Zonovergoten Romance & Italiaans Geluk(81)
‘Het heeft niets te betekenen, tesoro.’
Ze wendde zich tot Dino. ‘Weet jij wie je vader is?’
‘Si. Hij is papa!’
‘Nee, ik bedoelde… o,’ mompelde ze gefrustreerd. Ze sprong bijna uit haar vel toen Vincenzo zachtjes begon te grinniken.
Eindelijk stond hij op. Hij gaf de documenten aan zijn zoon. ‘Wil jij deze aan pastoor Rinaldo geven? We wachten hier op je.’
Dino knikte en ging ervandoor.
Toen hij uit het zicht verdwenen was, nam Vincenzo haar in zijn armen. ‘Goed. Ik vertel het je één keer en daarna hebben we het er niet meer over. Mijn vader is de laatste hertog van La Spezia.’
Ze knipperde met haar ogen. ‘Dus de Valsecchi’s zijn vroeger een beroemde familie geweest?’
‘Vroeger,’ herhaalde hij nadrukkelijk. ‘Tijdens mijn huwelijk met Mila heeft mijn vader de titel aan mij overgedragen omdat hij bang was dat hij kanker had. Die hele titel heeft me nooit iets kunnen schelen. Helaas lekte het nieuws uit naar de pers. Maar mijn vader genas. Na mijn scheiding met Mila onterfde hij me. Mijn titel werd me afgenomen. Dat is het hele verhaal.’
Ze schudde haar hoofd. ‘Dat kan onmogelijk het hele verhaal zijn. Wie was je moeder?’
Zwijgend keek hij haar aan. ‘De Antonello’s stammen uit een voormalig koninklijk geslacht in Ligurië.’
‘En Mila?’
‘Haar familie komt uit Florence en staat minder in aanzien. Al die titels betekenen echt niets, Irena.’
‘Maar je werd doodverklaard toen je van haar scheidde.’
Hij haalde zijn schouders op. ‘Nou ja, wat gebeurd is, is gebeurd.’
‘En vervolgens kom je mij tegen. Ik heb geen titel.’
‘Dat is juist zo fijn. Ik heb eindelijk gekregen wat mijn hart verlangde.’
Voordat ze hem kon vragen wat hij daarmee bedoelde, kwam Dino terughollen. Vincenzo tilde hem op en knuffelde hem, waarna vader en zoon iets uitwisselden in rad Italiaans. Wat Vincenzo hem ook verteld had, het resultaat was dat Dino een vreugdekreet slaakte.
Terwijl ze de kerk uit liepen, vertaalde hij hun gesprekje voor haar. ‘Ik heb hem gevraagd of hij zin had om met ons op huwelijksreis te gaan en hij zei ja. En verder wilde hij weten of we ver weg gingen, waarop ik hem heb verteld dat we het vliegtuig moeten nemen om er te komen.’
‘Heeft hij wel eens in een vliegtuig gezeten?’
‘Nee. Toen hij hoorde dat we naar Disneyland gaan, hoorde je hoe hij reageerde.’
‘Irena? Ben je verdrietig omdat we vandaag naar huis gaan?’ Dino zag er aanbiddelijk uit met zijn Indiana Jones-kostuum.
Vincenzo was naar de balie gelopen om de rekening te voldoen, waardoor ze even met zijn zoon alleen was. ‘Si, maar ik weet dat je mama popelt van ongeduld om je te zien. Ze zal weg zijn van de cadeautjes die je voor haar hebt gekocht.’
Tijdens de reis hadden ze ervoor gezorgd dat Dino Mila elke middag had kunnen bellen. Hun gesprekjes hadden niet lang geduurd, maar het horen van zijn moeders stem had waarschijnlijk voorkomen dat hij heimwee had gekregen, dacht Irena.
Het was bijna onvoorstelbaar hoeveel Italiaans ze de afgelopen twee weken had geleerd. Volgens Vincenzo zou ze de taal sneller leren als ze bij zijn zoon in de buurt was, en dat klopte inderdaad. ‘Kijk,’ zei ze tegen hem. ‘We hebben twee koffers moeten kopen om al je nieuwe kleren en souvenirs in te vervoeren!’
Lachend rende hij rond in zijn Indiana Jones-kostuum. Avonturenland had hij nog mooier gevonden dan Disneyland. Ze waren er acht keer geweest, maar zelfs de achtste keer had hij het nog niet aangedurfd om mee te doen aan de oerwoudcruise. Hoewel ze hem had verteld dat ze ook altijd zenuwachtig was op een boot, had hij toch niet de moed kunnen opbrengen om aan boord te gaan.
Vincenzo drukte een zoen in haar nek. ‘Bedankt voor je pogingen om hem te helpen.’
‘Misschien moet hij met iets kleins beginnen, zoals zwemmen in een zwembad. Zal ik samen met hem op zwemles gaan? Zou dat helpen?’
‘Misschien wel. Bij jou voelt hij zich veilig.’
‘Dat komt omdat ik van hem hou.’
‘Ja. Dat merkt hij. Je zult een volmaakte moeder worden. Die baby in je buik boft maar met je.’
Ze gaf hem een zoen op zijn wang. ‘Hij of zij boft ook met jou.’
Hotel Disneyland was hun uitvalsbasis geweest. Dino had samen met zijn vader op een kamer geslapen, en zij in de kamer ernaast. Dat besluit hadden ze tijdens de heenreis genomen. Na de bruiloft moest Dino langzaam wennen aan de grote plaats die ze innam in zijn vaders leven.
De vlucht naar Milaan verliep voorspoedig. De afgelopen twee weken waren voorbijgevlogen. Irena vond het moeilijk om Dino achter te laten. Ze hadden besloten dat ze aan boord van het vliegtuig zou blijven terwijl Vincenzo zijn zoon bij zijn moeder afleverde. Daarna zouden ze doorvliegen naar Genua.