Winterberg(85)
Met man en macht is het hele hotel doorzocht maar er was geen spoor van je te bekennen. Ineens herinnerde ik me dat vage verhaal van Daan over die ondergrondse gangen die hij ontdekt had. Ik moet je eerlijk bekennen dat ik er in eerste instantie geen bal van geloofde, maar het was blijkbaar toch ergens blijven hangen. Natuurlijk had ook ik die toegangsdeur gezien tijdens de rondleiding en het uitdrukkelijke verbod van oom Dieter gehoord om daar rond te kijken wegens instortingsgevaar.
Samen met de politie ben ik naar de deur gelopen en we zagen dat er een opengemaakt hangslot aan hing en dat de deur op een kier stond. Op volle stoom is de politie die gangen in gegaan en ze troffen je uiteindelijk gekneveld en half bewusteloos aan terwijl Mara probeerde iets bij je naar binnen te gieten. Als de politie niet had voorkomen dat ze je nog een slok had gegeven, dan had je het met zekerheid niet overleefd. Het is sowieso een wonder dat je er nog bent.’
‘Ze heeft je leven gered door terug naar Winterberg te komen, Sophie.’ Daan pakte dankbaar Liekes hand. Sophie legde de hare erbovenop. Even bleven ze zo zitten.
‘En Thomas en Mara, wat is er met hen gebeurd?’
‘Thomas is doodgeschoten door de politie toen hij probeerde te vluchten. Mara is opgepakt en heeft een volledige bekentenis afgelegd. Die gaat een hele tijd de bak in. Hoewel Thomas verantwoordelijk is voor de brute moord op Isa, is Mara al die tijd de kwade genius geweest. Ze heeft Thomas volledig besmet met haar zieke denkbeelden. Ze wist hem precies op zijn zwakke plekken te raken en hem op die manier te manipuleren. Ze had oom Dieter zover gekregen dat hij geloofde dat ze helemaal hoteldebotel van hem was en samen met hem van het geld van tante Eva een nieuwe toekomst wilde opbouwen. Hij had er geen idee van dat Mara de dood van tante Eva een beetje heeft bespoedigd. Die ouwe sufferd is er met open ogen ingetrapt.’
‘Nou, zo onschuldig was oom Dieter ook weer niet,’ reageerde Sophie fel. ‘Hij heeft tante Eva’s leven tot een hel gemaakt.’
Daan streek over Sophies wang. ‘Je ziet een beetje bleek, schat, ik denk dat je even moet gaan rusten. We praten later wel verder. We hebben ons hele leven nog voor ons liggen.’
Sophies ogen liepen vol met tranen. Ze hadden weer een toekomst! Hoe bijzonder was het dat ze Daan dat weer kon horen zeggen en er ook heilig in geloofde. En die geldproblemen, daar kwamen ze wel uit. Daar hadden ze die stomme erfenis niet voor nodig. Lieke sloop zachtjes de kamer uit en gunde hen een moment met z’n tweeën.