Zonovergoten Romance & Italiaans Geluk(82)

‘Tot volgende week woensdag. Dan mag je bij ons blijven slapen.’ Vincenzo had de nieuwe omgangsregeling erdoor gekregen: elke woensdagavond, drie weekends per maand, acht weken in de zomer en onbeperkt bellen.

Dino’s ogen vulden zich met tranen, maar hij hield zich groot. ‘Dan breng ik mijn nieuwe Indiana Jones-kostuum mee.’

‘Leuk. En dit keer zal ik niet in de slangenkuil vallen.’

Zijn zoon giechelde, maar er rolde toch een verdwaalde traan over zijn wang.

‘Ik zal je missen, Dino,’ zei Irena. ‘Volgende week mag je me weer overhoren. Ik hoop dat ik dan nog meer Italiaanse woorden ken dan nu. Afgesproken?’

‘We moeten gaan, jongen,’ drong zijn vader aan.

Bij Dino’s vertrek kreeg Irena het zelf ook te kwaad. Ze haalde haar mobiel uit haar jaszak. Het zou goed zijn om even afleiding te zoeken en niet meer met haar eigen besognes bezig te zijn. Ze zou Deline bellen. Nu haar vriendin ook in verwachting was, hadden ze nog meer gespreksstof dan anders.

‘Hè, hè,’ riep Deline uit toen ze had opgenomen. ‘Dat werd tijd! Het is al een week geleden dat je me voor het laatst gebeld hebt. Ben je nog op huwelijksreis?’

‘Ja, maar het zit er bijna op. Ik zit te wachten in het vliegtuig totdat Vincenzo Dino naar zijn moeder heeft gebracht. Als hij terug is, vliegen we naar Genua.’ Op de achtergrond hoorde ze kinderen lachen en schreeuwen. ‘Waar ben je?’

‘Op Milos. Leon heeft een snipperdag genomen. Morgenochtend gaan we weer terug. De hele familie heeft zich verzameld rond het zwembad.’

‘Dan kun je dus niet ongestoord praten.’

‘Juist wel. Leon spartelt rond in het water, dus die kan me niet horen.’

‘Jullie hadden het allebei nodig om er even tussenuit te gaan. Hoe gaat het tussen jullie?’

‘Geloof het of niet, stukken beter. En hoe is het met jou en Vincenzo?’

‘We hebben een heerlijke tijd met Dino gehad.’

‘Ja, dat snap ik, maar ik heb het over jullie twee, als je begrijpt wat ik bedoel…’

Irena haalde diep adem. ‘We hebben nog niet echt een huwelijksnacht gehad. Op dit moment is Dino’s welzijn het belangrijkst.’

‘Je hebt een stiefzoon gekregen. Dat is een grote verantwoordelijkheid.’

‘Klopt, maar het is een schatje. Ik zou niet meer van hem kunnen houden als hij mijn eigen zoon was.’

‘Dat geloof ik graag.’ Er viel een stilte. ‘En heb je nog nagedacht over de nieuwe baby? Andreas is nog niet terug van zijn huwelijksreis. Volgens Leon zal dat zeker nog een paar dagen duren.’

Irena boog haar hoofd. ‘Morgen heb ik een afspraak met mijn nieuwe gynaecoloog. Ze gaat bloed afnemen om een paar dingen te onderzoeken. Pas over twee weken kunnen ze die cellen afnemen. Als het kind van Andreas blijkt te zijn, breng ik hem meteen op de hoogte. Ik wil niet te veel bij dat scenario stilstaan, maar als het zo blijkt te zijn, hoop ik dat Leon me wil helpen. Hij heeft een goede band met Andreas. Hoewel… als je denkt dat het te belastend voor hem zal zijn…’

‘Nee, hij heeft hetzelfde doorgemaakt als jij. Als er iemand is die uit ervaring kan praten, is hij het wel.’

Irena verstevigde haar greep op de telefoon. ‘Ik maak me zo ongerust over Vincenzo, Deline. Hij heeft het er wel niet vaak over, maar volgens mijn hoopt hij dat de baby van hem is. Je begrijpt dat ik dat ook met heel mijn hart hoop, maar we moeten de realiteit onder ogen zien.’

‘Ik bewonder je om de eerlijkheid en de discretie waarmee je met deze situatie omgaat. Je bent nu getrouwd met een opwindende man die dol op je is. Vind je hem trouwens nog steeds opwindend?’

‘Je hebt geen idee.’ Het was heerlijk om zo met haar vriendin te kunnen praten, dacht ze, hoewel ze haar eigenlijk nog veel meer te vertellen had. Bijvoorbeeld over Vincenzo’s familie, waarover hij zo gesloten bleef als een oester. Wanneer zou hij haar eindelijk vertellen waarom hij die illustere erfenis aan zijn neus voorbij had laten gaan en waarom hij zoveel moeite had om daarover te praten, vroeg ze zich af. ‘Hij is zo lief voor me. Ik zou nog uren over hem kunnen doorgaan, maar ik hang op, want ik verwacht hem elk moment terug. Dank je wel dat je naar me hebt geluisterd. Je bent de beste vriendin die er bestaat.’

‘Zo denk ik ook over jou.’





Hoofdstuk 6





Hij ging aan boord en vertelde de captain dat ze konden vertrekken.

Irena zat met haar ogen dicht in een comfortabele stoel. In haar gele mantelpakje zag ze er zelfs na hun lange vliegreis nog fris uit. Ze had een uitstekende smaak op het gebied van kleding en mode. De Californische zon had haar huid een gezonde gloed gegeven, maar dat laatste kon ook met haar zwangerschap te maken hebben.