Dubbel bedrog(15)

‘Dat heb ik ook nooit gedacht. Toen ik gisteravond niets van je hoorde, ging ik ervan uit dat je niet thuis was.’

‘Dat klopt. Ik kreeg je berichtje pas vanochtend. Toen moest ik eerst mijn afspraken op de rechtbank verschuiven voordat ik uit Denver kon vertrekken. Ik heb wel geprobeerd je vanaf het vliegveld te laten weten dat ik onderweg was, maar de telefoon hier op de ranch was continu bezet, en als ik jouw mobieltje belde, kreeg ik je voicemail.’

‘Ik had de haak van de telefoontoestellen hier op de ranch ernaast gelegd, want ik werd er doodmoe van al die journalisten te vertellen dat ik niets te zeggen had. Mobieltjes hebben hier nog steeds geen bereik, dus kan ik hier geen berichten afluisteren.’

Megan stelde geen vragen over Liams afwezigheid de vorige avond, hoewel ze meende wel te kunnen raden waarom hij niet thuis was geweest. Als hij de laatste tijd niet heel erg veranderd was, had hij de nacht doorgebracht met een mooie vrouw die hij nadien hoogstwaarschijnlijk nooit terug zou zien.

Op de middelbare school was Liam een sportieve knul geweest met meer interesse in American football en skiën dan in meisjes. In de zeven jaar van zijn rechtenstudie was hij met hooguit zes verschillende meisjes uitgegaan. Daarna was hij naar Denver verhuisd, waar hij was toegelaten tot de orde van advocaten en zich gevoegd had bij een maatschap van strafpleiters. Meer dan een jaar lang was hij omgegaan met een collega-advocate, en Megan had elk moment verwacht dat ze zich zouden verloven. In plaats daarvan was er een abrupt einde aan hun relatie gekomen. Plotseling scheen Liam het na te streven met elke aantrekkelijke vrouwelijke single in de staat Colorado naar bed te gaan. Megan wenste dat hij een vrouw zou vinden om wie hij genoeg gaf om zich te binden, maar aangezien haar eigen relaties zo ongeveer de samenhang en het uithoudingsvermogen van natte papieren zakdoekjes hadden, verkeerde ze niet helemaal in de positie om daarover te oordelen.

‘Ik had eigenlijk gehoopt dat de ranch te ver van de bewoonde wereld lag voor die types van de televisie om hun tijd eraan te verspillen hier helemaal naartoe te komen.’ Liam dook in de huurwagen en haalde er een zachtlederen plunjezak uit. Met een handigheid die nog uit zijn jeugd stamde, stak hij een voet uit om te voorkomen dat de honden achter in de wagen sprongen. ‘Het lijkt erop dat ik de nieuwswaarde van paps verdwijning heb onderschat.’

‘Het gaat er niet alleen om dat hij verdwenen is. Het gaat er ook om dat hij bigamie pleegde. Zo vaak kom je dat tegenwoordig niet meer tegen.’ Megan weerhield Bruno ervan achter een konijn aan te gaan door precies op het heerlijke plekje achter zijn oren te kriebelen waardoor het dier in extase begon te kronkelen.

Liam trok een gezicht. ‘Hoe erg was het met die journalisten?’

Ze stootte een lachje uit. ‘Om gek van te worden. Een ploeg van Channel Six kwam uit Jackson Hole aangesneld, binnen een paar uur nadat ze het nieuws gehoord hadden. De producer eiste een exclusief interview. Hij deelde mee dat we hem dat interview verschuldigd waren omdat Channel Six onze lokale zender is. Volgens hem hadden de inwoners van Wyoming er recht op te weten hoe mam zich voelt nu ze het weet van paps andere vrouw en dochter.’

Liam onderdrukte een vloek. ‘Je zult hem wel in niet mis te verstane bewoordingen hebben laten weten wat hij met zijn eisen kon doen?’

‘Nou en of, en dat deed me echt goed. Maar die ploeg uit Jackson Hole was pas de eerste, en nog niet eens de opdringerigste. Ik voel opeens sympathie voor die filmsterren die paparazzi een dreun verkopen. Ik zou er gek van worden als die mensen elk uur, elke dag om me heen hingen.’

‘Tja, nu je de hele dag journalisten hebt weggejaagd, zal het je wel niet verbazen dat bij de toegangshekken van de ranch een cameraploeg de boel stond op te bouwen.’

Megan slaakte een diepe zucht. ‘Niet verrast, nee, maar wel misselijk bij het idee dat ik tegen ze op moet boksen. Een paar uur geleden heb ik toch Harry maar gebeld en om hulp gevraagd. De hemel zij dank is hij meteen gekomen en heeft hij die types bevolen ons land te verlaten. Maar er zal wel geen manier bestaan om te voorkomen dat ze op de openbare weg voor ons hek gaan posten.’ Met één hand haar ogen afschermend tegen de zon staarde ze naar de lange oprijlaan. ‘Ik zie in elk geval nog niemand komen.’

‘Hopelijk blijft dat zo. Ik heb ze wijsgemaakt dat ik jullie advocaat ben en heb gedreigd hen te laten arresteren wegens het wederrechtelijk betreden van ons terrein zodra ze ook maar met één voorwiel voorbij het hek komen. Het lijkt erop dat ze hebben geluisterd.’

‘Misschien gaat het wachten hen vervelen en gaan ze weg als er niets gebeurt.’

‘Reken daar maar niet op.’ Liam verwachtte duidelijk niet dat de journalisten zonder meer zouden vertrekken.