Zonovergoten Romance & Italiaans Geluk(3)

Dat hij een limo stuurde, betekende misschien dat hij haar terug wilde zien maar hij moest discreet zijn. Met zijn geld en macht, om nog maar te zwijgen over zijn uiterlijk, had hij wel geleerd hoe hij vroegere liaisons geheim moest houden.

‘Dank je. Kun je me afzetten bij het Amazon Hotel?’ Ze had dat hotel met opzet gekozen omdat het in het hart van de Plaza vlak bij het Simonides-gebouw lag.

Hij knikte en hielp haar instappen.

Voor ze naar Mr. Simonides ging, had ze haar ouders verteld dat een van haar collega’s uit Alexandria, Virginia, op bezoek was in Athene en dat ze samen de stad gingen bekijken. Ze voelde zich vreselijk dat ze tegen hen had gelogen maar ze durfde hun niet te vertellen wat ze werkelijk van plan was.

Tot de vijfde maand van Thea’s zwangerschap, toen ze ernstige hartproblemen kreeg, had Gabi de naam van de vader van de baby’s niet eens geweten. Toen duidelijk werd dat Thea het misschien niet zou overleven, had ze tegen Gabi gezegd thuis in haar sieradendoosje te kijken en haar de envelop te brengen die erin zat.

In het ziekenhuis had ze hem van Thea open moeten maken. Één blik was genoeg en ze slaakte een kreet toen ze besefte wie de man was. ‘Dit is alles wat ik over hem heb. We hadden allebei te veel gedronken, net als iedereen aan boord,’ zei Thea zacht. ‘Het was net een vage film.’

Gabi kreunde zacht.

‘Voor hem betekende het niets. Hij wist niet eens hoe ik heette. Ik schaam me dat het gebeurd is en eigenlijk zou hij niet hoeven betalen voor iets wat net zo goed mijn schuld was als de zijne. Ik wilde je hem laten zien zodat je weet welke genen de kinderen hebben geërfd maar beloof me dat je alles zult vergeten.’

Gabi begreep wat Thea voelde en ze had haar wensen gehonoreerd. Nieuws dat gerelateerd was aan de familie Simonides en de nietsvermoedende vader zou misbruikt worden. Bovendien wilde ze haar ouders, die net de dochter uit het eerste huwelijk van haar vader hadden verloren, verder verdriet besparen.

Ze was diep in gedachten toen het portier van de auto openging. Verbaasd dat ze er al waren stapte ze uit.

‘Bedank je werkgever namens mij.’

‘Dat zal ik doen.’

Ze haastte zich naar binnen om een kleinigheid te eten voor ze naar haar kamer ging. Wat Mr. Simonides ook van plan was, het was aan hem om te bepalen wanneer hun volgende gesprek plaats zou vinden. Als er tenminste een volgend gesprek kwam…

Hopelijk wilde hij voor morgen een afspraak maken want daarna vloog ze terug naar Heraklion op Kreta, naar haar familie. Naast hun verdriet hadden ze hun handen vol aan de tweeling die zes weken te vroeg was geboren.

Toen duidelijk werd dat Thea problemen had, had Gabi onbetaald verlof genomen van het pr-bureau in Virginia om naar Heraklion te vliegen. Sindsdien zorgde ze voor de baby’s want de veeleisende, diplomatieke taken van haar ouders maakten het hen onmogelijk om dat zonder fulltime hulp voor de tweeling te doen.

Dat was vier maanden geleden en Gabi’s baan als manager was tijdelijk overgenomen door iemand anders bij Hewitt en Wilson. Nu moest ze een belangrijke beslissing nemen. Als Mr. Simonides zijn kinderen opeiste, wilde zij zo spoedig mogelijk terug naar haar werk in Virginia.

Haar directe baas was gepromoveerd tot regiomanager en had haar een hint gegeven dat haar ook een belangrijke promotie te wachten stond. Als ze haar carrière verder wilde uitbouwen, moest ze terug. Het enige wat belangrijker was, was moeder worden van Thea’s kinderen. Als ze daarvoor koos, moest ze haar carrière bij het pr-bureau opgeven tot de kinderen naar school gingen.

Vijf jaar geleden was ze in de steek gelaten door de Texaanse olieboer Rand McCallister. Ze was niet van plan ooit te trouwen of kinderen te krijgen maar als de biologische vader van de tweeling hen afwees, zou zij hen opvoeden. Tenslotte waren ze familie. Dan wilde ze terug naar Virginia om hen te laten opgroeien in een bekende omgeving.

Het familiehuis in Virginia was een perfecte plek. Het lag in een bewaakte, omheinde wijk met andere diplomatenfamilies waarvan sommigen ook kleine kinderen hadden. Gabi had altijd bij haar ouders gewoond als ze tenminste niet in Griekenland waren gedetacheerd. Het huis was eigendom van haar vader dus ze hoefde geen hypotheek af te betalen.

Met haar spaargeld en wat hulp van haar vader kon ze thuis blijven tot ze naar school gingen en dan haar carrière weer oppakken. Ze hield van de tweeling alsof het haar eigen kinderen waren.

Zo te zien was Mr. Simonides niet in de kinderen geïnteresseerd, hij had er alleen voor gezorgd dat ze werd teruggebracht naar haar hotel. Volgende week vloog ze met de tweeling terug naar Virginia.

Na een snelle hap ging ze naar haar kamer op de vierde etage. Haar moeder zou meevliegen naar Amerika om haar te helpen zich te installeren en daarna terugkeren naar Kreta. Het consulaat was geen plek voor twee pasgeboren baby’s. Haar ouders zouden het nooit toegeven maar de situatie was uit de hand gelopen.