Dazzle(147)

'Voldoende, Liddy.'

'Sorry, maar dat betwijfel ik. Ik heb de afgelopen dertig jaar de stijging van de grondprijzen in Orange County wekelijks bijgehouden. Op het gebied van onroerend goed is niets gebeurd waarvan ik niet op de hoogte ben. Ik ken alle problemen die jouw groep zal ondervinden. Eerst zullen ze de definitieve beheerder die door het gerecht wordt aangesteld, moeten overtuigen dat zij de werkelijke kopers zijn. Dan zullen ze nog moeilijkheden krijgen met diverse instanties, plaatselijke en die van de staat.'

'Mijn mensen weten dat het niet gemakkelijk zal zijn het land te ontwikkelen. Ze verwachten geduld te moeten oefenen.'

'Het kan eenvoudiger. Maar niet voor de helft van één procent.'

'Wat bedoel je?'

'Ik heb één heel goede vriend. Een trouwe vriend, al vijfendertig jaar. Een vriend die alles voor me doet wat ik vraag.'

'En?'

'De gouverneur van Californië. Deems White. Hij heeft de macht de definitieve beheerder van zijn keus aan te stellen. Hij heeft de macht problemen die de staat en de plaatselijke instanties je kunnen bezorgen te... doen verdwijnen.'

'Daar had ik geen idee van.' Jimmy Rosemont sprak bijna eerbiedig. 'Dat verandert natuurlijk alles. Zullen we de beloning verdubbelen?'

'Ik voel meer voor verdrievoudigen,' zei Liddy.

'Ja, dat kan.'

'Dan begrijpen we elkaar. De details hebben nog even de tijd.'

'Het kan niet snel genoeg gaan, Liddy.'

'Inderdaad.'

Jimmy bedacht dat hij haar onderschat had, maar zij onderschatte de waarde van haar invloed. Als ze honderd miljoen had gevraagd, was hij onmiddellijk akkoord gegaan. Dat was een heel redelijke prijs voor dit stuk van het kostbaarste land in Amerika.





17


'Geven de Russen je nogal medewerking voor die opnamen in Kiev?' vroeg Jazz aan Sam Butler toen ze elkaar belden.

'Hoe weet je zo zeker dat we naar Kiev gaan?' vroeg Sam.

'Je hebt toch die rol van Oekraïense politiek leider, hè? En voor zover ik weet is Kiev de hoofdstad van de Oekraïne.'

'Interesseert me geen moer, locaties zijn Milos' probleem. Al die plekken lijken trouwens op elkaar. Het moet er somber uitzien; daar gaat het om. Ik stel me er veel van voor.'

'Natuurlijk - het is precies wat je zocht. Ik begrijp nóg niet hoe je je van die rol als dressman hebt kunnen afmaken.'

'Ik heb Gubers en Peters ervan kunnen overtuigen, dat je een artiest niet iets tegen zijn zin moet laten doen. Nadat ik mijn hoofd had kaal geschoren, geloofden ze me.'

'Wat heb je gedaan?' Jazz deed moeite niet te lachen.

'Dat zei ik je toch: me kaal geschoren.'

'Hebben ze al een ander voor de rol?'

'Dat had je nou niet moeten vragen, maar het is wel zo.' Sams zegevierend gevoel had een deukje gekregen.

'Wie?' vroeg Jazz.

'Daniël Day-Lewis,' zei Sam, bijna walgend. 'Kun je je voorstellen dat Daniël Day-Lewis zo'n rol aanneemt? Nadat hij een Oscar voor My Left Footheeft gekregen?'

'Het is weer eens iets anders voor hem, dat is alles, Sam. Maak je niet druk. Beschouw het als een eer dat Milos Forman jou eerst vroeg.'

'Ja, gelijk heb je. Zo had ik het nog niet bekeken,' zei hij, in zijn schik met haar opvatting.

'Is je haar alweer aan het aangroeien?' informeerde ze bezorgd.

'Dikker dan ooit, gek, hè?'

'Deden de mensen anders tegen je toen je helemaal kaal was? Vriendelijker, minder geïntimideerd, zolang het duurde?'

'Nee, ze vonden het griezelig. Het is nu eenmaal zo dat mijn gezicht mijn instrument is. Om iets anders van je instrument te maken, moet je een nietszeggend gezicht hebben. Nou ja, het is misschien een rotbaan, maar iemand moet het doen. Het kon erger zijn, denk ik.'

'Ik hoop dat de opnamen een groot succes zijn, Sam,' zei Jazz en bedacht dat Daniël Day-Lewis zeker geen nietszeggend gezicht had, en toch maakte hij er met elke rol iets anders van.

'Ik zal je missen, maatje. Heel erg missen.'

'Ik jou ook.'

'Zie ik je nog als ik terugkom?'

'Natuurlijk, Sam. Veel plezier.'

Toen Jazz de hoorn neerlegde, wist ze dat ze Sam Butler nooit meer zou terugzien, behalve als vriend. De afstand had een toch al nooit erg solide basis voor hun appreciatie voor elkaar doen verdwijnen. Het was echt uit het oog, uit het hart - en daarmee was wel gebleken, dat het geen echte liefde was gev/eest. Nu Milos Forman hem maandenlang meenam naar Kiev, of een of ander grauw en somber oord, kon ze hem zonder enig hartzeer of berouw vergeten.

Ze keek eens op het klokje naast haar bed in de bekende kamer in de haciënda. Die ochtend had ze allerlei onverwachte telefoontjes gekregen en ze had zelf ook gebeld. En elke keer dat ze zich had willen aankleden voor een ontmoeting met haar zussen waarop ze zich nou niet direct verheugde, was ze weer gestoord.

Eerst was er een telefoontje gekomen van die mensen van Dieet Pepsie. Zodra Jazz bij zichzelf had besloten dat ze er nog helemaal niet aan toe was om weer aan het werk te gaan, had ze haar nieuwe vrienden gebeld en hun medegedeeld dat ze tot haar spijt van de opdracht moest afzien.