Zoete overgave(34)

Anders ik wel.

Ze liepen een grotere kamer binnen waar een aantal mensen zittend of staand met elkaar in gesprek was. Het leek alsof er een feestje gaande was, maar het was geen woeste, luide partij. Dit was meer een elegante bijeenkomst met een gedempt geroezemoes. Op de achtergrond klonk serene pianomuziek, en een ober liep tussen de gasten om hen van drankjes en hapjes te voorzien. Enkele mensen glimlachten naar Damon, maar niemand benaderde hem.

‘Dit is de grote ontmoetingskamer. Over het algemeen de eerste halte voor iedereen die The House bezoekt. Hier zoeken mensen een rustig hoekje op, voor ander vermaak gaan ze naar boven. Het draait niet altijd om seks of om het spelen. Veel van onze leden komen hier gewoon om met geestverwanten te praten en zo een gezellige avond met hen door te brengen.’

Ze liepen de kamer rond, en Faith probeerde niet al te erg naar de anderen te staren. Zij waren op hun beurt zeker zo beleefd om niet naar haar te staren. Maar toch, ze kon het niet laten af en toe snel te gluren.

Het was een interessante groep mensen. Sommigen waren heel deftig gekleed terwijl anderen er veel nonchalanter bijliepen in T-shirt, spijkerbroek en gympen. Ze was blij dat ze voor een middenweg had gekozen tussen supernonchalant en ontzettend chic.

Tot haar opluchting waren er nergens leren sekspakjes te bespeuren, iets wat ze tot haar schaamte wel had verwacht. De leden zagen er heel gewoon uit, normaal zelfs.

Misschien had ze onbewust kopieën verwacht van de extremen die ze op internet was tegengekomen, maar die waren hier duidelijk niet te vinden.

Damon raakte haar arm aan en ze keek hem aan.

‘Klaar om verder te gaan?’ vroeg hij.

Ze knikte.

Ze verlieten de kamer en liepen door de gang naar een kleinere, en meer intieme bijeenkomst. Hier zaten de mensen vooral in hechte groepjes bij elkaar. Twee mannen zaten naast elkaar op een loveseat terwijl een vrouw bij een van hen op schoot zat en met hen beiden een gesprek voerde. De een liet langzaam zijn hand over haar been heen en weer glijden, en de ander had zijn handen losjes om haar heupen liggen. Faith kreeg het warm. Het was duidelijk dat de mooie vrouw van beide mannen alle aandacht kreeg. Er krulde een tevreden glimlach om haar lippen.

Faith werd zo betoverd door dit beeld dat ze zich moest dwingen haar blik af te wenden om naar de andere mensen in de kamer te kijken.

Een paar meter verderop stond een grote man. Hij zag Damon en er verscheen een brede glimlach op zijn gezicht. Hij zwaaide en gebaarde hen naar hem toe te komen.

Faith raakte even in paniek toen Damon op hem af liep. Hij keek haar met een geruststellende glimlach aan. ‘Het is oké,’ mompelde hij.

Ze liepen naar de man toe die Faith met openlijke interesse bestudeerde. Hij was ouder. Niet oud, maar ouder dan Faith. Ze schatte dat hij halverwege de dertig was.

‘Damon, goed je te zien,’ zei de man, en hij stak zijn hand uit.

Damon glimlachte terug en schudde hem de hand. ‘Tony, ook goed jou te zien.’ Hij keek even naar Faith. ‘Faith, dit is Tony. Tony, Faith. Ze is vanavond mijn speciale gast.’

Faith huiverde toen Tony haar nauwlettend bestudeerde. Hij stak langzaam zijn hand uit. ‘Het is erg aangenaam je te ontmoeten, Faith.’

Toen ze zijn hand vastpakte, schudde hij die van haar niet. Hij bracht die in plaats daarvan naar zijn lippen en drukte er een kus op. Haar wangen gloeiden als een idioot.

Tony lachte verrukt en liet haar hand los. ‘Ik ben dol op een vrouw die bloost.’

‘We zullen je niet ophouden,’ zei Damon. ‘Ik moet de rondleiding afmaken.’

‘Erg prettig kennis te maken, Faith. Ik hoop echt dat ik je nog eens zie,’ zei Tony zacht.

Ze kreeg kippenvel van de overduidelijk verleidelijke uitnodiging, vlinders in haar buik zelfs, en ze was dankbaar dat Damon haar met zich mee trok. Ze hield zijn arm wat steviger vast toen hij haar naar de trap leidde. Ze kwamen onderweg langs twee andere kamers waar mensen in kleine groepjes bij elkaar waren.

‘Klaar?’ vroeg hij onder aan de trap.

Ze ademde diep in om haar zenuwen de kop in te drukken. ‘Klaar.’ Hij glimlachte en ze liepen samen de trap op. Eenmaal boven zag ze tot haar verrassing een gesloten deur.

Damon pakte de deurknop vast. ‘De muren zijn hier geluiddicht zodat er zo min mogelijk afleidingen zijn.’ Hij duwde de deur open.

Ze hoorde het geroezemoes van stemmen. Ze probeerde alles te horen terwijl ze door de gang liepen. Ze kwamen langs een aantal gesloten deuren. Dit waren vast die privéruimtes waar Damon over had verteld. Ze zou maar wat graag willen weten wat er achter die gesloten deuren gebeurde.

Wat verderop in de gang hoorde ze andere geluiden. Intrigerende geluiden. Er werd naar adem gesnakt, gekreund, er klonk een kletsend geluid, als dat van huid tegen huid. Die geluiden werden harder tot ze in de deuropening van een grote gemeenschappelijke zaal bleven staan. De kamer was in verschillende ruimtes opgedeeld met behulp van allerlei meubelstukken, en de inrichting was ook telkens anders.