Zonovergoten Romance & Italiaans Geluk(4)

Zodra ze de kamer binnen kwam, zag ze het rode knipperlichtje op de telefoon. Had haar moeder een boodschap achtergelaten in plaats van haar op haar mobieltje te bellen? Of was het iemand anders?

Opgewonden en nieuwsgierig tegelijk pakte ze de hoorn.

‘Er staat een limo op u te wachten voor het hotel, Ms. Turner. Hij wacht daar tot halfnegen vanavond.’ Het was tien over acht. ‘Als u dan niet met uw bagage naar beneden bent gekomen, ga ik ervan uit dat het toch geen zaak van leven en dood is. Uw hotelrekening is al betaald.’

Ze had het gevoel dat ze in een spannende film meespeelde. Hij had haar laten volgen. De fabelachtig rijke Mr. Simonides verkeerde in een geheimzinnige wereld met bodyguards die niet alleen zijn veiligheid maar ook zijn privacy moesten bewaken.

Op paparazzi zat hij niet te wachten, zeker niet als een onbekende als Gabi opdook. Haar komst herinnerde hem aan de consequenties van een nacht plezier die hij zich niet eens meer herinnerde omdat iedereen op het jacht te veel had gedronken.

Thea had haar toevertrouwd dat hij een tot leven gekomen, Griekse God was. In tegenstelling tot Gabi die de lengte en de rondingen van haar moeder had geërfd, was Thea lang en slank geweest. Ze had elke jongen kunnen krijgen die ze wilde.

Alle mannen waren voor haar gevallen, zelfs de vrijgezelle playboy Andreas Simonides zoals hij in de pers werd beschreven, nu hoofd van het Simonides-imperium. Toen hij Thea had verkozen boven de andere vrouwen aan boord en in een hut met haar begon te vrijen, was ze in een zwak moment voor hem gezwicht.

Op het feestje om haar scheiding te vieren was ze zwanger geworden en dat had uiteindelijk tot haar dood geleid. Diep tragisch…

Gabi kon zich niet voorstellen dat Mr. Simonides haar zusje vergeten was maar als hij op Rand leek, dan waren er vele mooie vrouwen in zijn leven geweest. De zusjes wisten dat ze slechts deel uitmaakten van een horde bewonderaars. Dat hij vader was geworden van een tweeling moest een enorme schok zijn.

Er restte haar slechts een paar minuten om zich op te frissen, haar tas te pakken, en naar de lobby te gaan. Alles moest snel gaan want ze had slechts één nacht in Athene gepland en ze had maar één stel kleren bij zich.

Ze zag de limo met de donkere ramen maar er stond een andere chauffeur naast. Hij moest haar natuurlijk naar een geheime plek brengen waar Mr. Simonides op haar wachtte.

‘Goedenavond, Ms. Turner.’ Hij deed de kofferbak open. ‘Ik zal u naar Kyrie Simonides brengen.’

‘Dank je.’

Even later reden ze door het drukke verkeer van de oude Turkse wijk van Athene. Weer had ze het gevoel dat ze in een film speelde maar dit keer was het anders want ze had de moed naar een volslagen vreemde te gaan die bovendien alle macht in handen had.

De avond viel. Niemand wist waar ze was. Als ze verdween, zou haar familie geen flauw idee hebben wat er met haar was gebeurd. Ze moest er niet aan denken hoeveel verdriet ze zouden hebben. Nu was het te laat om zich terug te trekken uit de mogelijk gevaarlijke situatie die ze had geschapen.

Wat wilde ze eigenlijk bereiken? Als een feestende vrijgezel die gedachteloos met vrouwen sliep niet bereid was zijn levensstijl op te geven, zou hij geen goede vader zijn. De tweeling verdiende beter maar ze kon niet met hen terug naar Virginia zonder eerst hun vader te laten weten dat hij vader was. Zou hij een rol willen spelen in hun leventjes?

Als hij zijn kinderen claimde, moest hij hen in zijn huis en in zijn leven toelaten… er voor hen zijn, hen zijn naam geven.

Dat zou vast niet gebeuren. Daarover maakte ze zich geen illusies. Hij dacht natuurlijk dat ze geld van hem wilde en was bereid haar af te kopen. Zodra hij had ontdekt dat ze geen geld wilde, zou ze met haar kostbare schatten terugvliegen naar de Verenigde Staten.

Voor Thea stierf, had ze Gabi gevraagd de tweeling door een Grieks echtpaar te laten adopteren. Ze wilde dat ze een Griekse opvoeding kregen. De zusjes realiseerden zich dat het voor hun ouders een onmogelijke taak was de verantwoordelijkheid voor de opvoeding van de tweeling op zich te nemen. Gabi had het haar zusje moeten beloven.

Na haar dood besefte Gabi dat ze die belofte niet kon houden. De biologische vader van de tweeling was nog in leven. Zonder zijn toestemming konden ze niet worden geadopteerd.

Verder was ze in de afgelopen drie maanden van hen gaan houden en ze wilde hen niet meer afstaan. Ze mocht dan geen Griekse zijn, ze had al jong Grieks geleerd. Omdat ze tweetalig was, kon ze Grieks met hen praten. Bij haar zouden ze een veilig thuis vinden. Niemand behalve hun vader zou hen bij haar weg kunnen halen.

Het portier ging open. ‘Ms. Turner?’ zei de chauffeur. ‘Als u me wilt volgen.’

Ze stapte uit. Ze had niet gemerkt dat ze al in de haven van Piraeus waren gearriveerd. Met haar tas in zijn hand liep hij naar een glanzend wit jacht van minstens twaalf meter lang dat iets verderop aan de pier lag.