Laat In De Nacht(66)

Brad leunde met zijn ellebogen op het bureau en nam zijn hoofd in zijn handen.

Brigadier Robert Curtis, die een onderzoeksteam heeft samengesteld, wilde geen commentaar geven op de vermeende relatie van miss Kemp met de Sex Club, hoewel agent John Rondeau van de afdeling Computerfraude zei dat zo'n relatie niet was uitgesloten.

'Dat zijn we nog aan het onderzoeken,' zei Rondeau.

De politieagenten onthielden zich van commentaar toen naar de mogelijkheid van een misdrijf werd gevraagd.

In het artikel stond ook dat de politie had geweigerd commentaar te geven toen er gevraagd werd waarom een rechercheur van de afdeling Moordzaken een zaak van een vermiste persoon onderzocht. De veel spraakzamer Rondeau had tegen de verslaggever gezegd: 'Op dit tijdstip hebben we absoluut niets dat op een misdrijf duidt en nemen we aan dat miss Kemp van huis is weggelopen.' Goed antwoord, maar het was geen antwoord op de vraag.

Eén keer werd rechter Kemp aangehaald. 'Net als alle tieners kan Janey onachtzaam en onverantwoordelijk zijn wat betreft het ons verwittigen van haar plannen. Mrs. Kemp en ik zijn ervan overtuigd dat ze spoedig zal terugkeren. Het is veel te vroeg voor verontrustende speculaties.'

Brad sprong op toen zijn telefoon ging. Met een trillende hand reikte hij naar de knop van de intercom. 'Ja.'

'Uw vrouw op lijn twee, dr. Armstrong. En uw volgende patiënt is gearriveerd.'

'Dank je. Geef me vijf minuten.'

Hij wiste het zweet van zijn bovenlip en haalde een paar keer diep adem voordat hij de hoorn oppakte. Het was tijd om zoete broodjes te bakken.

'Hallo, lieverd. Voordat je iets zegt, wil ik dat je weet dat ik veel spijt heb van gisteravond. Ik hou van je. Ik haat mezelf om wat ik tegen je heb gezegd. Die vuilniszak met spullen? Verleden tijd. Ik heb alles weggegooid. En wat het ... het andere betreft... ik weet niet wat me bezielde. Ik...'

'Je bent niet op je afspraak verschenen.' 'Hè?'

'Je afspraak om tien uur met Mr. Hathaway. Hij belde hierheen omdat hij je niet op je werk kon bereiken.'

'Jeetje! Helemaal vergeten.' Dat was de waarheid. Hij was zijn kamer binnengekomen, had een uur zitten internetten, drie patiënten behandeld en het artikel op de voorpagina gelezen.

'Hoe kon je nou zoiets belangrijks vergeten, Brad?'

'Ik had patiënten,' antwoordde hij kregelig. 'Die zijn ook verdomde belangrijk. Denk aan onze hypotheek, de afbetaling van de auto, de rekening van de kruidenier. Ik heb een baan!'

'Die er niet meer toe doet als je naar de gevangenis wordt gestuurd.'

Hij wierp een blik op de foto van Janey Kemp. 'Ze stoppen me heus niet in de gevangenis omdat ik één keertje een afspraak met mijn reclasseringsambtenaar ben vergeten.'

'Hij is inschikkelijk geweest en heeft je opnieuw ingepland: om halftwee vanmiddag.'

Ze sloeg weer een hoge toon aan en sprak tegen hem alsof hij niet ouder was dan hun zoon. Mijn God, hij was volwassen! 'Blijkbaar dring ik niet tot je door, Toni. Ik heb een baan!'

'En een verslaving,' snauwde ze.

Jemig, ze gaf hem geen millimeter ruimte. 'Ik heb tegen je gezegd dat ik de tijdschriften niet meer heb. Ik heb ze allemaal in een afvalcontainer gegooid. Goed? Ben je nu tevreden?'

In plaats van blij klonk haar lach ontzettend verdrietig.

'Mij best, Brad. Maar je kunt niemand voor de gek houden. Hathaway niet, en mij zeker niet. Als je deze afspraak negeert, zal hij het rapporteren en dan zul je de gevolgen ervan moeten accepteren.'

Ze hing abrupt op.

'En jij zult een toontje lager moeten zingen, lieverd,' schreeuwde hij in de hoorn voordat hij hem neersmeet. Zijn stoel rolde achteruit toen hij overeind vloog. Hij legde zijn ene hand op zijn heup en wreef met de andere over zijn nek. En zo begon hij te ijsberen.

Normaal gesproken zou hij woest zijn op Toni omdat ze hem zo uit de hoogte behandelde. En hij was woest. In feite was hij witheet! Maar Toni kon wachten. Vandaag moest hij zich op een veel ernstiger probleem concentreren.

Als je alles op een rij zette, zag het er niet zo goed voor hem uit. Hij was een veroordeelde zedendelinquent. De aanklacht was een volstrekte leugen geweest en het proces een schijnvertoning. Toch stond het allemaal in zijn dossier.

Vannacht had hij seks gehad met een jonge vrouw. God helpe hem als ze jonger was dan zeventien. Het maakte niet uit dat ze net zo ervaren was als een tiendollar-hoer. Tien dollar, verdomme. Voor ronde twee had hij haar vijftig dollar 'fooi' gegeven. Als ze minderjarig was had hij een misdrijf gepleegd, of ze ervaren was of niet. En zijn vrouw, die serieus werd genomen door zijn groeps- therapeut en zijn reclasseringsambtenaar, was waarschijnlijk al tegen hen aan het tetteren over zijn recente gewelddadige neigingen.

Maar wat hem wérkelijk verontrustte, wat hem darmkrampen bezorgde, was dat hij zich niet kon herinneren of hij Melissa ooit in gezelschap van Janey Kemp had gezien.Brigadier Curtis belde Paris terwijl ze een geroosterde boterham met pindakaas besmeerde. 'Ik heb het gisteravond over onopgeloste zaken gehad.'