Dubbel bedrog(22)

Megan schudde haar hoofd, maar dat hielp niet om de mist te doen optrekken. ‘Heeft onze vader echt een neponderneming opgezet en nepkantoren geregeld om ons te misleiden?’ Ze ging op het bankje op de veranda zitten, want haar benen wilden haar opeens niet meer dragen.

‘Hij hield die neponderneming niet continu in stand. Alleen lang genoeg om ons ervan te overtuigen dat we op het hoofdkantoor van zijn onderneming waren geweest, op het mythische R&R Investments.’

Megan wreef over haar voorhoofd, hoewel ze niet verwachtte dat haar hoofdpijn snel zou verdwijnen. ‘Die acteurs kon hij vast gemakkelijk vinden, maar hoe kreeg hij dan toegang tot die kantoorruimte?’

‘Dat was ook geen probleem voor hem. Dat gebouw in Oakbrook is van hem, en hij verhuurt de ruimte. Hij nodigde ons daar uit in de perioden dat hij even zonder huurder zat. Hij had zelfs een automatische telefoondienst opgezet zodat mam of wie dan ook die belde, zogenaamd de telefoonbeantwoorder van R&R Investments aan de lijn kreeg.’

Er kroop een huivering over Megans rug. De afgelopen paar dagen had ze heel wat over haar vader te horen gekregen wat haar niet aanstond. Dat ging vooral om belangrijke dingen. Daarom was het zo vreemd dat ze deze relatief onbeduidende vormen van bedrog zo erg vond. ‘Nu lijkt zijn omgang met ons wel heel berekenend. Zo onverschillig… en wreed.’

Liams ogen glinsterden van woede. ‘Het valt niet mee om te wennen aan de gedachte dat hij zo ver is gegaan met zijn leugens, hè? Voor mij betekende het nogal een schok toen ik onaangekondigd op het kantoor in Oakbrook kwam en hoorde dat de mensen die daar werkten, in dienst waren van een im- en exportbedrijf dat was gevestigd op het adres waar voor zover ik wist R&R Investments zetelde.’

‘Wat heb je toen gedaan? Heb je aangenomen dat er sprake was van een vergissing?’

‘Nee, geen moment.’ Liam haalde zijn schouders op. ‘Ik denk dat ik al een tijdlang wel een soort argwaan tegen onze vader had gekoesterd –’

‘Vermoedde je ook dat hij bigamie pleegde?’ Megan hoorde het ongeloof in haar stem.

‘Dat niet, maar ik had wel de indruk dat hij over iets belangrijks loog tegen ons. Om eerlijk te zijn, begon ik me zorgen te maken dat zijn onderneming dingen deed die het daglicht niet konden verdragen.’

Nerveus ademde Megan snel in en uit. ‘En was dat ook zo?’

‘Voor zover ik weet niet. Ik heb de hele onderneming zo goed mogelijk doorgelicht. We hoeven ons er geen zorgen over te maken dat Raven Enterprises een criminele organisatie is. Gezien de omstandigheden is dat toch wel een pluspunt.’

Het gaf wel aan hoezeer haar vader in haar achting was gedaald dat Megan nog niet helemaal gerustgesteld was. ‘Ik hoop maar dat je gelijk hebt.’

‘Ik heb heel wat ervaring op dat gebied, ik ben immers strafadvocaat geweest. De laatste keer dat ik de onderneming van onze vader heb laten doorlichten, was er in elk geval nog niets mee aan de hand. Hij is een gewiekste succesvolle zakenman.’ Liam corrigeerde zichzelf. ‘Hij wás een gewiekste succesvolle zakenman.’

Megan klampte zich vast aan de hoop dat haar vader niets illegaals gedaan had met zijn onderneming. Aangezien Ron Raven waarschijnlijk was vermoord, scheen het haar opeens best mogelijk dat hij toch bij een paar zaken betrokken was geweest die het daglicht niet konden verdragen. Een mislukte criminele deal kon natuurlijk heel goed de reden zijn dat iemand het nodig had gevonden hem om te brengen.

Ze haalde bibberig adem en keerde terug naar hun eerdere gespreksonderwerp. ‘Ik snap niet hoe je de gedachtesprong hebt gemaakt van het besef dat onze vader ons bedonderde over zijn werk naar het feit dat hij bigamie pleegde.’

‘Toen me in het kantoor in Oakbrook duidelijk werd dat onze vader heel ver ging met zijn leugens, besloot ik niet naar hem toe te gaan om een verklaring te vragen. Het leek me heel waarschijnlijk dat dat alleen maar nog meer leugens zou opleveren. In plaats daarvan ben ik een grootscheeps onderzoek begonnen. Ik heb het probleem net zo aangepakt alsof hij de verdachte van een misdaad was.’

Megan trok een gezicht. ‘Wat hij in feite ook was.’

Liam knikte. ‘Inderdaad. Toen ik eenmaal was begonnen, duurde het maar een paar uren voordat ik paps hele web van bedrog kon ontrafelen. Het kostte me bijvoorbeeld nog geen twee minuten om in het telefoonboek van Chicago te ontdekken dat er geen bedrijf in vermeld stond dat R&R Investments heette, maar dat er wel een bedrijf genaamd Raven Enterprises in Schaumburg zetelde. Een telefoontje naar Raven Enterprises volstond om te verifiëren dat Ronald Howatch Raven de directeur was. Toen ik dat eenmaal wist, was het web van zijn leugens snel te onrafelen. Verbazingwekkend snel eigenlijk. Onze vader kon zijn bedrog voornamelijk vijfentwintig jaar lang volhouden doordat niemand van ons vragen stelde. Als we ons een beetje in zijn zaken verdiept zouden hebben, zou het voor hem allang voorbij geweest zijn.’