Laat In De Nacht(69)

Hoe dan ook, daarom ben ik hier. Ik zit mijn tijd uit.' Hij gooide de verbogen paperclip in de prullenbak. Het ding viel met een kort, tinkelend geluid op de metalen bodem. 'En daarom sprong hij vanmorgen in het bedrijfsvliegtuig en vloog hierheen.'

'Nadat jij hem had verteld dat je door de politie was ondervraagd, vond hij dat hij naar Austin moest gaan om zich ervan te vergewissen dat die ongelukkige episode in Florida haar lelijke kop niet opstak.'

'Hij noemde het schadebeperking.'

'Gesproken als de ware peetvader.'

Nu snapte Paris het. Stan was voor straf aan 101.3 opgedrongen omdat hij het nuttige met het aangename had verenigd. Oom Wilkins had verzuimd de directie in kennis te stellen van het voorval met de werkneemster, maar hij vond dat hij het nu moest vertellen voordat de politie van Austin het onthulde en de verdenking op zijn neef wierp.

'Was dat het enige incident, Stan?'

Hij kneep zijn ogen samen terwijl hij vanaf zijn hoge zitplaats op haar neerkeek. 'Wat bedoel je?'

'De vraag was simpel zat. Ja of nee?'

Hij liet zijn schouders hangen. 'Dat was de enige keer, en geloof me, ik heb mijn lesje geleerd. Ik zal nooit meer een werkneemster aanraken.'

'Als eigenaar zou dat je erg kwetsbaar kunnen maken.'

'Ik wilde dat iemand me ervoor had gewaarschuwd voor ik naar Jacksonville ging.'

Paris was zo vriendelijk niet tegen hem te zeggen dat hij niet gewaarschuwd had hóeven worden. Dat was iets wat hij zélf had moeten bedenken.

Hij keek haar gekrenkt aan. 'Denkt iedereen dat ik een mietje ben?'

Ze lachte. Typisch Stan om het minst belangrijke prioriteit te geven. 'Je kleedt je te goed.'

De elektricien die de opnames had gekopieerd kwam het kantoortje binnen om te melden dat de cassettebandjes klaar waren en dat hij ze bij de balie in de hal voor haar had achtergelaten.

'Nog meer cassettebandjes?' vroeg Stan.

'Misschien is dit niet de eerste keer dat Valentino een moord aankondigde door me te bellen.'

'Wat is er vannacht gebeurd nadat jij en Malloy hier wegstormden? Ik krijg niet de indruk dat jullie Valentino te pakken hebben gekregen.'

'Nee, jammer genoeg niet.' Ze vertelde hem over de munttelefoon bij de Wal-Mart. 'Binnen de kortste keren waren er patrouilleauto's, maar er was niemand te zien.'

'Vanmorgen hoorde ik op het journaal het nieuws over het vermiste meisje. Het stond ook op de voorpagina van de krant.'

Ze knikte. Ze herinnerde zich de quote van rechter Kemp. Ja- neys ouders bleven geloven dat Janey voor haar afwezigheid had gekozen, wat volgens Paris een kolossale vergissing was. Aan de andere kant hoopte ze dat ze het bij het rechte eind hadden.

Ze ging staan, pakte haar handtas en maakte zich klaar om te vertrekken. 'Tot vanavond, Stan.'

'Wie is Dean Malloy?'

De vraag kwam uit de lucht vallen en overrompelde haar. 'Dat heb ik je al gezegd. Psycholoog in dienst van de politie van Austin.'

'Die wat bijverdient als bodyguard?' Hij wierp haar een sardonische blik toe. 'Toen ik vannacht die bandjes bij je afleverde, zei de agent tegen me dat Malloy met jou in het huis was.'

'Ik begrijp niet wat je bedoelt.'

'Met opzet, denk ik. Wie is Malloy voor jóu, Paris?'

Als ze het hem niet vertelde, ging hij misschien zélf graven en zou dan meer te weten kunnen komen dan ze wilde. 'Hij en ik kenden elkaar jaren geleden in Houston.'

'Hmm. Ik denk dat jullie elkaar vrij goed kenden.'

'Niet vrij goed, Stan, héél goed. Hij was Jacks beste vriend.' Daarmee sloot ze het gesprek af en liep om hem heen naar de deur. Maar op de drempel bleef ze staan en draaide zich om. 'Wat weet je over Marvin?'

'Alleen dat het een eikel is.'

'Interesseert hij zich voor computers, het internet?'

Stan snoof. 'Hoe moet ik dat nou weten? Ik heb niet meer dan een paar bromgeluiden met hem gewisseld. Vanwaar die plotselinge belangstelling?'

Ze aarzelde. Ze wist niet of Curtis wilde dat Marvins schijnbare vlucht algemeen bekend werd. 'Zomaar. Tot vanavond!'

Paris en brigadier Curtis zonderden zich af in een kleine verhoorkamer en gingen tegenover elkaar zitten achter een tafel vol krassen. Er stond de draagbare recorder op die hij de dag ervoor had gebruikt en ook waren er de cassettebandjes die ze van het radiostation had meegebracht.

Ze begonnen hun zoektocht naar Valentino's telefoontjes door naar bandjes te luisteren die opgenomen waren tot een week vóór Maddie Robinsons verdwijning. Gisteren waren Paris en Dean het erover eens geweest dat Valentino zijn stem veranderde. Door die gemaaktheid was zijn stem onmiddellijk herkenbaar, waardoor ze stemmen die duidelijk niet van hem waren kon doorspoelen.

Curtis ging even weg om verse koffie voor hen te halen. Toen hij terugkeerde, zei Paris opgewonden: 'Ik denk dat ik het heb gevonden. Er is geen datum en tijd bij, zoals op de Vox Pro, maar het staat op een cassettebandje van opnames die rond die tijd zijn gemaakt. Hij was die avond bijzonder somber, maar ik heb dat telefoontje tóch uitgezonden. Zijn beweringen lokten heel veel reacties uit, waardoor mijn telefoonlijnen uren lang bezet waren.'