Dazzle(151)

'Jazz,' begon Valerie, 'zoals je weet is Jimmy hier al eens geweest en toen heeft hij vader bezocht om te zeggen dat hij in de aankoop van de ranch was geïnteresseerd. Omdat Jimmy en zijn vrouw, lady Georgina, beiden goede vrienden van mij en Fernanda zijn en nadat meneer White ons had verteld dat de ranch moest worden verkocht, dachten wij beiden eerst aan hem voordat we over vreemden gingen denken.'

'Dat begrijp ik, Valerie. Wat ik niet begrijp is de reden van al deze haast. Volgens meneer White kan er niets worden verkocht voordat het gerecht een definitieve beheerder aanstelt, en dat kan maanden duren. Vader is pas een paar wéken geleden gestorven.'

'Wat u zegt is inderdaad waar, mevrouw Kilkullen,' mengde sir John Maddox zich gladjes in het gesprek. Hij knikte, pauzeerde en keek even voor zich uit met een blik die een woordeloze eerbetuiging aan Mike Kilkullen voorstelde, een bevestiging van het door Jazz geleden verlies, en de noodzaak om nu tot de orde van de dag over te gaan.

'Het is echter zo,' ging sir John voort, 'dat er belangrijk voordeel kan worden behaald als u drieën in staat zou zijn zonder tijdverspilling tot overeenkomst te komen omtrent de toekomst van de ranch.'

'O ja?'

Wat hadden sommige Britse stemmen toch dat zo'n vertrouwen inboezemde, vroeg Jazz zich af. Deze beschaafde man beschikte over de aristocratische minzaamheid die ook sir John Gielgud en sir Ralph Richardson uitstraalden. Beiden volleerde acteurs.

'Ziet u, mevrouw Kilkullen, tijdens de periode van het beheer hebt u nog zeggenschap over het lot van de ranch.' Sir John boog zich enigszins voorover en wendde zich uitsluitend tot Jazz.

'U drieën, als zusters, kunt het gerecht vragen van het beheer af te zien. U kunt dan besluiten de ranch te verkopen aan degene die u persoonlijk hebt gekozen, iemand in wie u het volste vertrouwen hebt. Maar wanneer er eenmaal een definitieve beheerder is aangesteld, kan niemand zich van hem ontdoen, behalve - zoals de wet dat zegt - als er "redenen" voor bestaan en dat zou buitengewoon moeilijk en hoogst onwaarschijnlijk zijn. Met andere woorden, wat de definitieve beheerder ook verkiest te doen, of hóe lang hij daarvoor ook de tijd neemt, u bent dan geheel aan hem overgeleverd, als het ware aan zijn genade.'

'Bent u jurist, sir John?' vroeg Jazz.

'Inderdaad, advocaat, maar ik doe geen rechtszaken meer.' Hij glimlachte alsof hij zichzelf totaal wegcijferde.

'Sir John was jarenlang gouverneur van de kroonkolonie Hongkong,' zei Jimmy Rosemont. 'In die tijd stond hij aan het hoofd van de regering van de kolonie en ook aan het hoofd van de wetgevende macht in Hongkong. Nadat hij dat ambt heeft neergelegd, is hij een internationaal erkend expert geworden op het gebied van het gebruik en de ontwikkeling van land.'

'Bent u daarom hier, sir John? Om ons allen raad te geven over landgebruik?' vroeg Jazz. Het was een acteur geweest die Lincoln had vermoord, bedacht ze.

'Niet geheel en al, mevrouw Kilkullen, maar ten dele wel. Ik ben hier ook namens een groep mannen die ik al vijftien jaar ken. Zij vormen een consortium van de eigenaren van de grootste banken in Hongkong.'

'U treedt op voor een stelletje Chinese bankiers?'

'Inderdaad, mevrouw Kilkullen.'

'En die... cliënten... van u willen de ranch kopen?'

'Zo is het, mevrouw Kilkullen. In feite zou men kunnen stellen, zonder gevaar om te worden tegengesproken, dat zij de ranch liever zouden willen kopen dan welke andere kopers ter wereld ook. Ziet u, mijn vrienden de bankiers móeten hun geld uit Hongkong hebben voordat het grondgebied daar aan Communistisch China wordt teruggegeven. Aanstaande juni over zes jaar zal de overeenkomst volgens welke Hongkong aan Groot-Brittannië werd verpacht, aflopen. Mijn vrienden zijn bevreesd dat de communisten niet bereid zullen zijn tot 1997 te wachten. Ze komen tijd te kort, zoals u wel zult begrijpen, en daarom zijn zij bereid méér te betalen dan de marktwaarde is.'

'Neemt u me niet kwalijk dat ik u niet helemaal volg, sir John,' zei Jazz, 'maar ik heb begrepen dat nog maar een paar maanden geleden de heer Rosemont heeft geprobeerd zelf de ranch te kopen. Nu bent u hier, samen met meneer Rosemont, alleen vertegenwoordigt u bankiers uit Hongkong die datzelfde stuk grond willen hebben. Wat is er eigenlijk precies aan de hand?'

'Kom nou, Jazz,' zei Valerie, 'doe niet zo verontwaardigd over niets. Jimmy heeft vanaf het begin de Chinezen met raad en daad bijgestaan. Sir John is ook een van hun meest vertrouwde adviseurs. Jimmy heeft vader alleen nooit over de heren uit Hongkong verteld, omdat hij niet zover is kunnen komen. Het gesprek was al afgelopen voordat het was begonnen. Je weet hoe bruusk vader kon zijn als hij niet wilde luisteren.'

En zij wist hoe moeilijk Jazz zou gaan doen, dacht Valerie. Ze had de anderen al gewaarschuwd, maar niemand - afgezien van haar moeder - had kunnen geloven dat zo'n geweldige kans een tijdlang tegengehouden kon worden door één koppig meisje. Elke keer dat hun moeder had opgebeld om de situatie te bespreken, had ze er hen aan herinnerd dat Jazz er al jarenlang aan had gewerkt haar vaders hart te veroveren en ze had gezegd, dat ze er heel goed rekening mee moesten houden dat Jazz lastig zou worden. Het was inderdaad een feit dat zij beiden hun positie in het testament van hun vader te danken hadden aan het aandringen van hun moeder. Zij had er steeds weer op gestaan dat ze de nodige tijd verplicht op de ranch doorbrachten, elk jaar opnieuw. Wanneer hun moeder zei dat aan de Chinezen verkopen het beste was wat ze konden doen en dat ze Jimmy moesten vertrouwen, dan had ze vast gelijk. Dat had ze al dertig jaar lang.