Zonovergoten Romance & Italiaans Geluk(84)

Ze was verbijsterd. ‘Wat een afschuwelijke geschiedenis.’

‘Met onze baby op komst was het een verschrikkelijke tijd. Ik was vaak op zakenreis, maar toen Dino geboren werd, was het openlijk oorlog tussen Mila en mij. Ik vertelde je al eerder dat ze niet wilde dat ik ook maar iets met hem te maken had. Daarom besloot ik van haar te scheiden. De rest weet je. Het ergste was nog de omgangsregeling, waardoor ik mijn zoon nog maar heel weinig kon zien.’

Verdwaasd staarde ze hem aan. ‘Waar woonde je toen?’

‘In een van onze kleine familiepaleizen die uitkijken over het water in La Spezia. Na de scheiding bleef Mila er wonen.’

‘En je vader?’

‘Ook in een van de paleizen van de familie, samen met zijn tweede vrouw. Daar heb ik in mijn jeugd gewoond. Het staat een eindje verder op de heuvel’.

‘Ik dacht dat Mila terug was gegaan naar Florence?’

‘Ze woonde op twee plekken tegelijk, maar op de momenten dat ik Dino mocht bezoeken, speelde ze het altijd klaar om in Florence te zijn. Om me te pesten, heb ik wel eens gedacht. En het me zo moeilijk mogelijk te maken. Tegenwoordig verdeelt ze haar tijd tussen Florence, La Spezia en Milaan. En nog steeds moet ik een heel eind reizen als het tijd is om mijn zoon te bezoeken. Maar daar zit ik niet mee.’

‘Waarom ben je in Riomaggiore gaan wonen?’

‘Het bedrijf Valsecchi bezit een paar honderd huizen en appartementen in Cinque Terre, die allemaal worden verhuurd. Ik besloot de flat te nemen waar ik nu woon, omdat ik hem mooi vond. Bovendien is hij vlak bij de fabriek in La Spezia waar ik werk. Antonello’s maakte deel uit van mijn moeders bruidsschat toen ze met mijn vader trouwde.’

Het waarschuwingslichtje dat ze hun veiligheidsriemen moesten vastmaken, floepte weer aan. Over een paar minuten zouden ze aankomen in Genua.

‘Je hebt gelijk,’ mompelde ze terwijl ze haar gordel vastmaakte. ‘Je familie zit gecompliceerd in elkaar.’ Ze streek haar haar naar achteren. ‘Vincenzo? Waarom heb je de gedeelde voogdij over Dino gekregen door met me te trouwen?’

Hij had de vraag verwacht, maar hij had gehoopt dat ze hem die pas later had gesteld. ‘Dat zal ik je zeggen wanneer we in de auto zitten. Zo te zien ben je doodmoe. Je mooie ogen vallen telkens dicht.’

Ze bloosde.

Hij wist dat zijn vrouw, met wie hij de huwelijksnacht nog moest beleven, recht had op de waarheid. Hun huwelijk was misschien een verstandshuwelijk, maar hij verlangde ernaar er een echt huwelijk van te maken. Toch wilde hij pas de liefde met haar bedrijven nadat ze bij de specialist was geweest en dat zou de volgende dag gebeuren. Als seks het leven van de baby in gevaar kon brengen, dan zou hij wachten totdat het niet meer riskant was. Per slot van rekening had hij gekregen wat hij wilde hebben.

Het was halfelf in de ochtend toen hij een limo bestelde om hen naar zijn auto te rijden. Toen hij hun bagage naar de Fiat had overgeheveld, was Irena met haar hoofd tegen het portier in slaap gevallen. Bij thuiskomst droeg hij zijn uitgeputte, kersverse echtgenote naar de slaapkamer van zijn zoon. Hij trok haar schoenen uit en legde een dunne deken over haar heen, opgelucht dat hun gesprek was uitgesteld tot de volgende dag. Tevreden omdat ze sliep, liep hij terug naar de auto om hun bagage te halen.

Nadat hij de voordeur op slot had gedaan en de lichten had uitgeknipt, ging hij naar zijn eigen slaapkamer. Helaas moest hij nog een telefoontje plegen. Hij had beloofd te bellen zodra hij terug was van zijn huwelijksreis. Dat was tenminste de afspraak die hij met zijn vader had gemaakt. Met een zucht haalde hij zijn mobiel uit zijn jaszak en toetste het nummer in.

‘Hallo Vincenzo. Je bent dus weer thuis.’

‘Si, papa.’

‘Hoe gaat het met mijn kleine Dino?’

‘Hij heeft genoten van alle avonturen die we hebben beleefd.’

‘Neem je vrouw morgen mee naar het palazzo. Silviana en ik hebben alles in gereedheid gebracht. Jullie kunnen er zo intrekken.’

Het was alsof zich een band om Vincenzo’s borst sloot. Opeens kostte het hem moeite om adem te halen. ‘Morgen neem ik haar mee naar kantoor. Ik heb liever dat haar eerste ontmoeting met u plaatsvindt op de plek waar ik ga werken. Ik wil haar rondleiden en haar aan iedereen voorstellen. Geef ons nog twee weken de tijd, hier in de flat. Daarna verhuizen we. Ik heb sinds de bruiloft nog niet de gelegenheid gehad om met haar samen te zijn, papa.’

‘Ben je zo verliefd?’

Mijn vader heeft geen idee, dacht hij. ‘Ik wist vanaf de eerste keer dat ik haar op kantoor zag dat ze mijn zielsverwante was.’ En zijn liefde en sympathie voor haar waren sindsdien alleen maar toegenomen. Zozeer dat ze aan het eind van haar zakenreis naar Italië de liefde hadden bedreven met een passie die hem naar adem had doen snakken. Het waren magische uren geweest.