Moord op afspraak(30)

Om kwart voor tien zette Michael de televisie aan in afwachting van het nieuws en verdiepte zich vervolgens weer in zijn aantekeningen. Bij het horen van de naam Erin Kelley keek hij verschrikt op. Hij greep de afstandsbediening en drukte heftig op de volumeknop, waardoor de stem van de omroeper luid door de kamer klonk.

Toen het nieuwsfragment voorbij was, zette Michael het toestel uit en staarde naar het donkere scherm. ‘Erin,’ zei hij hardop, ‘wie kon jou zoiets aandoen?’



Doug Fox stopte op vrijdagavond bij Harry’s Bar om nog iets te drinken voordat hij doorreed naar zijn huis in Scarsdale. Het was een drenkplaats voor de mensen van Wall Street. Zoals gewoonlijk was het er afgeladen vol en werd het nieuws op de televisie genegeerd. Doug zag niets van het bulletin over het lijk dat op de pier was aangetroffen.

Als Susan zeker wist dat hij thuiskwam, gaf ze meestal eerst de kinderen te eten en wachtte vervolgens om samen met hem de maaltijd te gebruiken. Vanavond zat ze echter in de salon te lezen toen hij, om acht uur, arriveerde. Bij zijn binnenkomst keek ze nauwelijks op en ontweek de zoen die hij op haar voorhoofd wilde drukken.

Donny en Beth waren met de Goodwyns naar de bioscoop, verklaarde ze. Trish en de baby lagen te slapen. Ze bood niet aan iets voor hem klaar te maken, maar richtte haar ogen weer op haar boek.

Doug bleef een ogenblik over haar heen gebogen staan, wendde zich toen af en liep naar de keuken. Juist op de avond dat ik honger heb, moest ze deze houding aannemen, dacht hij verbitterd. Ze is alleen maar gepikeerd omdat ik een paar nachten ben weggebleven en gisteravond laat thuis was. Hij opende de deur van de koelkast. Susan zou op z’n minst kunnen koken. Met toenemende woede bedacht hij dat ze in ieder geval iets voor hem klaar kon hebben als hij in de gelegenheid was om naar huis te komen.

Nijdig pakte hij wat ham en kaas en liep vervolgens naar de broodtrommel. Op de keukentafel lag de plaatselijke weekkrant. Doug maakte een sandwich klaar, schonk bier in en bladerde tijdens het eten de krant door. De sportpagina trok zijn aandacht. Bij een schooltoernooi was Scarsdale er onverwacht in geslaagd Dobbs Ferry te verslaan. In de verlenging was het winnende punt gescoord door invaller Donald Fox.

Donny! Waarom had niemand hem dat verteld? Doug voelde zijn handen klam worden. Had Susan dinsdagavond geprobeerd hem te bereiken? Donny had nors en teleurgesteld gereageerd toen Doug hem zei dat hij niet naar de wedstrijd kon komen. Het zou echt iets voor Susan zijn om voor te stellen hem het nieuws door te bellen.

Dinsdagavond, woensdagavond... De nieuwe telefoniste in het hotel... Ze was niet zoals de jonge grietjes die graag de honderd dollar aanpakten die hij hun van tijd tot tijd voorhield. ‘Denk eraan: als er tijdens mijn afwezigheid voor me wordt gebeld, ben ik in vergadering. Mocht het heel laat zijn, dan heb ik gezegd dat ik niet gestoord wil worden.’

De nieuwe telefoniste keek alsof ze poseerde voor een advertentie ten behoeve van een deugdzame meerderheid. Toch had hij geprobeerd erachter te komen hoe hij haar ertoe kon bewegen voor hem te liegen, hoewel hij zich niet al te veel zorgen had gemaakt. Hij had Susan gedrild hem niet te bellen wanneer hij ‘voor vergaderingen’ wegbleef.

Niettemin had ze dinsdagavond geprobeerd hem te bereiken. Daarvan was hij overtuigd. Anders had ze Donny op woensdagmiddag wel naar zijn kantoor laten bellen. En die stomme telefoniste had haar waarschijnlijk verteld dat er geen vergadering was en er niemand in de bedrijfssuite logeerde.

Doug keek om zich heen. De keuken zag er verrassend netjes uit. Ze hadden het hele huis laten renoveren toen ze het acht jaar geleden kochten. De keuken was de droom van iedere kok. Een kookeiland met spoelbak en hakbord, een groot aanrecht, de modernste apparaten, een dakraam... Susans ouweheer had hun het geld voor de renovatie geleend, evenals het merendeel van de aanbetaling. Geléénd, niet gegeven.

Als Susan echt kwaad werd... Doug smeet het restant van zijn sandwich in de vuilvernietiger en liep met zijn bier naar de salon.



Susan zag hem binnenkomen. Mijn knappe echtgenoot, dacht ze. Ze had de krant opzettelijk op de tafel laten liggen, wetende dat Doug hem vermoedelijk wel zou lezen. Nu had hij het Spaans benauwd. Hij heeft bedacht dat ik waarschijnlijk het hotel heb gebeld om Donny hem het nieuws te laten vertellen. Vreemd hoe verbluffend duidelijk je alles kon zien wanneer je de werkelijkheid eenmaal onder ogen zag.

Doug ging op de bank tegenover haar zitten. Hij is bang om me een opening te geven, concludeerde ze. Ze klemde het boek onder haar arm en stond op. ‘De kinderen komen rond halfelf thuis,’ liet ze hem weten. ‘Ik ga in bed nog wat lezen.’

‘Ik wacht wel op ze, liefste.’

Liefste! Het zat hem niet lekker.

Susan nestelde zich met haar boek in bed. Toen ze merkte dat ze zich niet op de woorden kon concentreren, legde ze het weg en zette de televisie aan.