Zonovergoten Romance & Italiaans Geluk(6)
‘Waarom niet?’
‘Omdat jij nog in leven bent. Volgens de wet kunnen ze niet geadopteerd worden zolang jij je ouderlijke rechten niet opgeeft. Eerlijk gezegd wilde Thea niet dat je het ooit te weten kwam.’
Hij haalde zijn schouders op. ‘Als het niet om geld is, waarom heb je ze dan niet heimelijk laten verdwijnen zonder je om de wet te bekommeren?’
Ze keek hem aan. ‘Omdat ik van plan ben hen zelf te adopteren. Voor ik ze mee terugneem naar Virginia, wil ik zeker weten dat jij ze niet zult claimen. Per slot van rekening heb je daar het recht toe. Als hun tante heb ik dat niet.’
De tranen prikten achter haar oogleden maar ze hield ze in. ‘Wat de tweeling betreft, ze hebben het recht bij hun vader te zijn. Als je hen wilt, moet ik me daarbij neerleggen, daarom ben ik hier. Als je hen niet wilt, vertel ik alles aan mijn ouders en gaan we van daaruit verder.’
De lucht leek elektrisch geladen. ‘Als je me de waarheid hebt verteld, dan ben je er een van een uitstervend ras.’
Zijn cynische opmerking zei genoeg. Zonder enige wroeging gebruikte hij vrouwen. Rand en hij hadden veel gemeen. Toch verdacht ze Mr. Simonides ervan dat hij niet erg gek was op vrouwen.
‘Later, als ze oud genoeg zijn om het te begrijpen, zou ik hen niet onder ogen durven komen als ik niet kon zeggen dat ik alles had gedaan om hen met jou te herenigen.’
Zijn donkere ogen zochten de hare en de spanning steeg. ‘Waarom Virginia, je ouders wonen toch op Kreta?’
‘In Virginia is mijn leven, Mr. Simonides. Net als jij heb ik ook een carrière die belangrijk voor me is. Momenteel ligt het werk van mijn ouders hier op Kreta. Mijn vader heeft altijd banden gehad met de Griekse regering. Elke keer dat ze overgeplaatst worden, zoek ik hen op maar ik woon in ons huis in Virginia.’
‘Hoelang ben je al hier?’
‘Ik ben een maand voor de geboorte van de kinderen gekomen. Ze zijn nu drie maanden.’
‘Wat doe je met ze overdag?’
‘Tussen het slapen door ga ik met ze wandelen.’
‘Waarheen?’
‘Naar verschillende plekjes. Vlak bij het consulaat is een parkje met een fontein en banken, daar ga ik soms heen.’
‘Laten we elkaar daar morgen dan ontmoeten, om een uur of drie. Bel me op mijn mobiel als er iets tussenkomt, dan maken we een andere afspraak.’
‘Dat is goed,’ stemde ze in.
‘Mooi.’ Hij schreef een nummer op zijn visitekaartje en gaf het haar. Daarna haalde hij zijn mobieltje uit zijn zak en vroeg Stavros om te komen.
Even later verscheen hij. ‘Gaat u mee, Ms. Turner, dan wijs ik u uw hut.’
‘Dank je.’ Ze stond op en wilde de envelop pakken maar Andreas was haar te snel af.
‘Die krijg je later wel terug. Hopelijk kun je slapen, de zee is kalm vanavond.’
Bij de deur bleef ze staan. ‘Dank je dat je me die twee minuten hebt gegeven. Je secretaresse zei dat je al weg had moeten zijn. Het spijt me als ik je plannen voor vanavond in de war heb gestuurd.’
Zachtjes antwoordde hij: ‘Een zaak van leven en dood kan niet wachten. Je kunt met een gerust geweten gaan slapen. Kalinihta, Gabi Turner.’
Ze voelde zijn attractieve, diepe stem tot in haar maag. ‘Kalinihta.’
Toen Stavros en Gabi weg waren, pakte Andreas zijn mobieltje om voor de tweede keer die avond Irena te bellen.
‘Liefste?’ antwoordde ze. ‘Ik hoopte al dat je zou bellen.’
‘Sorry voor vanavond,’ viel hij met de deur in huis. ‘Ik heb al verteld dat er een noodgeval is waardoor we niet naar dat familiefeestje op Milos kunnen.’
‘Maar nu ben je vrij. Ben je nog van plan om te komen?’
Hij kneep in de telefoon. ‘Ik kan niet.’
‘Dat klinkt serieus. Er is iets goed mis, hè?’
‘Ja,’ zei hij met schorre stem. De afgelopen uren waren een schok voor hem geweest.
‘Wil je het me niet vertellen?’
‘Jawel, maar nu nog niet.’ Hij kneep zijn ogen dicht. Er was geen juist moment, niet hiervoor.
‘Dat betekent dat je er eerst met Leon over wilt praten.’
Wat had ze gezegd?
‘Aan je zwijgen te oordelen begrijp ik dat ik dat beter niet had kunnen zeggen. Sorry. Al zolang we elkaar kennen, weet ik dat je altijd eerst met hem wilt praten voor je het er met iemand anders over hebt. Het was gewoon een opmerking, geen kritiek.’
Wat ze zei was waar. Wat betekende dat voor de toekomst? Maar nu had hij geen tijd om de gevolgen te analyseren. ‘Je hoeft geen excuses te maken, Irena. Ik bel je morgen.’
‘Wat je ook dwarszit, vergeet niet dat ik er voor je ben.’
‘Alsof ik dat zou kunnen vergeten.’
‘S’agapo, Andreas.’
In de zes maanden dat ze bij elkaar waren, had hij geleerd van haar te houden. Voor de komst van Gabi Turner was hij van plan geweest Irena ten huwelijk te vragen. Het werd hoog tijd dat hij zich settelde. Hij had haar vanavond tijdens het feestje willen vragen.