Zoete overgave(32)
Micah vernauwde zijn ogen en fronste zijn wenkbrauwen. ‘Wat is er verdomme gaande tussen jou en Faith?’
Gray zuchtte diep. Ze verspilden hier waardevolle tijd. ‘Er is niets aan de hand. Ik was gewoon bezorgd toen ik erachter kwam waar ze naartoe ging. Ik denk niet dat ze weet wat ze zich op de hals haalt. Ik wil niet dat ze wordt gekwetst.’
‘Daar zijn we het dan over eens,’ zei Micah. ‘Ga jij maar. Je weet waar het is?’
Gray knikte.
‘Prima. Ik zorg wel dat je er binnen komt. Ik ben bevriend met de eigenaar.’
Gray draaide zich zonder verder iets te zeggen om en ging snel terug naar zijn truck. Hij voelde zich een beetje belachelijk omdat hij er zo’n heisa van had gemaakt, maar hij had het gevoel dat Faith niet wist waar ze aan begonnen was.
14
Faith kwam tot stilstand voor de poort, liet haar raampje zakken en leunde iets naar buiten om op het knopje van het beveiligingskastje te duwen.
‘Waarmee kan ik u van dienst zijn?’ vroeg een beleefde stem.
Ze ademde nerveus in. ‘Ik heb een afspraak. Mijn naam is Faith Malone.’
‘Komt u verder, mevrouw Malone.’
De poort zwaaide langzaam open en ze reed verder over de oprit, naar het grote huis op de heuvel. Eenmaal bij het huis zag ze een afgeschermde parkeerplaats die niet zichtbaar was vanaf de weg. Een hoge stenen muur, bedekt met klimop, scheidde de parkeerplaats af van het uitgestrekte gazon. Ze reed om de muur heen en parkeerde haar auto naast een chique Mercedes. Ze stapte uit, bekeek de ontzettend dure auto’s om haar heen en keek nog eens aarzelend naar haar armoedige Honda.
Wat voor mensen kwamen hier samen? Waren het allemaal rijke, afgestompte types op zoek naar vluchtig genot? ‘Er gaat niets boven vooroordelen,’ mompelde ze terwijl ze naar de dubbele houten voordeur liep. Voor ze naar de deurklopper kon reiken zwaaide een van de deuren open, en stond ze oog in oog met een knappe, goed geklede man. Oké, ontzéttend knap.
‘Jij moet Faith zijn,’ zei hij met een brede glimlach. Hij stak zijn hand uit. ‘Ik ben Damon.’
Ze schudde glimlachend zijn hand en voelde meteen een deel van haar spanning wegebben. ‘Leuk je te ontmoeten. Ik heb het gevoel alsof ik je al ken door alle mailwisselingen van de afgelopen week.’
Hij grinnikte en deed een stapje naar achteren. ‘Kom verder.’
Ze liep het gebouw in en wachtte tot hij haar verder voor zou gaan. De hal was elegant ingericht en de gedimde verlichting gaf alles een warme en uitnodigende uitstraling.
Damon kwam naar haar toe en legde zijn hand op haar rug. ‘Deze kant op, onze eerste halte is de zitkamer waar je je even kunt ontspannen met een drankje.’
Ze gingen naar een kleinere kamer aan de andere kant van de hal, die elegant, maar comfortabel was ingericht. Er lag een Perzisch kleed op de glanzende houten vloer. Aan de rand daarvan stond een donkerbruine leren bank. Rechts stonden twee enorme fauteuils, het soort waarin je bijna helemaal zou kunnen verdwijnen.
‘Ga lekker zitten. Heb je zin in een glas wijn?’
Faith knikte en liep naar een van de aanlokkelijke fauteuils.
‘Ik ben trouwens erg te spreken over je kledingkeuze voor vanavond.’
Ze draaide zich om en voelde haar wangen gloeien toen ze hem naar haar blote benen zag kijken.
Er speelde een lachje om Damons mond. Hij liep naar de muur en drukte op een knopje van wat een intercomsysteem leek.
Ze keek eens omlaag naar het strakke rokje dat vijf centimeter boven haar knieën eindigde. De schoenen… Tja, dat moest ze toegeven, die waren puur voor de show. Op een zwak moment had ze belachelijk veel geld uitgegeven aan de seks-op-hakken-schoenen. Maar ze voelde zich er wel sexy mee, sterk en een beetje stout. Oké, heel erg stout. Ze liet zich met een heimelijke grijns in het zachte leer van de stoel zinken en dwong zich te ontspannen.
Damon kwam even later bij haar zitten. Vlak daarna ging de deur open, en een man die zo als butler uit een Brits kostuumdrama leek te zijn weggelopen, kwam met een dienblad binnen. Hij bood haar een van de kristallen glazen aan.
Ze zette grote ogen op en glimlachte naar de keurige man. Jammer dat hij geen Brits accent had. Ze nam een glas en rook kort aan de wijn. De butler bood Damon vervolgens een glas aan, knikte eens naar Faith en verliet de kamer.
‘Ik doe een wilde gok: je klanten zijn over het algemeen redelijk vermogend,’ zei Faith en ze nam een slokje wijn.
Damon grinnikte. ‘Het draait allemaal om uiterlijk vertoon. Als je de juiste clientèle wilt aantrekken, moet je jezelf op hun niveau profileren.’
‘Je kleedt je er absoluut naar,’ zei ze droogjes. Ze liet haar blik over zijn dure zijde overhemd en designerpantalon glijden.
Hij glimlachte loom. ‘Voel je je hier op je gemak?’