Dazzle(162)

Sommige vrouwen kochten kleren om met hun juwelen te pronken, anderen kozen juwelen uit om hun kleding beter te doen uitkomen, maar zij behoorde tot geen van beide groepen. Zij was een van de weinigen bij wie kleren en juwelen, hoe schitterend ze ook waren, altijd een volmaakte achtergrond zouden vormen waartegen zijzelf het enige was dat aandacht trok, en dat wist ze zelf heel goed - bedacht ze voldaan.

Dit gevoel gaf veel geld je dus. Het maakte haar bewust van wat ze kon bereiken, en dat op een manier die altijd verduisterd was geweest door het feit dat ze zo had moeten uitkijken wat ze deed met het weinige geld dat ze ter beschikking had. Haar rijke vrienden hadden haar altijd geboeid, en ze had steeds bedacht hoe het leven met heel veel geld zou zijn. Maar ze had geweten dat je je nooit iets zou kunnen voorstellen dat zo belangrijk was, dat zo met je doen en laten verweven was, tenzij je zelf ook veel geld had. Als je totaal en absoluut onafhankelijk was, van wie dan ook ter wereld.

Ze vroeg zich af hoe Fernanda en Valerie op hun geld zouden reageren. Natuurlijk zouden ze veranderen, maar hoe? Misschien op een manier die haar niet goed voorkwam, misschien zouden ze overijld gaan handelen en dingen doen die haar niet zouden aanstaan. En mede daarom had ze besloten naar Californië te gaan en zich bij hen te voegen. De telefoon was geen prettige manier om over dingen te spreken die werkelijk belangrijk waren, en nu haar dochters eindelijk erfgenamen waren geworden - iets waarop ze tot nu toe al haar plannen voor hen had gericht - hadden ze haar raad meer dan ooit nodig. De afgelopen dertig jaar had ze het soort leven gadegeslagen dat zij beiden nu zouden gaan leiden, en ze kende alle voetangels en klemmen die ze konden tegenkomen.

Ja, overpeinsde Liddy, als er één ding was waarvan zij alles wist, dan was het van de manier van leven van de superrijken. Niemand kon daar zo objectief over oordelen als een - ze moest maar het naarste woord gebruiken dat ze kon bedenken, want het was niet langer op haar van toepassing - parasiet. Ze had wel betaald voor haar plaats in de wereld van de superrijken, dagelijks ervoor betaald, maar toch was ze een parasiet geweest; ze had geen werkelijke rechten.

Maar net zoals de legendarische Engelse kleermaker werd verondersteld nooit een rijke man aan te manen zijn openstaande rekeningen te betalen, zou zij nu nooit meer aan het rekenen hoeven te gaan. Nooit meer die lieve bedankbriefjes schrijven, geen bloemen meer de dag na een feest, nooit meer zich hoeven afvragen of ze iemand een uitnodiging schuldig was - van nu af aan zouden de mensen het gevoel moeten krijgen dat ze haar iets schuldig waren. Net als een grote schoonheid, een filmster of een getalenteerde vrouw kon een heel rijke vrouw zorgeloos leven en alleen zichzelf plezier doen, als en wanneer ze dat wenste.

Plotseling begreep Liddy dat ze nooit meer naar Marbella zou teruggaan. Net alsof ze een bewust en weloverwogen besluit had genomen, wist ze opeens waar ze voortaan wilde wonen: in San Clemente.

Wat grappig en wat wonderlijk dat nu ze overal ter wereld stijlvol kon leven, dat ze de kring weer sloot en terugkwam in een klein plaatsje in Californië. Maar zolang Deems White gouverneur van de staat was, zolang hij en Nora een tweede huis in San Clemente hadden, zou ze bij hem in de buurt zijn.

Zou ze ooit helemaal eerlijk tegenover zichzelf zijn, vroeg Liddy zich met een meisjesachtig lachje af terwijl ze haar theekopje neerzette. Bij het aanpassen van de kleren in de paskamer was haar enige gedachte geweest of Deems ze leuk zou vinden. Al die prachtig met redenen omklede overwegingen die zeiden dat haar dochters haar nodig hadden, hadden weinig met hen en alles met Deems te maken. Zij konden wel voor zichzelf zorgen, maar haar geliefde had haar nodig, en ze was eindelijk vrij om naar hem toe te gaan.

Wie was eigenlijk de beste makelaar in San Clemente? Degene die de mooiste huizen ter beschikking had?





'Ik dacht dat ik je nooit bij Valerie zou kunnen weglokken,' zei lady Georgina tegen Fernanda.

'Ik dacht dat je haar aardig vond,' antwoordde Fernanda terwijl de twee vrouwen naar het Ritz terugreden. Georgina had inkopen gedaan uit de mooie collectie antiek van Gep Durenburger in San Juan Capistrano en had ervoor gezorgd dat ze de mooiste voorwerpen en meubels in haar bezit had gekregen.

'Dat is ook zo,' antwoordde Georgina, 'maar met haar erbij is het nooit zo leuk als wanneer wij samen zijn. Ik heb het gevoel honderd jaar jonger dan Valerie te zijn, en jij ? Goddank dat ze niet mee wilde. Je moet straks mijn assistent in New York eens zien als dat enorme krat van Durenburger aankomt - ze zullen wat meer respect voor me krijgen.'

'O, Georgie, ze zijn al dol op je,' protesteerde Fernanda. Ze keek naar de pittige Engelse met haar roodbruine haar en verbaasde zich opnieuw over haar. Ze was mooi maar absoluut niet verwaand en nam zichzelf ook nooit helemaal ernstig.