Dubbel bedrog(18)

Megan bracht het gesprek terug op hun moeder, wat ze een stuk gemakkelijker vond dan stil te staan bij haar eigen verwarde gevoelens over hun vader. ‘Ondanks haar dappere façade denk ik dat mam kapot is. Maar ze heeft me duidelijk gemaakt dat ze geen hulp nodig heeft, ook niet bij de organisatie van de gebedsdienst. Ik heb gesuggereerd dat we een excuus hebben om geen gebedsdienst of wat dan ook te houden, omdat onze vader – zijn lichaam – er niet is.’ Gefrustreerd haalde ze haar schouders op. ‘Mam zei dat ik me er niet mee moest bemoeien.’

Lian schudde ongelovig zijn hoofd. ‘Heeft mam er wel bij stilgestaan dat het nogal gênant is om een gebedsdienst te houden voor iemand die nog niet officieel doodverklaard is? Om nog maar niet te noemen dat het nog veel gênanter is dat hij tijdens zijn leven bigamie pleegde? Wat moeten de buren tegen haar zeggen als ze haar willen condoleren?’

Megan haalde scherp adem. ‘Ik denk niet dat ze zichzelf toestaat praktisch en realistisch te denken. Het is ook een probleem dat ze vannacht geen oog dichtgedaan heeft, dus ze is uitgeput. Een slaappil wilde ze natuurlijk niet nemen. Nog een probleem is dat ze een dikke muur om zichzelf heen gebouwd heeft en dat ze niemand binnen wil laten. Ze wil niemand zien, behalve Harry. Hoewel ze aanvaardt dat haar man waarschijnlijk dood is, wil ze er niet over praten dat hij met geweld lijkt te zijn omgebracht, en ze wil zich al helemaal niet afvragen waarom dat in vredesnaam is gebeurd. En waar ze absoluut niet over wil praten, is het feit dat haar man nog een vrouw en dochter had. Gisteravond heeft ze me iedere keer de mond gesnoerd als ik iets over paps bigamie wilde zeggen. Vanochtend heeft ze me botweg verboden het nog over die vrouwen in Chicago te hebben. Bijna alsof ze die mensen de schuld wilde geven in plaats van onze vader.’

‘De afgelopen uren zijn zo te horen nog erger voor je geweest dan ik me had voorgesteld.’ Liam zwaaide zijn plunjezak op de schommelstoel en sloeg zijn arm om zijn zus heen. ‘Ik ben de afgelopen jaren te veel weggebleven. Ik heb je te vaak in je eentje de boel laten opknappen.’

‘Nou, dat is te veel eer,’ zei Megan. ‘Ik ben ook niet de hele tijd bij onze ouders in de buurt geweest. Jackson Hole mag dan maar honderdveertig kilometer hiervandaan liggen, maar wat de manier van leven betreft, kon het net zo goed een andere planeet zijn.’ Ze wierp hem een spijtig glimlachje toe. ‘Voor mij was het niet moeilijker mezelf in mijn werk in het hotel te begraven dan het voor jou was om de beste echtscheidingsadvocaat van Denver te worden. Het lijkt erop dat ik mezelf de afgelopen vijf jaar voor de gek heb kunnen houden met de gedachte dat als ik me maar erop richtte om assistent-manager van het hotel te worden, er vanzelf een oplossing zou komen voor alle problemen in mijn leven.’

Nu ze met zoveel woorden had gezegd waar ze mee bezig was geweest, besefte ze hoe triest en doorzichtig haar strategie in feite was geweest. Ze zou een struisvogel nog kunnen leren hoe hij zijn kop het beste in het zand kon steken, dacht ze treurig.

Liam dacht even na. ‘We zijn, denk ik, het toonbeeld van kinderen uit een verstoord gezin.’

‘Dat denk ik ook. Maar totdat de sheriff vertelde dat onze vader nog een vrouw en dochter in Chicago had, heb ik ooit ook maar een moment gedacht dat we dat waren. Ook behoorlijk stom.’

‘Niet echt. Onze ouders hebben ons zorgvuldig afgericht Niet alleen pap – mam net zo goed. We hebben geleerd niet te diep in onze familieaangelegenheden te graven, en we hebben altijd braaf gehoorzaamd. Je moet niet vergeten dat onze vader degene is die ons heeft bedrogen. Wij hebben niets verkeerd gedaan.’

‘Waarom zou hij niet gewoon van mam gescheiden zijn?’ vroeg Megan. ‘Dat vind ik persoonlijk een nog groter raadsel dan de vraag wie hem vermoord heeft.’

‘Wie zal het zeggen? Wellust zal het na vijfentwintig jaar wel niet meer zijn geweest, neem ik aan.’ Liams stem klonk hard en ongevoelig. Hij draaide zich op de treden van de veranda om en keek uit over het land, naar de verder gelegen weilanden waar een paar vaarzen stonden te grazen. ‘Denk jij dat mam al voordat haar man verdween, wist dat hij bigamie pleegde?’ vroeg hij.

‘Lieve hemel, nee! Geen sprake van!’ De vraag van haar broer schokte haar tot het bot.

‘Waarom weet je dat zo zeker?’ vroeg hij. ‘Wij tweeën zijn er immers mee grootgebracht dat het heel gewoon was dat onze vader vaak op zakenreis moest en dat hij gestrand was in een sneeuwstorm op het vliegveld zodat hij niet op tijd thuis kon zijn voor Thanksgiving of wat dan ook. Maar mam was volwassen. Hoe heeft hij haar steeds kunnen bedriegen?’

‘Hij zal er wel veel moeite voor hebben moeten doen, en hij was een geboren leugenaar…’