wedstrijd van de Rangers gaan. Terwijl hij naar Darcy luisterde, drong het tot hem door dat hij dit telefoontje had verwacht. Hij had alleen niet gedacht dat het zo vlug zou komen.

‘Dat klinkt niet best,’ zei hij tegen haar. ‘Ik bel wel even met het district waar het lijk is gevonden. Blijf daar. Je hoort nog van me.’

Nadat hij had opgehangen, belde hij Hudson Televisie. Nona was nog in haar kantoor. ‘Ik ga onmiddellijk naar Darcy toe,’ zei ze.

‘Ze zullen haar wel vragen of ze het lichaam wil identificeren,’ waarschuwde Vince.

Vervolgens belde hij het districtsbureau Centrum Noord en werd doorverbonden met de chef van Moordzaken. Het lichaam was nog niet afgevoerd van de plaats waar het misdrijf had plaatsgevonden. Zodra het naar het mortuarium was gebracht, zouden ze een patrouillewagen sturen om mevrouw Scott op te halen. Vince verklaarde waarom de zaak zijn belangstelling had. ‘We zouden dankbaar zijn voor uw hulp,’ werd hem gezegd. ‘Mocht dit geen duidelijke zaak zijn, dan willen we VICAP er graag bij gebruiken.’

Vince belde Darcy terug. Hij vertelde haar over de patrouillewagen en dat Nona onderweg was.

Ze bedankte hem op een vlakke, onbewogen toon.